Atichyfobia: opis i leczenie

Do pewnego stopnia każdy z nas potrzebuje uznania zasług i sukcesu. A myśli o możliwej porażce, nieudanym wyniku firmy nie można przypisać przyjemnym. Ale są ludzie, którzy strach przed porażką powoduje, że porzuca się biznes i przedsięwzięcia w ogóle. Tacy ludzie nazywani są atihifobami.

Atichiphobia jest patologiczny irracjonalny strach przed porażką. To zaburzenie psychiczne ma swoją nazwę od łacińskich atyches - „nieszczęśliwy”, a grecki φόβος - „strach”. Zaburzenie to jest uważane we współczesnym świecie za jedno z najczęstszych, ale mimo to tylko niewielka część atihifobov przychodzi do psychoterapeutów i psychiatrów, aby otrzymać odpowiednie leczenie. Reszta zwykle przypisuje to, co dzieje się z ich charakterem.

We wszystkich sytuacjach, w których istnieje nawet najmniejsza oznaka konkurencji jako takiej, ludzie z atichipofobią widzą bliski związek z niebezpieczeństwem, wierzą, że poniosą klęskę i wcześniej przetrwają fiasko.

Osoba nie jest pewna swoich mocnych stron, wiedzy, umiejętności, zdolności, a zatem jest podatna na depresję i pojawienie się poważniejszych patologii psychiki. Atichyfobia jest uważana za destrukcyjne zaburzenie fobiczne. Jest w stanie nie tylko zniszczyć życie człowieka w jego różnych aspektach, ale także spowodować nieodwracalne szkody dla jego zdrowia.Na tle ciągłego oczekiwania na porażkę wielu zaczyna spożywać alkohol i narkotyki, aby przynajmniej chwilowo się zrelaksować, przestać myśleć o perspektywach własnych porażek i opłakuje utracone możliwości, których dana osoba nie odważyła się wykorzystać, gdy miał szansę.

Ta fobia przez specjalistów należy do kategorii społecznej. W dzieciństwie wszyscy oczekujemy od rodziców pochwał za piękny rysunek, ukończone z sukcesem rzemiosło i stopnie w szkole. Kiedy dorastamy, potrzeba uwielbienia nie maleje, aw niektórych momentach naszego życia może stać się bardziej dotkliwa.

To ona leży u podstaw jego lęku przed byciem najlepszym, przed porażką. Zdrowa osoba wyróżnia się od atihiphob umiejętnością filozoficznego traktowania porażki. Ludzie z takim zaburzeniem psychicznym nie mogą rozsądnie uzasadnić sytuacji, boleśnie doświadczając nawet swoich drobnych błędów. Sama myśl, że porażka może się powtórzyć, wywołuje paniczny horror, straszne podniecenie dla atihifob, trudno mu poradzić sobie z tymi emocjami.

Podniecenie przed możliwą (jeszcze nie zdarzoną) porażką zmusza osobę do ostrożnego unikania wszelkich sytuacji związanych z konkurencją - przyjęcie na uniwersytet, rozmowy o pracę, udział w kreatywnych konkursach i zawodach sportowych, a nawet perspektywa nawiązania bliskich relacji z ukochaną osobą, atihiphob natychmiast odmówi, jeśli na horyzoncie pojawi się przeciwnik.

Spośród wszystkich rodzajów fobicznych zaburzeń psychiki atichyfobia ma największą liczbę postaci, w których można ją zaobserwować, dlatego prawdziwa atihifoba może być tak trudna do rozpoznania.

• Samoizolacja i samoizolacja - w tym formularzu atihifob odmawia udziału w jakichkolwiek wydarzeniach, które wiążą się z konkurencją (nie bierze udziału w rozmowie kwalifikacyjnej, odmawia udziału w różnych wydarzeniach i projektach, a nawet minimalne możliwe przeszkody w osiągnięciu celu stają się nie do pokonania).

• Samosabotaż - strach przed porażką przybiera formę trwałego przekonania, pewności, że wszystko źle się skończy. Pacjent nie odmawia uczestnictwa w wydarzeniach, ale stara się robić wszystko na poziomie podświadomości, aby nie osiągnąć pozytywnego wyniku.

Potem mówi, że „wiedział”. Instrukcje, które otrzymują takie atihiphobes, są zwykle wykonywane przez bardzo długi czas, są one pilnie opóźniane, człowiek osiąga absurd i zaczyna wykazywać oznaki niekompetencji.

• Unieruchomienie - w tej formie atihiphobia jest akceptowana przez pacjenta jako cecha charakteru. Nie walczy, nie stara się przezwyciężyć swojej niepewności, jest nieaktywny i odpowiada na wszystkie pytania z zewnątrz: „Tak, jestem”. Ci pacjenci mają tendencję do zamykania się, nie rozwijają się, nie rozwijają się zawodowo i osobiście.

Sami mówią, że nie mają zdolności i byli ostatnimi w kolejce, kiedy Bóg rozdawał talenty, ale nie mieli ich dość.

• Perfekcjonizm - osoba naprawdę chce być najlepsza, ale boi się porażki i dlatego jest zmuszona dołożyć wszelkich starań, aby nawet teoretycznie nie popełnić żadnych błędnych lub lekkomyślnych działań. Chęć bycia najlepszym staje się obsesją. Każda firma, która bierze takie atihiphob, staje się dla niego stresem, ponieważ dokłada wszelkich starań, aby wszystko było zrobione „do rzeczy”. To prawda, że ​​w przypadku tej formy zaburzenia fobicznego pacjent nigdy nie podejmuje sprawy z nieznanego mu obszaru, ograniczając się do jednego, głównego obszaru aktywności.

Na przykład odnoszący sukcesy programista z perfekcjonizmem podejmuje najtrudniejsze zadania zawodowe, ale nie może zmusić się do pokonania strachu i wzięcia udziału w „zabawnych startach” w szkole z własnym dzieckiem.Lub dla kobiety - nauczycielki literatury, wydaje się całkowicie niedopuszczalne, aby spędzać weekendy ze swoimi uczniami na kempingu, ponieważ po prostu boi się wyśmiać.

Wszystkie rodzaje atichifobii są charakterystyczne niska samoocena i wysoka samokrytyka.

Psychologia i psychiatria przywiązują szczególną wagę do badania przyczyn rozwoju lęku przed porażką. Biorąc pod uwagę, jak rozpowszechniona jest ta fobia, konieczne jest opracowanie najbardziej skutecznych metod pomocy. Eksperci zwykle w to wierzą różne przyczyny mogą powodować atihifobia, wśród których najważniejsze są osobiste negatywne doświadczenia.

Doświadczenie doświadczonych niepowodzeń może być szczególnie bolesne i traumatyczne dla osoby, jeśli ma ona tendencję do uogólniania. W tym przypadku, zgodnie z jakąś pojedynczą historią lub sytuacją, osoba zaczyna oceniać zjawisko lub wydarzenie jako całość. Tak więc, raz popełniwszy błąd, poniósł porażkę, osoba dochodzi do wniosku, że nie może zrobić nic wartościowego, że jego umiejętności nie są wystarczająco duże, że brakuje mu wiedzy i umiejętności, i ogólnie jest porażką. To przekonanie rozpoczyna serię negatywnych reakcji, chęć zrobienia czegoś lub osiągnięcia czegoś jest prawie u podstaw zablokowana.

Przede wszystkim rodzice mogą wpływać na niską samoocenę, a dokładniej na ich stosunek do niepowodzeń i niepowodzeń dziecka. Jeśli w rodzinie jest zwyczaj wymagać, aby dziecko było najlepsze w szkole, sporcie, szkole muzycznej i studiu rysunkowym, aby dziecko miało najlepsze oceny w klasie, to dziecko jest w ciągłym napięciu - nie jest łatwo nadążyć za wszystkim.

Jeśli w rodzinie nawet sukcesy są uważane za coś oczywistego, dzięki czemu nie ma zachęty, dziecko ma zniekształcone wyobrażenie o swoich osiągnięciach. Perfekcjonistyczni rodzice mogą karcić, a nawet źle ich karać, a to natychmiast wpływa na ich postrzeganie siebie jako niezdolnych do osiągnięcia sukcesu.

Co więcej, wcale nie jest konieczne, aby powodem wyśmiewania były działania i czyny, czasem wyśmiewają one cechy osobiste i cechy charakteru. Często zdarza się to w grupach przedszkolnych, w szkołach, w sekcjach, a nawet w pierwszych latach szkolnictwa wyższego. W każdej chwili, na tle silnego niezadowolenia z siebie, ofiara ośmieszenia może rozwinąć lęk przed porażką.

Najbardziej narażony na strach wrażliwi ludzie, podejrzliwi, podatni na niepokój.

Atihifoba wystarczy, aby dowiedzieć się wśród innych ludzi. Zawsze jest niespokojny, bardzo martwi się ważnymi wydarzeniami. Jeśli musisz coś zrobić, zgodzić się na coś, wykonać pewną odpowiedzialną pracę, oprócz niepokoju atihifob doświadcza całego kompleksu objawów wegetatywnych. Jego tętno przyspiesza, pojawia się nieprzyjemne uczucie w żołądku, skóra staje się jaśniejsza, pot może się nasilać.

W stanie strachu atihifobov często drży ręce, rozszerzają źrenice, puls staje się częsty, oddech - płytki. Wiele osób zauważa, że ​​bolesne bóle pojawiają się w okolicy serca. Niektórzy gwałtownie stają się nerwowi, wybredni, drażliwi, podczas gdy inni, wręcz przeciwnie, popadają w otępienie.

Na przykład przed ważnym badaniem lub wywiadem pacjent może stracić sen, nie może pozbyć się obsesyjnych myśli, przewijając w głowie możliwe scenariusze nadchodzącej sprawy w negatywnym świetle, rozwija się biegunka i nudności.Od zwykłego podniecenia przed ważnym wydarzeniem, które jest wspólne dla wszystkich ludzi, atak atihiphobia różni się przede wszystkim tym, że wszystkie manifestacje są obecne na granicy ataku paniki, a same ataki paniki są możliwe.

Co więcej, osoba to rozumie nie ma powodu się martwić, w końcu nic strasznego się nie wydarzyło, wszystko może być w porządku, ale nie może sobie poradzić z przerażeniem, przejawy atichofobii nie podlegają dobrowolnym wpływom i kontroli.

W przypadku tej fobii bardzo ważne jest skonsultowanie się z lekarzem, ponieważ samodzielne przezwyciężenie tej formy społecznego patologicznego strachu jest prawie niemożliwe. Poszukiwanie pomocy jest już dużym krokiem w kierunku przezwyciężenia strachu. Terapeuta lub psychiatra rozpoczyna leczenie wraz z ustanowieniem „historii dzieciństwa” - pytają pacjenta o jego dzieciństwo, wychowanie, o to, w jakich sytuacjach iw jakich sytuacjach został ukarany, w jaki sposób budowano relacje międzyludzkie z kolegami z klasy, kolegami z klasy, przedstawicielami płci przeciwnej. Pomaga to znaleźć podstawowe przyczyny niskiej samooceny.

Lekarz ustali, w jaki sposób jego pacjent odnosi się do swoich niepowodzeń i błędów, jak wygląda sytuacja z motywacją do osiągnięcia sukcesu.

Wśród metod leczenia psychoterapeutycznego szczególną skutecznością jest metoda modelowania sytuacji. Lekarz tworzy dla pacjenta opis sytuacji, które zakończyły się całkowitą porażką. Zadaniem pacjenta jest możliwie jak najdokładniejsze opisanie wszystkich niuansów doznań i uczuć, których doświadczył podczas i po zmianie. Leczenie opiera się na szczerości - jeśli nie istnieje, bardzo trudno będzie pokonać fobię i usunąć jej objawy.

Działania grupowe są przydatne, ponieważ rozmawia się z ludźmi, którzy boją się porażek pomaga osobie w spokojnym otoczeniu spojrzeć z boku na swój problem.

Nie ma leków na atihiphobię. Ale lekarz może według własnego uznania zalecić leki przeciwdepresyjne jeśli zauważy, że pacjent ma nastrój depresyjny i tabletki nasenne na zaburzenia snu.

Podczas terapii pacjenci Zaleca się unikać stresu, alkoholu, narkotyków. Zachęca się ich, aby dowiedzieli się więcej o biografiach ludzi sukcesu. Zwykle ich zwycięstwa były wynikiem wielu niepowodzeń, które stały się podstawą tak cennego i ważnego doświadczenia dla zwycięstwa.

O tym, jak pokonać strach przed porażką, patrz poniżej.