Jeśli nie boisz się czytać słowa „hipopotam monstrosesquipedaliofobia”, to na szczęście ta niezwykła i dziwna choroba minęła. Jego nazwa jest rodzajem testu identyfikującego fobię, której doświadcza co 20 mieszkaniec Ziemi. To jedna z najbardziej zaskakujących fobii - strach przed długimi słowami. Istnieje również krótsza, synonimiczna nazwa tej fobii - seskippedalophobia.
Jaka jest istota seskippedalofobii?
Choroba jest wywoływana przez przedmiot lub zdarzenie zarejestrowane przez ciało migdałowate hipokampa jako zjawisko niebezpieczne, a nawet śmiertelne. Co więcej, ludzkie ciało reaguje tak, jakby to samo zjawisko było nieuchronnie powtarzane. Pacjent z ciężką postacią choroby jest, jak mówią, uwięziony w uczuciach lęku i paniki, których doświadcza, gdy myśli lub w formie słów „niebezpiecznych” dla niego.
Na liście licznych fobii występuje seskappedalofobia łagodne zaburzenie psychiczne, reprezentujące lęk przed irracjonalnym pochodzeniem przed długimi słowami.
Z przykrością niektórzy ludzie nie tylko boją się czytać, ale boją się myśleć lub słyszeć takie kombinacje liter.
Stąd chęć użycia krótkich powiedzeń w komunikacji, aby zwięźle przedstawić swoje myśli. W związku z tym dla osób chorych na myśl o poszukiwaniu krótkich słów i wyrażeń stanowi dodatkowe obciążenie, często wzmacniające lęk przed błędami i konsekwencjami choroby.
Nasilenie choroby i jakość jej objawów są różne i często nabierają indywidualnych cech.Niektórzy boją się długich, dużych słów i ich kombinacji, których znaczenia nie zawsze rozumieją. Inni zaczynają odczuwać lęk i strach, gdy próbują użyć znanych, niezbyt długich słów.
Różnice w konsekwencjach choroby są determinowane nie tylko indywidualnymi cechami osobowości pacjenta, ale także zakresem jego działalności zawodowej.
Jeśli dana osoba jest zawodowym nauczycielem, a jej szkolenie jest pełne różnych terminów, prowadzi to do poważnych trudności w pracy, aż do chęci zmiany zawodu. Podobnie jest w przypadku pracowników w dziedzinie medycyny, gdzie istnieje wiele złożonych i długofalowych warunków.
Przyczyny choroby
Głównymi przyczynami choroby są występowanie różnego rodzaju traumatycznych sytuacji, które pojawiające się raz można naprawić w umyśle. Stopniowo problematyczne sytuacje stają się fobiami, znacznie pogarszającymi jakość życia ludzkiego w prawie wszystkich jego obszarach.
Często pacjent obawia się reakcji środowiska na to popełnia błędy w wymowie niektórych długich słów. Zazwyczaj ten strach jest charakterystyczny dla nastolatków, którzy są szczególnie podatni na zagrożenia dla swoich rówieśników i bliskiego otoczenia.
Powstające uczucie wstydu i niepokoju rani i deformuje psychikę dzieci, co negatywnie wpływa na ich wyniki w szkole.
Dziecko zamyka się, doświadczając swoich braków, często z irytacją dostrzega pytania nauczyciela i odmawia odpowiedzi na tablicy. Często pojawiają się konflikty, w których dziecko nie może wyjaśnić prawdziwej przyczyny swojego zachowania.
Przyczyny choroby mogą być:
- zwątpienie;
- złe doświadczenia z przeszłości;
- wysoki stopień zależności od opinii innych;
- traumatyczne sytuacje występujące w przeszłości (szczególnie w dzieciństwie);
- ciągłe kpiny z dziecka;
- strach przed utratą statusu społecznego;
- aspekty biologiczne (w niektórych przypadkach choroba może być spowodowana dziedzicznością i innymi przyczynami, na przykład jąkaniem);
- strach przed śmiesznością w oczach środowiska.
Pacjent znacznie zwiększa poziom lęku, staje się podejrzliwy i niepewny.
Ciągle doświadczając wewnętrznych kompleksów, pacjent staje się niezwykle zależny od osądów - a nawet błędnych - od otaczających go ludzi. Stopniowo wraz z przebiegiem choroby coraz częściej odwiedzają go myśli o jego niekompetencji i braku odpowiedniego profesjonalizmu. Kompleks niższości zaczyna dominować.
Oznaki i objawy choroby
Pragnienie uniknięcia potencjalnie niebezpiecznej sytuacji staje się nawykiem dla pacjenta i pozostawia ślad w całym jego zachowaniu. Słysząc złożone konstrukcje werbalne, doświadcza napadów niewytłumaczalnego strachu. Na poziomie somatycznym choroba odczuwa:
- ataki paniki;
- występowanie duszności i pocenia się;
- szybkie bicie serca;
- omdlenie
- uczucie drżenia rąk i suchości w ustach;
- rozszerzone źrenice;
- przebarwienia skóry;
- występowanie nudności, bólu głowy, trudności w oddychaniu.
Zawstydzony swoją niezręcznością pacjent traci zdolność racjonalnego myślenia, odczuwając wszechogarniającą impotencję i niemożność opanowania traumatycznej sytuacji.
Świadomy irracjonalności fobii, nie zdaje sobie sprawy z faktu, że choroba jest nieszkodliwa i skutecznie leczona.
W przypadku hipopotamicznej trucizopsalofobii ludzki poziom intelektualny nie spada. Osoby, niezależnie analizując swoje obawy, odważnie i skutecznie pokonują tę nieprzyjemną chorobę. Inni potrzebują profesjonalnej pomocy.
Co to jest niebezpieczna fobia?
Często w obliczu takiego problemu pacjenci uważają, że najlepszym wyjściem z traumatycznej sytuacji jest wykluczenie słów, które są dla nich „niebezpieczne”. Jednak taka sytuacja tylko zaostrza sytuację, gdy kompleksy niższości zaczynają się rozwijać, pojawiają się stany depresyjne, nerwice i choroba postępuje.
Takie warunki są szczególnie niebezpieczne dla dzieci. Brak terminowego leczenia może prowadzić do wydalenia dziecka ze szkoły z powodu złych wyników.
Cechą tej choroby jest to, że bardzo szybko przechodzi w aktywną formę rozwoju.
Aktywacja choroby prowadzi do tego, że pacjent w dużej mierze traci zdolność do samokontroli, czasami nieoczekiwanie i w całkowicie nieodpowiednich miejscach.
Potrzeba regularnego przezwyciężania wyczerpujących ataków paniki, nudności i bólów głowy wyczerpuje psychikę i prowadzi ciało do fizycznego wyczerpania. Powoduje to występowanie przewlekłych chorób o charakterze somatycznym, wzrost ciśnienia krwi, narządy ludzkie przestają normalnie funkcjonować.
Potencjalnie fobia długich słów może prowadzić do pojawienia się innych fobii, komplikując ogólny obraz choroby wraz z pojawieniem się nowych obiektów strachu.
Jak leczyć
Jako łagodna forma psychiczna zaburzenia hipopotamia potworowa jest niebezpieczna ze względu na jej konsekwencje, zwłaszcza w przypadku braku terminowego i wykwalifikowanego leczenia.
Leki w tym przypadku z reguły nie są stosowane. Jednak w zaawansowanych i ciężkich przypadkach, w celu złagodzenia zaostrzeń, można zastosować:
- środki uspokajające: tenoten, afobazol, trioksazyna, fenazepam;
- leki przeciwdepresyjne: autorix, reboksetyna;
- nasenne: zolpidem, relaxson;
- leki przeciwpsychotyczne: eglonyl, chlorpromazyna, klopiksol.
Samoleczenie bez nadzoru medycznego może prowadzić do nieprzewidywalnych konsekwencji, które powodują poważne zaburzenia.
Ponieważ leki te mają znaczną liczbę skutków ubocznych.
Przy braku jakichkolwiek komplikacji wystarczy kilka sesji psychoterapii. Najpopularniejsze praktyki wśród specjalistów dzisiaj są następujące.
- Psychoterapia - Ujawniono powody pojawienia się strachu. Następnie są opracowywane na głębokim poziomie podświadomości.
- Psychokorekcja polega na modelowaniu szczególnych sytuacji, przezwyciężaniu których pacjent pozbywa się choroby.
- Hipnoza polega na wprowadzeniu pacjenta w stan transu, w którym terapeuta naprawia instalację na podstawie prawidłowej reakcji pacjenta na drażniące przedmioty.
- Automatyczne szkolenie polega na regularnym treningu autogennym, który zmniejsza poziom stresu pacjenta. Jest stosowany jako kurs pomocniczy w stosunku do innych metod leczenia.
Algorytm samoleczenia (w łagodnych postaciach choroby) obejmuje:
- identyfikacja warunków wstępnych i przyczyn choroby;
- wdrażanie zestawu ćwiczeń do wymawiania „niebezpiecznych” słów zgodnie z systemem „od prostych do złożonych”;
- aktywny trening pod okiem doświadczonego logopedy w zakresie wymowy twistera języka.
Proces stabilnego zapamiętywania zwrotów języka i wyrażeń należy obserwować stale i codziennie, w tym za pomocą lustra. To znacznie zwiększa pewność siebie pacjenta, rozwijając niezbędny automatyzm w wymawianiu „niebezpiecznych” zwrotów.
Improwizowane raporty w obecności ich krewnych i bliskich przyjaciół prowadzą do przezwyciężenia choroby.
Jednocześnie wyrażenia stabilne muszą być wymawiane bez błędów. Nie próbuj mówić w szybkim tempie, wymowa zwrotów powinna być jasna i poprawna.
Hippopotomonstrosesquipedaliofobia nie jest wyrokiem, chorobę można całkowicie przezwyciężyć samodzielnie, wcześniej i na czas zapewniając wsparcie wykwalifikowanych specjalistów.
Około 10 niezwykłych fobii, patrz poniżej.
