Wszystko o kinofobii

Czasami musisz doświadczyć niewytłumaczalnego niepokoju, gdy zbliżasz się do ogromnego psa biegającego w jego kierunku. Niektórzy znacznie wyolbrzymiają niebezpieczeństwo, w tym przypadku strach stopniowo przekształca się w fobię. Aby rozpocząć leczenie, należy zrozumieć przyczyny tego odchylenia.

Paniczny strach przed psami nazywa się kinofobią. To zaburzenie psychiczne charakteryzuje się obsesyjny strach, nie podlegający samokontroli. Stopniowo lekkie poruszenie przekształca się w atak paniki.

Najczęściej fobia zaczyna tworzyć się w dzieciństwie. Zaburzenie lękowe występuje w wyniku sytuacji, która bardzo przeraża dziecko. Następnie każde spotkanie z psem sygnalizuje mózgowi małego człowieka o niebezpieczeństwie. Możliwe jest powstanie ciężkiej postaci fobii. Patologię można zaobserwować u nastolatków i dorosłych.

Następujące przyczyny przyczyniają się do wystąpienia zaburzeń lękowych.

• Choroba jest dziedziczona od rodzica z powodu predyspozycji genetycznych.
• Dziecko może skopiować zachowanie przestraszonego dorosłego psa, nie próbując ukryć swojego strachu. Dziecko ma nieświadomy lęk przed zwierzęciem. Z biegiem czasu przekazywany strach rodzicielski może przekształcić się w prawdziwą fobię.
• Niewłaściwe rodzicielstwo często prowadzi do tego odchylenia. Dziecko nie może głaskać zwierzaka innej osoby, zastraszając go przez zarażenie porostem lub wścieklizną. Surowo zabrania się sprowadzania psów domowych, aby mieć z nimi jakikolwiek kontakt.

Niektórzy rodzice straszą dziecko prawdopodobieństwem zaatakowania go przez psa i możliwością ugryzienia przez niego.Po pierwsze, dziecko boi się zwierząt, omija je. Następnie strach przekształca się w zaburzenie psychiczne.

• Po urazie dochodzi do traumatycznej sytuacji w kontakcie ze zwierzęciem: od lekkiego zadrapania do poważnego ugryzienia.
• Atak Stray Pack na osobę pozostawia głęboki ślad w psychice.
• Rozwój tej fobii kompleks niższości może być promowany z powodu braku niektórych cech przypisywanych psom, na przykład wierności i odwagi. Z powodu uznania własnej niższości powstaje strach.

Nie zawsze doświadczane na prawdziwych ugryzieniach psów nabierają fobii. U niektórych ludzi, wielokrotnie gryzionych przez psy, nie powstała fobia. Po tym osoba może zacząć się bać dużych psów, ale strach nie prowadzi do zaburzeń lękowych.

Specjaliści rozróżniają dwa rodzaje kinofobii - prawdę i fałsz. Prawdziwa fobia charakteryzuje się przytłaczającym przerażeniem, gdy człowiek spotyka psa. Osoba cierpiąca na chorobę może nawet otępić z powodu niekontrolowanego strachu. Strach objawia się w różnych formach:

• patologiczny strach tylko przed dużymi lub przeciwnie, małymi psami;
• paniczny strach przed zwierzęciem określonej rasy;
• strach przed kolizją z bezpańską paczką;
• przerośnięty strach przed ugryzieniem (adaktofobia jest charakterystyczna dla dzieci i młodzieży);
• zakażenie wścieklizny poprzez ugryzienie lub inny kontakt (rabiefobia).

Ludzie z fałszywą kinofobią są niebezpieczni z powodu nienawiści do psów. Stają się agresywne na widok dużych i małych zwierząt. Tacy pseudo-kinofobowie mogą kopać napotkane zwierzę, strzelać do bezpańskich psów, posypywać je trucizną i podejmować inne próby wyrządzenia krzywdy. Często tacy ludzie mają histeryczne napady i inne stany patologiczne.

Niektóre wykazują niekontrolowane agresywne podejście nie tylko do psa, ale także do jego właściciela, a także do ludzi pozytywnie nastawionych do zwierząt. Pseudofobia jest zwykle nieodłączna od łupieżców. Psychiatrzy są pewni, że najczęściej ukrywają sadyzm udając strach. Prawdziwi kinofobowie boją się psów, ale nie okazują wobec nich agresji.

Człowiek może odczuwać strach nawet na widok szczeniąt, zdjęć psów na zdjęciach, zdjęć. Omija terytorium pieszego psa, unika odwiedzania cyrkowych zabaw, nie odwiedza właścicieli zwierząt domowych, a kiedy spotyka psa, odwraca się na drugą stronę. Lęk wewnętrzny narasta stopniowo i może doprowadzić do ataku paniki.

Następujące objawy psychotyczne są charakterystyczne dla takich osób:

• czujność;
• nerwowość
• drażliwość;
• ścisła samokontrola;
• obsesyjne przewijanie w głowie ostatnich zderzeń ze zwierzęciem;
• koncentracja na drobnych problemach życiowych;
• poczucie zbliżającego się zagrożenia;
• nieodparty irracjonalny strach;
• chęć ucieczki i ukrycia się.

U osoby cierpiącej na fobię podczas spotkania ze zwierzęciem można zaobserwować następującą reakcję somatyczną:

• bladość skóry;
• zwiększone pocenie się;
• przypływ krwi do głowy, wyraźny szum w uszach;
• zaburzenia rytmu serca;
• wyraźna słyszalność własnego bicia serca;
• drżące ręce i stopy;
• napięcie mięśni;
• suche gardło;
• ochrypły głos;
• nudności
• niestrawność
• intensywne pragnienie;
• częste oddawanie moczu;
• Zawroty głowy
• migrena
• zmiana ciśnienia krwi;
• zaciskanie klatki piersiowej;
• brak tlenu, trudności w oddychaniu.

Kiedy obiekt strachu znika, symptomatologia natychmiast znika. Zwiększony niepokój i nerwowość odczuwają osoby z ciężką postacią fobii. Osoba jest w ciągłym stresie z powodu strachu przed przypadkowym spotkaniem z psem. Uczucie nieuzasadnionego strachu prowadzi do bezsenności, nerwicy i ogólnego wyczerpania psychicznego.

Działająca kinofobia czasami rozwija się w paranoję. Człowiek nie może pozbyć się wrażenia, że ​​wszędzie go ścigają psy.

Psycholog lub terapeuta szybko rozpoznaje nienormalny strach przed psami. Głównym zadaniem specjalisty jest identyfikacja początku choroby. Bardzo ważne jest ustalenie, kiedy dokładnie dana osoba zaczęła odczuwać zagrożenie ze strony zwierzęcia.

Diagnostyka jest przeprowadzana zgodnie z następującymi parametrami:

• identyfikacja pierwotnych niepokojących objawów, objawów fizjologicznych i psychicznych;
• pojawienie się lęków i ataków paniki w zderzeniu z określonym przedmiotem i określoną sytuacją;
• unikanie prawdopodobnych spotkań z psami;
• brak innych zaburzeń psychopatologicznych.

Przy pierwszych objawach kinofobii musisz szukać pomocy doświadczonego specjalisty. Na początkowym etapie fobię można łatwo skorygować. Zaniedbaną chorobę trudno samodzielnie pokonać. W ciężkich przypadkach przepisać hipnoza, za pomocą której traumatyczne wydarzenia i wspomnienia są wypychane ze świadomości. Hipnolog zmienia postrzeganie, łagodzi strach i przywraca naturalną reakcję organizmu na zwierzęta.

Homeopatia jest również stosowana w celu wyeliminowania kinofobii.. Jest w stanie uratować osobę przed destrukcyjnymi emocjami. Stosowanie środków homeopatycznych pomaga złagodzić obawy i zneutralizować panikę.

Utrzymujący się pozytywny wynik obserwuje się przy długotrwałym leczeniu. Leki należy przyjmować ściśle według zaleceń terapeuty. Zapisuje je po kompleksowym badaniu i diagnozie kinofobii. Leki nie całkowicie leczą chorobę, ale ostre objawy ustępują.

Psychoterapeuta może zalecić zmniejszenie lęku i walkę z nerwicą. środki uspokajające. Leki przeciwdepresyjne pomagają unikać ataków paniki. Środki uspokajające stosowany w celu pozbycia się bezsenności, zmniejszenia nasilenia reakcji umysłowych i walki ze stresem. Często pacjent rozwija uzależnienie od narkotyków.

W przypadku kinofobii stosuje się racjonalną i poznawczo-behawioralną terapię. Metoda racjonalnej psychoterapii polega na rozwijaniu umiejętności rozsądnego oceniania własnych horrorów i ich wyników. Największy efekt został osiągnięty. podczas stosowania terapii poznawczo-behawioralnejw oparciu o zmianę sposobu myślenia pacjenta. Oglądanie odpowiednich filmów i czytanie niezbędnej literatury pozwala pacjentowi uznać zwierzę za przyjaciela osoby.

Specjaliści powszechnie korzystają metoda zbliżania się do obiektu strachu. Terapeuta delikatnie koryguje zachowanie pacjenta, obserwując jego reakcję na psa. Lekarz rozwija przeciwne spojrzenie na zwierzę. Pacjent zaczyna patrzeć na niego jak na przedmiot, który nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia.

Następnie pojawia się druga metoda: zbliżenie ze strachem. Odległość jest stopniowo zmniejszana. Najpierw ćwiczy się oglądanie filmów, badanie ras i nawyków zwierzęcia.Następnie następuje obserwacja psa z boku. Następnie osoba spędza trochę czasu w tym samym pokoju z psem na smyczy. Po kilku sesjach wolno głaskać zwierzę, a następnie zabrać go na spacer.

Terapeuta może zasugerować technika reinkarnacji. Podczas spotkania z psem musisz sobie wyobrazić siebie jako przedmiot, który nie wzbudza zainteresowania psem. Wtedy jest pewność, że pies na pewno nie zaatakuje.

Wielu ekspertów zaleca zakup szczeniaka.

Osoba może sama poradzić sobie z początkowym stadium choroby. Początkowo musi zaakceptować swój strach i zdać sobie sprawę ze znaczenia, jak się go pozbyć.

Przede wszystkim osoba cierpiąca na fobię musi znormalizować swój układ nerwowy. Ćwiczenia oddechowe, relaksacja, wywary i nalewki z waleriany, piwonii, matki pomagają pozbyć się niepotrzebnego niepokoju i stresu, przyczyniają się do rozwoju kontroli nad swoimi uczuciami. Pozytywny wpływ na uspokojenie układu nerwowego dieta węglowodanowa.

Powinien znormalizować sen, który powinien trwać co najmniej 8 godzin. Zmęczenie psychiczne negatywnie wpływa na funkcjonowanie mózgu. Wskazane jest, aby unikać stresu, przeciążenia umysłowego i nie obciążać się pracą. Musisz zapewnić sobie dobry odpoczynek.

Codzienne przeznaczenie czasu na ulubione zajęcia, nowe hobby pomaga poprawić nastrój i poczucie własnej wartości. Samodoskonalenie i samoświadomość dają możliwość odkrycia ukrytych talentów, znalezienia harmonii ciała i duszy, przybliżenia się do świata zewnętrznego. Trening w dowolnym sporcie prowadzi do zmniejszenia lęku i stabilizacji ośrodkowego układu nerwowego. Często konieczne jest przebywanie na świeżym powietrzu.

Musimy spróbować spojrzeć na psa innymi oczami: ona jest przyjacielem człowieka. Powinieneś mentalnie skupić się na tym obrazie i wyobrazić sobie, jak zwierzę domowe chroni właściciela, okazuje mu miłość i oddanie. Często byli filmowcy byli zapalonymi miłośnikami psów.

Eksperci zalecają przestrzeganie następującego modelu zachowania podczas spotkania z psem:

• nie możesz patrzeć zwierzęciu prosto w oczy, w przeciwnym razie bezpośrednie spojrzenie może służyć jako sygnał do ataku;
• nie róbcie gwałtownych ruchów, nie machajcie rękami, ale zachowujcie się spokojnie, z całym wyglądem, okażcie życzliwość;
• nie powinieneś uśmiechać się szeroko, w przeciwnym razie zwierzę może się uśmiechnąć na pokaz kłów i zaatakować osobę;
• wskazane jest, aby zwrócić uwagę psa na starannie rzucony przedmiot, który można skubnąć;
• w żadnym wypadku nie należy uciekać przed stadem psów;
• z wyraźną próbą zaatakowania agresywnego psa, musisz spróbować go zneutralizować, uderzając nosem kopnięć.