Fobie: co to jest, przyczyny i leczenie

Prawie każdy z nas się czegoś boi. Niektórzy ludzie nie znoszą ciemności, inni boją się wysokości i głębokości. Ale ten strach nie zawsze zamienia się w fobię. Normalny zdrowy strach jest podyktowany starożytnym instynktem samozachowawczym, przetrwania i nie ma w nim nic nienormalnego. Z drugiej strony fobie mogą zmienić życie danej osoby, ograniczyć ją, dlatego zdecydowanie wymagają leczenia.

Fobie są niewytłumaczalnym lękiem przed czymś. Ten strach w większości przypadków nie ma solidnej podstawy, ale ma wyraźne znaki. Z przerażenia człowiek traci kontrolę nad sobą, jego tętno przyspiesza, zmienia się głębokość oddechu, skurcze mięśni, nudności i wymioty, można zaobserwować utratę przytomności, zawroty głowy. Towarzyszy wielu fobom ataki paniki.

Jeśli po ataku ktoś zapyta, czego dokładnie się boi, w większości przypadków odpowiedź będzie taka, że ​​nie ma się czego bać. Fobowie doskonale zdają sobie sprawę z bezpodstawności strachu, ale nie mogą nic z sobą zrobić w chwili strachu i paniki. Dlatego nie znajdują innego wyjścia jak zacząć unikać przerażających traumatycznych sytuacji, omijając je, budujcie swoje życie w taki sposób, aby nie widzieć, nie słuchać, nie dostrzegać niebezpiecznych okoliczności, trzymać się od nich jak najdalej.

Tak więc ludzie obawiający się ograniczonej przestrzeni odmawiają jazdy w windzie i zawsze chodzą, a socjofobowie, obawiający się potępienia społecznego i społeczeństwa jako całości, trzymają się blisko swoich czterech ścian i prowadzą pustelniczy styl życia,Aerofobowie mogą podróżować w dowolnej odległości tylko transportem lądowym, nie ryzykując wejścia na pokład samolotu, a nikt, kto boi się ciemności, nie może spać tylko wtedy, gdy światło jest włączone.

Fobia jest nazywana wszelki irracjonalny strach przed osobą, która w takim czy innym stopniu zmusza go do zmiany życia. Fobie nie są uważane za chorobę psychiczną w pełnym tego słowa znaczeniu. Dotyczą zaburzeń lękowych osobowości. Ale to nie znaczy, że fobie nie wymagają leczenia. Unikanie niepokojących sytuacji może znacznie ułatwić istnienie foba, ale nie może wyeliminować swojego problemu. I za każdym razem, gdy dana osoba znajdzie się w pewnych sytuacjach lub okolicznościach, będzie doświadczać przerażenia, którego ataki są zauważalne nawet na poziomie fizycznym.

Fobie stopniowo uczynić człowieka zakładnikiemzmusza go, by nie podejmował decyzji, które chciałby podjąć, zmusił go do porzucenia wymarzonej pracy, czasem od stworzenia rodziny, od komunikowania się z własnym rodzajem, od podróżowania.

Uważa się, że prawie 70% mieszkańców świata cierpi na różne fobie, ale tylko 8-11% populacji ma obawy w postaci patologicznej. Azjaci, Afrykanie i Latynosi, według naukowców, są mniej podatni na zaburzenia fobiczne niż Europejczycy i ludzie z Zachodu. Kobiety i dzieci częściej cierpią na fobie niż mężczyźni.

Im wcześniej problem zostanie zauważony, tym większa szansa na jego całkowite wyleczenie. Ale prawdziwi fobie rzadko przychodzą do psychiatrów i psychoterapeutów po pomoc na początkowym etapie ich zaburzenia. W większości przypadków kontaktuje się z lekarzem, nawet gdy fobia zaczyna współistnieć z innymi zaburzeniami psychicznymi, takimi jak depresja kliniczna, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, a czasami schizofrenia i różne manie.

Fobiczne zaburzenie psychiczne samo w sobie zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia innych problemów psychicznych.

Dokładna liczba fobii, na które narażeni są ludzie, nie jest znana nauce. Ale istniejące obecnie listy obejmują około 300 rodzajów lęków od klasycznych - lęków przed ciemnością, wysokościami, głębokościami, ciasnymi przestrzeniami, śmiercią, do bardzo oryginalnych - lęków teściowej, lęków papieża i kumpunofobii (strach przed paniką).

Listy zaburzeń fobicznych są regularnie aktualizowane o nowe, które odpowiadają duchowi czasów, na przykład: imohypofobia - jest to paniczny strach przed niewłaściwym użyciem emotikonów w korespondencji w Internecie, obawa, że ​​wybrane „twarze” i „bułki” zostaną źle zrozumiane.

Tradycyjnie obawy ludzi można podzielić problemy zdrowotne, żywnościowe, przestrzenne, naturalne i społeczne. Istnieje również osobna grupa fobii - mistyczne.

Pierwsza grupa jest największa. Zasadniczo odnosi się do wszystkich fobii, w których dana osoba doświadcza horroru panicznego z perspektywy wystąpienia określonej choroby lub grupy chorób. Takie obawy mogą wynikać z faktu, że choroba była u jednego z krewnych, u samego pacjenta lub w obfitości przerażających informacji o chorobie, które dla szczególnie wrażliwej i niepokojącej osoby mogą przestać być jedynie informacją i stać się sygnałem niebezpieczeństwa.

Oto tylko kilka fobii z pierwszej grupy:

• akliofobia - patologiczny strach nagle ogłuszony;
• trądzik - irracjonalny strach przed trądzikiem;
• anginofobia - strach przed nagłym uduszeniem;
• apopleksofobia - strach przed krwotokiem mózgowym, udar;
• mizofobia - strach przed brudem, infekcja mikrobiologiczna, choroby zakaźne, przejawiające się patologicznym podejściem do czystości twojego ciała i otaczającej przestrzeni;
• hydrobromofobia - obawiają się, że inni odczują nieprzyjemny zapach potu, zapach ciała, objawiający się nadmiernym stosowaniem dezodorantów, częstym myciem;
• wenerofobia - patologiczny strach przed chorobami przenoszonymi drogą płciową, który może nawet doprowadzić do całkowitego odrzucenia stosunków seksualnych, pocałunków, przytulania;
• hemofobia - strach przed grupą krwi;
• rakotwórczość (rakotwórczość) - patologiczny strach przed zachorowaniem na raka;
• Maniofobia - silny lęk przed możliwymi chorobami psychicznymi, które, jak wydaje się pacjentowi, mogą rozwinąć się w dowolnym momencie;
• peladofobia - strach przed łysieniem, w którym dana osoba jest bolesna dla osób łysych, stara się unikać kontaktu z nimi, spotkań, a także nadmiernie martwi się o zdrowie swoich włosów;
• jatrofobia - patologiczny strach przed lekarzami i pielęgniarkami, któremu często towarzyszy całkowita odmowa leczenia, badania, wizyty u lekarzy specjalistów.

Fobie spożywcze pochodzą z pewnych przekonań danej osoby na temat jedzenia i czasami przekraczają wszelkie rozsądne granice. Należą do nich obawy, takie jak:

• sitofobia - ogólnie patologiczny strach;
• fagofobia - strach przed przełykaniem, aby się nie udławić;
• hemofobia - strach przed dodatkami chemicznymi w żywności;
• toksykofobia - strach przed zatruciem.

Najczęściej ludzie mają fobie związane ze zjawiskami naturalnymi i zwierzętami. Dość powszechne obawy, takie jak:

• arachnofobia - patologiczny strach przed pająkami;
• felinofobia - strach przed kotami i kociętami;
• musofobia - panika z widoku myszy, szczurów;
• kinofobia - strach przed psami dowolnej rasy i wielkości;
• herpetofobia - strach przed wężami i gadami.

Są ludzie, którzy boją się piorunów. Cierpią brontofobia. I ci, którzy nie idą do lasu, patologicznie bojąc się w nim zagubić, są nazywani chilofobiczny. Jeśli rodzaj pożaru powoduje atak paniki, wywoływany jest jego problem pirofobiai chodzi z dozymetrem w rękach z obawy, że poziom promieniowania nagle wzrośnie radiofobia. Nazywani są ludzie, którzy boją się morza talasofobia i ci, którzy nie mogą podnieść głowy i spojrzeć w niebo bez paniki przed tym działaniem, są nazywani uranofobiczny.

Fobie przestrzenne są dobrze znane ze względu na fakt, że często są one pokryte filmami i książkami. Na przykład klaustrofobia - strach przed zamkniętymi przestrzeniami nieodłącznie związanymi z 3-5% mieszkańców świata w takim czy innym stopniu, oraz agorafobia (paniczny strach przed otwartymi przestrzeniami i tłumem) dotyka nawet 2-3% ludzi. Obejmuje to również obawy o duże puste przestrzenie. (kenofobia), a także strach przed bardzo dużymi przedmiotami (gigantofobia)strach przed wejściem do tuneli (fobia tunelowa) i strach przed przejściem przez ulice (agirofobia).

Fobie społeczne są również wielką warstwą ludzkiego niepokoju. Obejmuje to wszystkie obawy, które są w jakiś sposób związane z interakcją w społeczeństwie. Są to najbardziej złożone fobie, które najtrudniej naprawić. Należą do nich fobia społeczna (strach przed społeczeństwem), androfobia (patologiczny strach przed mężczyznami), autofobia (paniczny strach przed samotnością) gamofobia Strach przed małżeństwem kakorrafiofobiya - strach przed popełnieniem błędu, niepowodzeniem, żelotofobia - strach przed ośmieszeniem.

Istnieją fobie związane z przestrzenią osobistą w społeczeństwie. Tak więc strach przed nieznanym (aglosofobia) sprawia, że ​​osoba jest prawie stale podejrzliwa wobec innych i jest w stanie przetrwać napięcie i niepokój.

Ludzie boją się różnych rzeczy - od elektryczności i zimna po inwazję kosmitów (ufofobia). Ostatnio strach przed apokalipsą zombie nabiera rozpędu (kinematofobia) zmusza ludzi do budowania bunkrów na prywatnej stronie, aby rezerwować żywność i baterie w puszkach na przyszłość.

Ludzie boją się wszystkiego mistycznego - demonofobia to strach przed demonami i diabłem. Prawdziwa panika w niektórych jest spowodowana strachem przed liczbami (oba ogólnie akceptowane, na przykład „13” i niektóre liczby osobiste, które są ważne dla konkretnej osoby). Istnieją obawy o własny cień, strach przed pozostawieniem telefonu komórkowego, ktoś boi się grzybów i warzyw, a ktoś boi się wiatru i deszczu.

W każdym razie fobie widzą tylko jedną opcję. - wyeliminować niebezpieczne sytuacje, w których są niewygodne. Większość fobów bardzo martwi się opiniami otaczających ich ludzi; są to bardzo niespokojni i wrażliwi ludzie, którzy boją się popełnić błąd, zostaną odrzuceni, jeśli ktoś nagle pozna ich obawy i lęki. Starają się unikać konfliktów. Są gotowi zgodzić się z tobą, że tak naprawdę nie ma się czego obawiać, ale w większości przypadków nie są w stanie samodzielnie pokonać swoich obaw.

Mówiąc o najczęstszych obawach, należy zauważyć fobie, które są charakterystyczne dla co najmniej 3-5% populacji. Jeśli chodzi o rozpowszechnienie, można zauważyć następujące fobie:

• martwica - strach przed ciemnością, w nocy, występuje u około ośmiu na dziesięć dzieci i co dziesiątego dorosłego;
• akrofobia - strach przed wzrostem, charakterystyczny dla 8% światowej populacji;
• aerofobia - strach przed lataniem samolotami i innymi samolotami;
• klaustrofobia - według statystyk nawet 5% mieszkańców świata doświadcza grozy ciasnych i ciasnych przestrzeni;
• aquafobia - strach przed wodą w takim czy innym stopniu - do 3% mieszkańców świata odczuwa dyskomfort podczas kąpieli i do momentu całkowitego porzucenia procedur wodnych;
• opidiofobia - paniczny strach przed wężami (zarówno rzeczywistymi, jak i wyobrażonymi) występuje u co najmniej 3% dorosłych;
• hemofobia (hematofobia) - strach przed krwią to co najmniej dwie osoby dorosłe na sto osób;
• tanatofobia - paniczny strach przed śmiercią fizyczną;
• glosofobia - strach przed publicznym wystąpieniem przed publicznością (prawie wszyscy go mają, ale w postaci fobii - u 3% dorosłych).

Bardzo ważne odróżnić fobię od zwykłego strachuktórych ludzie doświadczają jako mechanizmu obronnego naszego mózgu. Fobia polega na tym, że nie boisz się, że zostaniesz sam lub stracisz ukochaną osobę, znajdziesz się w całkowicie ciemnym pokoju lub spotkasz sporego pająka. Fobia - to wtedy, gdy opisane sytuacje powodują oczywiste fizyczne objawy paniki - oddychanie i bicie serca są zaburzone, kontrola twojego zachowania jest całkowicie lub w większym stopniu utracona.

Osobie zdrowej psychicznie i emocjonalnie trudno jest wyobrazić sobie, jak możesz się bać, na przykład dziurki od klucza lub guzików na ubraniach, ale fobie są bardzo zróżnicowane i istnieją dość interesujące obawy, z których wiele wciąż nie jest dobrze poznanych.

• Gnosisophobia - Jest to silny strach przed zdobyciem nowej wiedzy. Na świecie są tacy uczniowie i studenci, którzy nie są leniwi, odsuwają się od zajęć, ale naprawdę boją się nowych informacji, które mogą otrzymać na lekcjach i wykładach. Strach jest rzekomo związany ze strachem przed asymilacją, niezrozumieniem istoty informacji, staniem się wyrzutkiem wśród własnego gatunku. Ta forma fobii często występuje u dzieci Mowgli, które spędzały długi czas bez ludzkiego społeczeństwa. Nawet po dostosowaniu się do ludzi odczuwają paniczny strach przed złożonymi nowymi informacjami, których muszą się nauczyć.

• Choroba Białych Liści (Kreatywna fobia) - przerażenie osoby, przed którą leży pusty arkusz papieru (opcjonalnie - pusty ekran jest otwierany na ekranie komputera). Strach ten nieodłącznie wiąże się z ludźmi, których działalność związana jest z pisaniem, dziennikarstwem, poetami i nauczycielami. Puste prześcieradło od wrażliwego twórcy wiąże się z brakiem myśli i otępieniem w promowaniu pracy, co może powodować wielkie podekscytowanie oznakami ataku paniki.

• Kumpunofobiya - dana osoba doświadcza patologicznego przerażenia na widok guzików i przed koniecznością wykonania z nimi pewnych czynności (przyszywanie, odpinanie, zapinanie). Kumpunofoby starają się unikać tego akcesorium w swoich ubraniach. W ciężkiej postaci tej fobii mogą pojawić się podniecenie i niepokój, gdy guziki pojawiają się na ubraniach innych ludzi, co, biorąc pod uwagę ich częstość, niezmiennie prowadzi do tego, że kumpunofob ogranicza jego komunikację z ludźmi, utrzymując kontakt tylko z tymi, którzy nie zakładają ubrania z guzikami .

• Pogonofobia - paniczny strach przed brodą. Ten rodzaj strachu został opisany stosunkowo niedawno. Takie zaburzenie objawia się w zasadzie ostrożnym unikaniem brodatych ludzi. Własny wygląd (jeśli mówimy o człowieku) będzie również ważny dla pogonofobu. Może się golić nawet kilka razy dziennie, obawiając się, że pokaże przynajmniej najmniejszy zarost. Uciekinierki wymagają od mężczyzny doskonałej gładkości skóry na twarzy, co może doprowadzić go do prawdziwego załamania nerwowego.

• Lakanofobia - patologiczny strach przed warzywami. Strach może być zarówno określonym warzywem (na przykład tylko rzepą lub kapustą), jak i ogólnie wszystkimi warzywami. Niepokój narasta na widok warzyw. W większości przypadków zaburzeniu towarzyszy również odmowa ich spożycia i nietolerancja nie tylko gatunku, ale także zapachu warzyw.

• Nenofobia - paniczny strach przed chmurami. Chmura nie ma wyraźnej formy, „płynie”, zmienia się, jest w ruchu, a to może powodować dość namacalny niepokój. Ale takiemu zaburzeniu rzadko towarzyszą ataki paniki.

• Omfalofobia - odrzucenie pępka. Ludzie z takim zaburzeniem nie mogą drżeć w pępku - własnym lub cudzym, bez dreszczy. Zwykle nie pozwalają nikomu go dotknąć, a nawet oni sami mogą uniknąć dotknięcia tej części ciała. Psychiatrzy wiążą występowanie takiej fobii z okołoporodową „pamięcią”, ale nie ma jednej wersji przyczyn rozwoju zaburzenia.

Fobie uważa się za rzadkie, które występują u mniej niż 1% pacjentów z pewnymi obawami. Oto kilka z tych zaburzeń.

• Ablutofobia - paniczny strach przed zabiegami wodnymi, kąpielą, myciem, myciem, myciem. Ablutofobowie tak bardzo boją się takich procedur, że próbują się bez nich obejść. W łagodnej postaci zaburzenie nie przeszkadza człowiekowi przynajmniej od czasu do czasu umyć lub wziąć prysznic, ale działania te są związane ze znacznym dyskomfortem, a nawet cierpieniem psychicznym. Ablutofoby są podatne na ataki majaczenia i utratę przytomności, jeśli uważają, że nie można zapobiec kontaktowi z wodą.

• Papafobia - strach przed papieżem. To nowe zaburzenie, które nie było wcześniej znane. Dziś odnotowano kilka przypadków panicznej obawy o imię, wizerunek głowy Kościoła katolickiego.

• Pantheraphobia - Silny strach przed teściową lub teściową. Jest to rzadka forma zaburzeń fobicznych, która przejawia się w tym, że mężczyzna jest całkowicie nie do zniesienia, komunikując się ze swoją teściową, a kobieta - z teściową. Jednocześnie nie chodzi tu o nieporozumienia, ale o przerażenie, jakie cierpi pantera. Sama perspektywa spotkania z krewnym powoduje mdłości, zawroty głowy i zmianę ciśnienia krwi, co może powodować utratę samokontroli.

• Antofobia - strach przed kwiatami. Może to objawiać się zarówno w odniesieniu do niektórych pojedynczych roślin, jak i wszystkich kwiatów w ogóle.Najczęściej przed roślinami doniczkowymi panika, które wielu uważa za prawdziwe symbole wygody i piękna. Spośród kwiatów najczęściej antyofobowie boją się irysów, tulipanów, róż, a także goździków.

• Aylofobia - strach przed kotami. Dla większości obraz ślicznych kociąt lub wdzięcznych kotów jest przyjemny, wywołuje pozytywne emocje. Ale nie dla aylurofobu lub filiphoba. Ludzie przerażeni pasiastymi wąsami starają się unikać spotkań z tymi zwierzętami, unikają ich wizerunków. Czasami strach rozciąga się tylko na perspektywę bycia zaatakowanym przez kota, ale czasem horror powoduje dosłownie wszystko, od mruczenia po wełnę. Zdobywca Napoleon Bonaparte cierpiał na tę chorobę.

• Hipnofobia - patologiczny strach przed snem. Osoba boi się zasnąć z różnych powodów - albo ze względu na koszmary, albo ze strachu przed śmiercią we śnie, sparaliżowaniem lub podatnością na atak i niemożnością obrony się we śnie w przypadku ataku. Prawdziwi hipnofobowie mogą doprowadzić się na śmierć i szaleństwo, jeśli unikną snu przez długi czas. Józef Stalin cierpiał na tego rodzaju zaburzenia w umiarkowanym stopniu, który bardzo bał się umrzeć we śnie, więc ciężko pracował i przez długi czas w nocy.

• Nomofobia - paniczny strach przed pozostawieniem bez telefonu. Jak dotąd fobia jest rzadka, ale wkrótce stanie się powszechna, ponieważ według ekspertów w dziedzinie psychoterapii szybko postępuje. Nomofobowie są bardzo zależni od swoich gadżetów. Napad strachu może spowodować nie tylko myśl o zagubieniu lub uszkodzeniu telefonu, ale także nagle „rozładowaną” baterię urządzenia. Nawet kilka godzin pozostawania bez komunikacji to najbardziej traumatyczna okoliczność, jaka może mieć miejsce w życiu nomofobów.

• Tetrafobia - strach przed liczbą „4”. W tym przypadku ciekawa jest nawet medyczna strona problemu, ale jego komponent kulturowy. Liczby tej nie obawia się w Europie, ale bardzo obawia się w Japonii, Chinach i obu Koreach. Faktem jest, że w prawie wszystkich językach azjatyckich hieroglif «, bardzo przypominający„ 4 ”, oznacza„ śmierć ”, a zatem ogólny strach doprowadził do tego, że nie ma czwartego piętra w domach, hotelach i klinikach Azji Wschodniej, w kinach nie ma miejsca z numer „4” i starają się numerować domy w taki sposób, aby uniknąć budynku o odpowiednim numerze seryjnym.

• Chronofobia - strach przed czasem. To więcej niż dziwne zaburzenie odkryto po raz pierwszy w więźniach skazanych przez sądy na długie kary. Jedna perspektywa długiego czasu, powolny upływ czasu spowodował depresję, panikę, napady złości. Inną skrajnością jest strach przed szybkim upływem czasu i nadejście starości (geoscofobia). Geraskofobowie zwykle nie mogą budować swojego życia, planować, robić, ponieważ wszystkie ich myśli są zajęte pesymistycznymi myślami, że czas szybko ucieka.

Zgodnie z istniejącą klasyfikacją fobie nazywane są specyficznymi, które są z natury odizolowane, to znaczy ograniczone do pewnych sytuacji, okoliczności, działań lub bezpośrednio do dowolnych konkretnych obiektów. Dotyczy to prawie wszystkich fobii zwierzęcych (strach przed kotami lub psami, strach przed końmi lub jaszczurkami). Izolowana fobia dotyczy tylko jednego obiektu - ten, kto panicznie boi się kotów, nie boi się psów ani żab.

Lęk wysokości, ciemność, loty samolotem, wizyty w publicznych toaletach, lęk przed niektórymi rodzajami żywności, strach przed dentystami lub ostrymi przedmiotami są uważane za specyficzne.

Dla wszystkich izolowanych charakterystyczna jest specyficzna fobia wczesne pojawienie się - w dzieciństwie lub w wieku dojrzewania. W przypadku braku leczenia sami nie przechodzą, a długoterminowe specyficzne fobie mogą się rozwijać, a osoba nabywa inne towarzyszące zaburzenia psychiczne.

Dlaczego dana osoba rozwija tę lub inną fobię, trudno powiedzieć. Do tej pory naukowcy, lekarze debatowali na ten temat. Ale istnieje kilka pojęć, które wyjaśniają występowanie takich zaburzeń psychicznych. Eksperci w dziedzinie biologii i medycyny są skłonni wierzyć, że fobie można odziedziczyć, ale genetyka próbowała nie znaleźć konkretnych genów, które można by obwiniać za ludzkie lęki.

Dlatego pedagogiczna wersja odziedziczonych fobii brzmi bardziej przekonująco - dzieci po prostu postrzegają na pierwszy rzut oka wizję świata charakterystyczną dla ich rodziców. Kopiują wzorce zachowań dorosłych, a jeśli matka panicznie boi się myszy lub pająków, istnieje duże prawdopodobieństwo, że dziecko dorośnie z dokładnie takim samym strachem osobistym. Socjofobiczny rodzic, który boi się społeczeństwa i woli żyć w „własnej skorupie”, jest bardziej prawdopodobne, że przekaże swoim dzieciom informacje o „niebezpieczeństwie” świata zewnętrznego i kilka razy częściej zachoruje na socjofobię w przyszłości.

Istnieje dość przekonująca wersja rozwoju fobii w związku z naruszeniem poziomu hormonów, które można zarówno odziedziczyć, jak i nabyć. W tym przypadku uważa się, że rozwój fobii poprzedza zwiększona zawartość katecholamin w ludzkim ciele, nadmierna ilość adrenaliny, zaburzone funkcjonowanie receptorów metabolizmu GABA.

Psychiatrzy i psychoanalitycy widzą na fobie relikt przeszłości. Strach pomógł ludziom u zarania ludzkości przetrwać jako gatunek. Gdyby nie bali się ciemności, zwierząt, ataku, dziwnego nieznanego pożywienia, jest mało prawdopodobne, aby ludzkość mogła przetrwać i stać się wystarczająco rozwiniętą cywilizacją - umrą z zimna, głodu, zatrucia, pazurów i zębów drapieżników, zabiliby się nawzajem w wojnach plemiennych. Strach jako mechanizm ochronny jest konieczny, a dziś, gdy wiele niebezpieczeństw nie zagraża już ludziom, nadal istnieje (po milionach lat rozwoju trudno się go pozbyć).

Wierzą w to terapeuci behawioralni każda fobia jest wynikiem nieprawidłowo ustalonej odpowiedzi pacjenta na bodziec zewnętrzny. Innymi słowy, raz doświadczając strachu i paniki w danej sytuacji, osoba może mieć bliski związek między tymi samymi sytuacjami a samą paniką. Jeśli dziecko zostanie poważnie porysowane przez kota lub ugryzienie przez psa, możliwe jest, że strach i panika, których doświadczyło dziecko w tym momencie, mogą zostać naprawione w stosunku do przedmiotu - kota lub psa. W pierwszym przypadku prawdopodobny jest rozwój filofobii, w drugim - kinofobia.

Zgodnie z tą teorią strach prawie zawsze ma korzenie „dziecięce”. Nawet jeśli dorosły nie pamięta jakiegoś wydarzenia z własnego dzieciństwa, które powodowało ciągły strach, na przykład piwnic lub karaluchów, nie oznacza to, że nie było żadnego zdarzenia. Okoliczności zostały zapomniane, nie zachowane w pamięci, ale dominujący związek między reakcją paniki a określonym przedmiotem (okolicznością) jest oczywisty. Cięcie w dzieciństwie może stać się podstawą patologicznego strachu przed ostrymi przedmiotami w wieku dorosłym (ahmofobia), a obserwowanie ognia może prowadzić do strachu przed ogniem (pirofobia).

Przyczyną fobii może być niewłaściwe wychowanie. Jeśli rodzice nadmiernie opiekują się dzieckiem, dziecko może stać się niewtajemniczone, niezdolne do podejmowania decyzji i bać się wszelkiej odpowiedzialności (hiphengiofobia).Ciągłe zarzuty mamy i taty, babci lub dziadka, że ​​psy są bardzo niebezpieczne, mogą powodować kinofobię, a zarzuty, że ludziom nie można ufać, mogą stać się podstawą trwałej socjofobii.

Inną skrajnością edukacyjną, która może być również przyczyną fobii jest ignorując obawy dziecka. Jeśli dziecko nie ma z kim podzielić się swoimi obawami, nie ma miejsca na pełne wyjaśnienie irracjonalności jego obaw, jeśli jest po prostu ignorowane, nie zwraca na niego uwagi, nie ma kontaktu emocjonalnego z rodzicami, wówczas obawy szybko zakorzeniają się w umyśle dziecka i może być trudno lub nie poradzić sobie z nimi później .

Kara może być „wyzwalaczem” fobii - wśród klaustrofobów jest wielu, którzy zostali zamknięci w szafie, piwnicy, szafie, ukarani w ciemnym kącie itp. A wśród agorafobów jest wielu, którzy stracili w dzieciństwie na placu , walczył ze swoimi rodzicami i doświadczył silnego strachu.

Fobia może rozwijać się zarówno u dorosłych, jak i dzieci pod wpływem trwałych informacji zewnętrznych. Strach przed strychami lub piwnicami, terrorystami lub chorobą kesonów może rozwinąć się po obejrzeniu horrorów, thrillerów, strach przed lekarzami może stać się rzeczywisty po otrzymaniu silnego wrażenia z wiadomości o błędzie medycznym lub z filmu, w którym był czarny charakter.

Rozwój fobii dotyka ludzi, którzy byli w katastrofach, strefach wojennych, klęskach żywiołowych, wypadkach i wypadkach. Jednocześnie temat i rodzaj fobii zwykle odpowiadają okolicznościom - akwafobia często rozwija się u tych, którzy przeżyli powódź lub utonęli, ale została uratowana, chmielofobia (strach przed bronią) rozwija się u osób, które znalazły się pod ostrzałem, znajdowały się w obszarze, w którym toczyły się walki i itp. Ludzie, którzy znajdą się w gruzach, częściej spotykają się z klaustrofobią w przyszłości.

Jak rozpoznać fobię w sobie lub w ukochanej osobie, jak zrozumieć, czy występuje zaburzenie psychiczne, czy też chodzi o najczęstszy strach nieodłączny od wszystkich? To pytanie jest bardzo ważne. Dlatego powinieneś wiedzieć, jakie są oznaki prawdziwej fobii. Po pierwsze to ostry atak strachu, który występuje za każdym razem, gdy dana osoba napotyka określone okoliczności lub przedmioty.

Podczas kontaktu z przerażającą okolicznością lub przedmiotem osoba ma zwężenie świadomości i percepcji. On w tej chwili cały świat jest ograniczony tylko przez tę okoliczność, a zatem nie da się rozproszyć czymś innym, w tej chwili nic innego nie istnieje dla foba na świecie.

Mózg szybko zaczyna łańcuchy reakcyjne i powstają reakcje autonomiczne - utracona zostaje kontrola nad własnymi działaniami, oddech przyspiesza, staje się powierzchowny, płytki, kołatanie serca, uwalnia się duża ilość potu, wysycha w ustach z powodu ustania wydzielania gruczołów ślinowych, pojawiają się zawroty głowy i pojawia się osłabienie w nogach. Osoba może stracić przytomność.

Zwykle pierwsze objawy fobii są związane z silnym strachem i paniką; w kolejnych nawrotach odnotowuje się wzrost poziomu strachu. Aby w jakiś sposób ułatwić sobie życie, człowiek zaczyna unikać dla niego możliwych „niebezpiecznych” sytuacji, a to unikanie jest ustalone jako charakterystyczna cecha zachowania.Jeśli zobaczysz kogoś, kto ostrożnie wyciera ręce mokrym ręcznikiem po każdym uścisku dłoni lub stale sprawdza świeżość swojego oddechu, możesz być pewien, że obsesyjne wzorce zachowania w tym przypadku są oznakami pewnej fobii u osoby (w pierwszym przypadku mezofobia, a w drugiej - halitofobia).

Jeśli strach jest tak „egzotyczny”, że łatwo go uniknąć w przyszłości (na przykład mieszkaniec północy boi się dużych tropikalnych pająków, których nie spotkasz na północy z oczywistych naturalnych powodów), to powtarzające się ataki mogą nie potrwać lat. Ale to nie jest lekarstwo, a jedynie złudzenie zwycięstwa nad problemem. Warto arachnofobowi z północy przypadkowo zobaczyć obraz tarantuli lub bezskutecznie przełączyć telewizor i wziąć udział w programie o dzikiej przyrodzie, gdzie mówią tylko o pająkach w Afryce lub Australii, o tym, jak może doświadczyć ciężkiego ataku horroru, paniki z wszystkimi wnioskami wynikającymi z ataku paniki.

Foby bardzo dokładnie planuje swoje działania. W obawie przed przejściem przez ulicę ktoś pomyśli sto razy o alternatywnych trasach do celu. Jeśli takie trasy nie zostaną znalezione, może w ogóle odmówić.

Niebezpieczeństwo fobii polega na tym, że życie danej osoby znacznie cierpi, ulega zmianom, które uniemożliwiają jej swobodne i spokojne życie, komunikowanie się, pracę, podróżowanie. Ale to nie jedyny powód, dla którego fobie nie zaleca się tłumienia, ale leczenia. Jeśli fobia często wpada w niepokojącą atmosferę (mieszka w centrum dużego miasta ze strachu przed ulicami i placami lub cierpi na pediofobię - strach przed dziećmi), wówczas bardziej prawdopodobne jest, że spróbuje zagłuszyć swoje obawy za pomocą narkotyków, alkoholu, substancji psychotropowych.

Dlatego jest wielu alkoholików, narkomanów, ludzi uzależnionych od środków uspokajających wśród fobów itp.

Nie ma lekarstwa na ataki paniki szybkiego działania. Leki na ogół nie są bardzo skuteczne w przypadku fobii, więc współcześni psychiatrzy i psychoterapeuci próbują przepisywać leki tylko w skrajnych przypadkach, preferując leki przeciwdepresyjne (środki uspokajające po prostu tłumią percepcję strachu, powodują silną zależność i w żaden sposób nie leczą pierwotnej przyczyny). Jeśli zostanie podjęta decyzja o przepisaniu leków, zaleca się stosowanie wyjątkowo krótkich kursów z długimi przerwami.

Obecnie rozważana jest najskuteczniejsza metoda przezwyciężania zaburzeń fobicznych. psychoterapia poznawczo-behawioralna. Reprezentuje raczej długą i żmudną współpracę pacjenta i lekarza. Po pierwsze, identyfikacja konkretnych sytuacji i przedmiotów, które powodują przerażenie. Następnie specjalista zaczyna pomagać ludziom w tworzeniu nowych instalacji, które podkreślają błąd starych, i pomagają rzucić okiem na to, co wczoraj wydawało się okropne, koszmarne. Na tym etapie można zastosować efekty hipnozy i NLP.

Następnie osoba stopniowo zanurza się w stresujących sytuacjach. Najpierw tym, którzy początkowo powodowali mniej strachu, a potem najgorszym koszmarom. Zanurzenie jest monitorowane przez lekarza na każdym etapie. Pomaga to człowiekowi zmienić postrzeganie strasznej sytuacji i spokojnie ją przyjąć. Terapia łączy się z technikami relaksacyjnymi, szczególnie skuteczne są metody głębokiej relaksacji mięśni.

Psychoanalitycy szukają głębokiego wewnętrznego konfliktu człowieka, który doprowadził do zewnętrznej manifestacji - paniki. Przywołują wspomnienia z dzieciństwa, lęki, marzenia, obrazy i znajdują „problematyczne ogniwo”, które wywołało strach przed czymś.Następnie ten link jest dostosowywany.

Dziś korzystają także z możliwości rzeczywistości wirtualnej za pomocą okularów rzeczywistości rozszerzonej i światów wirtualnych stworzonych specjalnie dla fobów do leczenia lęków.

Rokowanie leczenia zależy od ile sam pacjent jest zainteresowany pozbyciem się lęku i paniki. Najbardziej skuteczne leczenie polega na tym, że pacjent współpracuje z lekarzem, wypełnia wszystkie jego zalecenia, przyjmuje na czas przepisane leki, nie pozwala na samoleczenie i nie omija sesji psychoterapii.

Ponadto podczas leczenia osoba powinna zrezygnować z alkoholu, narkotyków i innych złych nawyków. Dobrze będzie, jeśli ktoś w pobliżu jest blisko - wspierać i pomagać docenić pośrednie wyniki, które można osiągnąć. Czasami zalecane prowadź dziennik obserwacji swoich emocji.

Zobacz, czym tak naprawdę jest fobia w następnym filmie.