Każdy z nas z natury wygląda inaczej pod względem charakteru i priorytetów. Ktoś uwielbia głośną muzykę i lubi różne dźwięki, jednocześnie doświadczając oczywistej błogości. A niektórzy wolą ciszę, przyrodę i tylko cichą pieśń ptaków, która może sprawiać przyjemność z tego, co słyszą. Wszystkie te zjawiska są całkiem akceptowalne dla istnienia osoby o normalnej psychice. Ale są ludzie, u których głośne dźwięki powodują cierpienie. Takie osoby można zaklasyfikować jako fonofobów.
Co to jest
Fonofobia, lub jak to się nazywa również „fobia akustyczna”, skazuje człowieka na lęki przed różnymi dźwiękami, w tym własnym głosem. Słuchając urządzenia audio, mogą wystąpić napady padaczkowe.
Różni ludzie reagują inaczej na nagły głośny i ostry dźwięk. Niektórzy bardzo się boją, inni drżą. A wszystko to jest całkiem normalne, ponieważ przyroda obdarzyła nas lękiem przed niebezpieczeństwem.
Ale gdy dana osoba wpada w panikę podczas słuchania najzwyklejszych dźwięków, nie mówiąc już o konkretnym głośnym hałasie, zjawisko to można nazwać przejawem fobii.
Strach przed głośnymi dźwiękami nazywany jest również ligirofobią lub akustyką. Niektórzy uważają, że wszystkie nazwy są synonimami. I to jest błędna opinia. Przeanalizujmy kolejno wszystkie te wartości:
- Ligirofobia Pojawia się, gdy pojawiają się drażniące i mocne dźwięki. Na przykład ludzie mogą bać się działającej wiertarki, wiertarki lub starej maszyny fabrycznej. Takie osoby mają wrażenie zgrzytania zębami.W łagodnym stopniu wiele osób doświadcza takich objawów, ale ligirofoby może panikować.
- Fonofobia - To strach przed ostrymi i nieprzyjemnymi dźwiękami, które pojawiają się w życiu codziennym. Opadająca pokrywka może spowodować poważne cierpienie.
- Najpoważniejszym warunkiem jest to, że dana osoba boi się nawet swojego głosu. I to występuje z akustyką. Tutaj strach zamienia się w horror paniki już w chwili oczekiwania. Na przykład, jeśli ktoś przemówił zbyt cicho, a następnie krzyknął ostro i z irytacją.
Ponadto boją się samochodów służbowych z głośnymi syrenami, alarmami, a nawet alarmami.
Być może dlatego niektóre kategorie ludzi, podatne na różne fobie, starają się unikać różnych imprez masowych (wydarzenia sportowe, koncerty, bary, centra handlowe) lub nie odwiedzają zbyt ruchliwych ulic, parków.
Odrzucane są te osoby, które bardzo głośno wyrażają swoje myśli lub bardzo srożą. Psy, które mogą ostro szczekać, również powodują dyskomfort. Wszystko to wynika z niechęci do stresu, objawy mogą mieć różną intensywność (od wystarczająco tolerowanej do zbyt silnej). Niektórzy boją się nawet zwariować lub ogłuchnąć. I oczywiście każda taka osoba pilnie próbuje opuścić miejsce dyskomfortu i udać się tam, gdzie może się uspokoić.
Objawy i przyczyny
Fonofobia może zachorować w wyniku długiego napięcia nerwowego, silnego stresu lub nagłego strachu. Co więcej, prawie zawsze jeden powód wynika z drugiego. Jest to również ułatwione przez współistniejące zaburzenia psychiczne: neurastenię, VVD, psychastenię. To ostatnie odnosi się do kategorii zaburzeń lękowo-fobicznych.
Choroba ta może wpływać na osoby wykazujące podejrzane zachowanie, brak równowagi, tendencję do wyolbrzymiania, tendencję do niedoceniania samooceny i braku równowagi.
Wszystkie te zaburzenia prędzej czy później mogą prowadzić do różnych fobii, w tym strachu przed głośnymi dźwiękami.
Fonofobom bardzo trudno jest przystosować się do środowiska, ponieważ boją się wyjść, chodzić na świeżym powietrzu, rozmawiać z przyjaciółmi, latać samolotami. Wiele zawodów związanych z techniką, która sprawia, że nieprzyjemne i głośne dźwięki stają się dla nich niedostępne. Wszystko to prowadzi do pogorszenia jakości życia. Okazuje się, że chorzy wybierają izolację zamiast pełnego życia. Z biegiem czasu właśnie z tego powodu ich stan zaczyna gwałtownie się pogarszać.
Z niewielkim przejawem działania drażniącego fonofobowie zaczynają atakować strach, który zamienia się w panikę. Chcą zamknąć uszy, ukryć się przed wszystkimi w najdalszym pokoju.
Często zdarza się, że ludzie, słysząc nieprzyjemny hałas, zaczynają krzyczeć, a to czyni ich jeszcze gorszymi. Kolejnym etapem jest znowu strach, a także strach o własne zdrowie i życie. Następnie możesz zobaczyć następujące objawy: ból głowy po kolejnym ataku paniki, tachykardia, brak powietrza, drżenie kończyn, zawroty głowy, skurcze mięśni, silne pocenie się, silne nudności, a nawet wymioty.
Należy pamiętać, że ludzie cierpiący na taką chorobę natychmiast zaczynają się uspokajać, gdy tylko ostry dźwięk zniknie. Ich stan fizyczny i moralny wraca do normy.
Niektórzy pacjenci „dodają” jeszcze więcej obaw do nieprzyjemnych okoliczności. Te obawy dotyczą strachu pacjenta, że krewni i przyjaciele dowiedzą się o jego delikatnym problemie. Oczywiście nie należy pozwolić, aby rozwój takiej niebezpiecznej dolegliwości przebiegał sam. Samoleczenie lub pozbycie się fobii może prowadzić do uzależnienia od różnych leków przeciwdepresyjnych, alkoholu, a nawet narkotyków.
Przyczyny strachu przed muzyką i mistrzostw
Wielu z nas ma skłonność do nietolerancji na wszelkie nieprzyjemne dźwięki.Ten rodzaj odrzucenia świata nie należy do kategorii poważnych chorób i tylko niewielka część ludzi może cierpieć z powodu faktu, że mizofonia jest w stanie uruchomić tak zwany spust, co doprowadzi do negatywnych konsekwencji.
Nic dziwnego, że dr P. Yastrebov wprowadził ten termin współczesna medycyna nie powinna przymykać oczu na te problemy. Ludzie cierpiący na mizofobię nie mogą jeść przy tym samym stole z bliskimi - to negatywnie wpływa na relacje w rodzinie.
Jeśli zwrócisz się do specjalistów, będą oni w stanie pomóc pozbyć się tej choroby. W tym celu stosuje się różne formy terapii dźwiękiem.
Trwają badania nad tą chorobą i trwają poszukiwania sposobów na pozbycie się mizofonii.
Niektóre osoby mogą obawiać się dźwięku muzyki. Akustofobia może przestraszyć nie tylko sam dźwięk, ale także zdolność jego słyszenia. Dlatego tacy ludzie nie uczestniczą w koncertach muzycznych, boiskach sportowych. Wzmacniacze dźwięku (głośniki, mikrofony) powodują w nich atak paniki. W rezultacie cierpiący szuka takich miejsc pobytu, w których nie usłyszy żadnej nuty z piosenki. Zachowanie staje się dziwne i od tej zależności człowiek wpada w depresję, która tylko pogarsza sytuację.
Leczenie medytacji
Ta metoda ma na celu wyeliminowanie przyczyn psychosomatycznych. Dzięki niemu każdy może znaleźć sposób na przywrócenie swojego stanu do normy.
Aby pozbyć się fonofobii, potrzebujesz:
- aby uwolnić swoją świadomość od obcych myśli - tylko TY i pragnienie uzdrowienia;
- prowadzić zajęcia codziennie, najlepiej w tym samym czasie;
- pomieszczenie, w którym się znajdujesz, powinno być czyste, jasne i dobrze wentylowane;
- postawa powinna być wygodna i wygodna dla twoich kończyn;
- utrzymuj normalny oddech - ułatwi ci to odłączenie się.
Ale musisz pamiętać, że bez pomocy lekarzy w ciężkich przypadkach nie można tego zrobić. Medytacja powinna jedynie pomóc tradycyjnej medycynie, ale nie całkowicie ją zastąpić.
Tak więc, co musisz wiedzieć, aby poprawnie przeprowadzić sesję.
- Najpierw musisz usiąść i zamknąć oczy. Plecy powinny być idealnie płaskie.
- Następnie zacznij prawidłowo oddychać: głęboki oddech i wydech. Oddychaj w ten sposób, aż całkowicie się zrelaksujesz.
- Myśli są twoim narzędziem. Wyobraź sobie więc, jak kładziesz dłoń na sercu.
- Wypowiadaj słowo „stamtąd” podczas wdechu i słowo „stamtąd” podczas wydechu.
- Usuń niepotrzebne myśli z podświadomości, a jeśli to nie zadziała, powiedz: „To są puste myśli i wkrótce rozpłyną się w nicość”.
Działania te należy przeprowadzić z pełnym wyczuciem, że medytacja musi zostać zakończona. Podsumowując, pamiętaj, aby wydychać przez usta, a następnie możesz otworzyć oczy.
Aby wypróbować metodę medytacji, musisz wiedzieć, co następuje.
- Istnieje duża różnica między uzdrowieniem a uzdrowieniem. Jeśli wyeliminujesz objawy, mogą zniknąć na chwilę. Leczyć oznacza całkowite pozbycie się choroby. Aby to zrobić, musisz dużo pracować nad sobą i przez długi czas poczynić znaczne wysiłki, aby ograniczyć lenistwo i rozpasanie.
- Pamiętaj, że choroba psychiczna stopniowo zamienia się w fizyczną. Uzdrawiaj duszę i pracuj, aby powstrzymać negatywne emocje i przetworzyć je na pozytywne. Tak, to trudne, ale należy zasłużyć na zdrowie i spokój.
- Celem medytacji powinno być wyeliminowanie negatywnych postaw, przekonań i fobii.
- Nie polegaj na tabletkach leczniczych. Aby całkowicie pozbyć się choroby, musisz wierzyć w moc własnej podświadomości.
- Pamiętaj, że twoje myśli znajdują odzwierciedlenie w rzeczywistości. Myśli są materialne, więc jak myślisz, wkrótce się to okaże.
