Pediofobia: przyczyny, objawy i leczenie

Gra lalek znana jest wszystkim od dzieciństwa. Bawią się nimi zarówno dziewczynki, jak i chłopcy. Nawet niektórzy dorośli, stając się całkowicie niezależnymi osobami, nadal angażują się w te zabawki. Są ludzie, którzy zbierają najpiękniejsze i najstarsze przedmioty.

Jednak w naszym społeczeństwie są osoby, które nie tylko nie lubią lalek, ale bardzo się ich boją. Eksperci twierdzą, że cierpią na pediofobię w takiej czy innej formie.

Ta choroba charakteryzuje się strach przed różnymi lalkami (manekiny, roboty), od bardzo drogich porcelanowych piękności po zwykłe lalki dla dzieci. Fobia objawia się przelotnym spojrzeniem na wszystko, co naśladuje osobę lub inne żywe stworzenie.

Strach przed lalkami jest zaburzeniem psychicznym. Obok niego jest choroba zwana glenofobią. Wyraża się to w strachu przed wyglądem lalki. Dla osób z różnymi zaburzeniami psychicznymi wydaje się, że lalka obserwuje wzrokiem ruchy osoby.

Ten stan lękowy u różnych osób objawia się na różne sposoby. Ktoś wcale nie skupia się na tym problemie, ktoś boi się absolutnie wszystkich lalek, a ktoś wpada w panikę, gdy widzi jedno oko zabawką. Jak dotąd eksperci nie mogą dokładnie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego ta choroba występuje.

Wszystko to dzieje się, ponieważ dziecko ma tendencję do flirtowania. Z tego powodu myli prawdziwy świat ze światem zabawek. Wydaje mu się, że lalki mogą ożywić, gdy wszyscy śpią.

Noc to czas, aby ich obudzić. A w nocy, jak zwykle, wszystkie najbardziej intymne lęki się urzeczywistniają. Tak więc zwykły strach przekształca się w uporczywą fobię.

Element gry nie powinien mieć żywego wyglądu. A jeśli kupiłeś zabawę dla swojego dziecka, obserwuj jego zachowanie. Jeśli mały człowiek unika lalki, wówczas się jej boi. Nie może wyjaśnić swojego stanu. Dlatego sami dorośli muszą dostrzegać niepokój.

Jeśli strach dziecka jest zauważalny, musisz go wyeliminować w następujący sposób:

• zabrać zabawkę z pola widzenia;
• w żadnym wypadku nie uczestniczyć w wosku;
• staraj się trzymać dziecko z dala od manekinów w sklepie.

Pamiętaj – dzieci są wrażliwe. Każde dziecko może spojrzeć na manekina lub niezwykłą lalkę wzrostu, jego percepcja wzrokowa wywoła dysonans w świadomości, a ten moment może być początkiem rozwoju poważnej choroby.

W żadnym wypadku nie należy dopuszczać do takich sytuacji, gdy dziecko nagle boi się, że przed jego oczami pojawiła się duża lalka. Zwłaszcza dzieci i dorośli boją się klaunów w kolorowych sukienkach z dużymi ustami, wyglądają jak lalki.

Co więcej, twoje dziecko nieuchronnie dorośnie, a ona może nieco ustąpić. Wszystko to nastąpi, ponieważ z pewnością będzie miał inne interesy. A jeśli jego życie będzie przebiegało spokojnie i bez wstrząsów, wówczas fobia nie pojawi się w przyszłości. Niemniej jednak dorosłość jest zawsze pełna żywych wydarzeń, wśród nich mogą być te o charakterze negatywnym.

Na przykład ktoś cierpiał straszny smutek lub doświadczył silnego duchowego cierpienia. Wtedy jednostka może zacząć nerwicę. I ten stan prawie zawsze budzi ukryte lęki w ludzkim umyśle.

Nagle pojawiają się i wybuchają. Następnie jednostka, aby uchronić swój stan przed pogorszeniem, stara się unikać kontaktu z lalkami. W ten sposób u dorosłych wyzwala się bariera ochronna.

Dlatego mężczyźni i kobiety w wieku dorosłym prawie nie oglądają filmów, w których fabuła sugeruje nagłe ożywienie lalek i ich krwiożerstwa w stosunku do osoby. Należy zauważyć, że osoby o całkowicie zdrowej psychice nie muszą angażować się w takie zdjęcia, a tym bardziej angażować małe dzieci z delikatną psychiką do oglądania.

Fobie zawsze powstają z różnych powodów. I absolutnie we wszystkich jednostkach, takie stany manifestują się na różne sposoby. Niektórzy pediofobowie są przekonani, że stworzenie podobieństwa do osoby z plastiku nie nadaje się do normalnego wyjaśnienia, a to je przeraża. Ta reakcja odrzucenia bardziej przypomina reakcję naturalną, a zatem nie wymaga specjalnej korekty.

Ale jeśli dana osoba bardzo się boi lub nawet wpada w panikę na widok lalek lub manekinów, a strachu nie da się szybko wyeliminować, należy to uznać za przejaw zaburzenia psychicznego. Fobia pogłębia emocje innymi lękami. Zaczyna się bać, że z silnego przeekspirowania jego serce może pęknąć i umrze. Dlatego tylko jedna myśl o lalkach i smutnym doświadczeniu konsekwencji strachu powoduje atak paniki w pediofobie.

Oczywiście, gdy dana osoba się boi, jego ciało reaguje, a następnie zaczynają pojawiać się następujące objawy:

• pacjent może mieć problemy z wypróżnieniami i oddawaniem moczu;
• może zacząć drżeć od wszystkich kończyn;
• pojawienie się dezorientacji i halucynacji to kolejny ważny znak;
• może wystąpić zniekształcenie percepcji rzeczywistości;
• możliwe są zaburzenia widzenia, a nawet zawroty głowy;
• z silnym strachem słuch może zostać utracony;
• splątany oddech, zaburzenia rytmu serca, szybki puls - wszystko to jest kolejną manifestacją fobii.

Ludzie o silnym charakterze rzadko cierpią na fobie. Mogą być jednak narażeni na ten stan z powodu silnego stresu lub przeciążenia psycho-emocjonalnego. Oczywiście osoba o silnej woli może pokonać wszystkie swoje obawy. Trzeba jednak o tym pamiętać od stanów obsesyjnych, a tym bardziej od pediofobii, pozbycie się siebie jest prawie niemożliwe. Można to tylko stłumić z woli.

A jeśli będzie to robione stale, wówczas nagromadzenie się tego strachu w podświadomości jest prawdopodobne i powróci on z nową energią, jak tylko obraz lalki pojawi się przed jego oczami. Opcjonalnie irytujący obiekt musi być bardzo duży, na przykład jak marionetka naturalnej wielkości. Każdy, kto tłumi emocje, wystarczy spojrzeć na małą laleczkę, która będzie impulsem do poważnych problemów.

Dlatego konieczne jest poszukiwanie pomocy u tych specjalistów, którzy udowodnili, że są po dobrej stronie. Specjalista zacznie z tobą współpracować.

• Przede wszystkim musisz się przyznaćże istnieje taki problem - pediofobia. Następnie powinna przyjść świadomość potrzeby walki z chorobą.
• Poważna obsesja - To jest choroba psychiczna, a psycholog nie może sobie z tym poradzić. Dlatego w ciężkich przypadkach należy zasięgnąć porady i leczenia psychiatry.
• Twarda walizka implikuje długie lekceważenie problemu. W wyniku takich działań stan pogarsza się, a następnie leczenie farmakologiczne jest wymagane jako dodatkowy kurs do głównego kursu psychoterapii. Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwpsychotycznych, uspokajających i przeciwdepresyjnych.
• Tylko lekarz może przepisać leczenie tabletki, dlatego samoakceptowanie jest niedopuszczalne.
• Kurs terapii farmakologicznej może trwać do 12 miesięcy. W tym czasie pacjent przyzwyczai się do swojego spokojnego stanu.

W łagodniejszym przypadku potrzebujesz pomocy psychologa. Musisz tylko skontaktować się z takim specjalistą, który pracuje z osobami z fobiami.

• Psycholog przeprowadza testy w formie rozmowy. W ten sposób identyfikowany jest problem. Otwartość człowieka pomoże odkryć wszystkie zawoalowane aspekty początku fobii. Dlatego nie bój się, nie chowaj się, nie wstydź się.
• Jako profilaktyka specjalista może zalecić lekkie środki homeopatyczne. Pomogą poprawić twoją kondycję.

Jeśli zdecydujesz się pozbyć swoich obaw, zwróć się do takich praktyk jak relaksacja i medytacja. Zajęcia jogi, sauna z masażem relaksacyjnym, aromaterapia pomogą ci poradzić sobie z obsesyjnym stanem.

W następnym filmie możesz wizualnie zapoznać się z objawami i diagnozą pediofobii.