Antropofobia: rodzaje i metody leczenia

Antropofobia jest jedną z najgorszych obaw w strachu przed ludźmi. Każdy, kto boi się owadów, nie może podróżować do gęstych lasów, a ktoś, kto jest panikowany podróżą samolotem, może korzystać z pociągów i autobusów. Jednak życie w całkowitej izolacji od ludzi nie będzie działać.

Antropofobia może występować na różne sposoby: od łagodnego dyskomfortu u ludzi do namacalnych objawów fizycznych, wśród których często występują nudności lub zawroty głowy. Strach przed ludźmi może rozprzestrzenić się na wszystkich przedstawicieli ludzkości, ale częściej pacjent z antropofobią boi się określonych grup społecznych lub wszystkich obcych.

Strach przed wąskimi kategoriami ludzi nazywa się na swój sposób w zależności od zawodu, płci, wieku. Antropofobowie zwykle łączą strach w co najmniej kilku grupach społecznych.

Przyczyny antropofobii, w przeciwieństwie do wielu innych fobii, są bardzo zmienne. Często jest to konsekwencja obrażeń.

Pojęcia antropofobii i socjofobii są często mylone, chociaż są dość bliskie i czasem się uzupełniają. Należy jednak rozróżnić te koncepcje, ponieważ socjofobia jest nieco łatwiejsza w naszym świecie niż prawdziwa antropofobia.

Strach przed społeczeństwem ludzi (tak przedstawia się koncepcja socjofobii) w doświadczaniu intensywnego strachu, paniki i obsesyjnego niepokoju podczas przebywania w określonej grupie lub w dużym zespole. Jednak antropofobia staje się coraz bardziej skomplikowana: dla takiego pacjenta nawet towarzystwo jednej osoby może być niewygodne.

Jeśli fobia społeczna jest zakłócana przez różne sytuacje społeczne i tłumy w jednym miejscu, antropofobi boją się nie tylko interakcji z inną osobą, ale po prostu bliskości. Obawy związane są z trudnościami w zrozumieniu intencji innej osoby: pacjentowi wydaje się, że wszyscy ludzie są dla niego niebezpieczni.

Czasami fobia ludzi rodzi się w zwątpionych osobach, które boją się być źle zrozumiane, wyśmiewane lub poniżane. W tym przypadku unikają również kontaktu z ludźmi, ale nawet tylko przechodząca osoba może stanowić potencjalne zagrożenie. Leczenie antropofobii zwykle jest nieskuteczne - specjaliści rozumieją jej pierwotne przyczyny i dowiadują się, jakie cechy osobowości uniemożliwiają osobie poczucie komfortu w społeczeństwie ludzkim.

Najczęściej antropofobia rozpoczyna się w okresie dojrzewania. Ponieważ w tym okresie psychika jest najbardziej bezbronna, a osoba otrzymuje wiele nowych doświadczeń i nowych informacji, w wieku 12-17 lat wielu ludzi jako całość, a szczególnie ludzie, zaczynają straszyć wielu. Na antropofobię mogą wpływać zarówno młodzi ludzie, jak i dziewczęta. Czasami fobia ustępuje sama z siebie, gdy rośnie, ale często pozostaje na całe życie do pewnego stopnia, dopóki osoba nie zwróci się do psychologa.

Specjaliści wzywają przede wszystkim do poszukiwania przyczyn antropofobii, które pojawiły się w każdym wieku w dzieciństwie. Niekorzystne i trudne warunki dorastania, nieprzyjazna sytuacja konfliktowa dla dziecka w rodzinie - wiele czynników może stać się podstawą do powstania nerwicy. Bardzo często przyczyną jest doświadczana przemoc fizyczna, inne obrażenia psychiczne, silny stres związany z ludźmi w taki czy inny sposób: wszystko to może stać się poważnym impulsem do rozwoju takiego zaburzenia fobicznego.

Po przeżyciu niekorzystnej sytuacji lub przebywaniu w nieprzyjaznym środowisku, jakim może być rodzina lub szkoła, z czasem dziecko dochodzi do wniosku, że przebywanie z nim jest bezpieczniejsze, wygodniejsze i spokojniejsze niż u kogokolwiek innego. Nic nie jest zagrożeniem, nie musisz oczekiwać trików, możesz się zrelaksować, być sobą i nie próbować dostosowywać się do narzuconych norm zachowania.

Im bardziej rozwija się fobia, tym trudniej jest małej osobie pozbyć się nieufności do świata i ostrożności. Z czasem wszelka ciekawość w ludzkim społeczeństwie znika. Co więcej, w samotności człowiek może łatwo zaniedbać normy społeczne: jeśli takie zachowanie zostało ustalone w dzieciństwie, w stanie dorosłym, nawet po pomyślnym leczeniu fobii, przywrócenie umiejętności komunikacyjnych i zachowań w społeczeństwie również wymaga dużo czasu i wysiłku.

Częsta agresywna krytyka i całkowite odrzucenie przez szanowanych lub bliskich ludzi wywołuje negatywne poczucie silnej zwątpienia w siebie. W rezultacie, będąc blisko ludzi, pacjent stale oczekuje jakiejś brudnej sztuczki, agresji, negatywności. Wydaje się osobie, że inni go potępiają, dlatego zachowuje się wyzywająco i dziwnie dla społeczeństwa, a ludzie naprawdę zaczynają go potępiać.

Pacjent znajduje potwierdzenie swoich myśli, a fobia tylko nasila się. Samo przerwanie błędnego koła bez pomocy psychologów w zaawansowanych przypadkach jest jednak prawie niemożliwe, Oprócz pracy specjalisty bardzo ważne jest wsparcie i zrozumienie ze strony krewnych.

W skrajnych przypadkach tej fobii towarzyszy strach przed jakimś wyróżnieniem się od większości, osoba stara się być niewidzialna i całkowicie traci osobowość. Cierpiący na taką fobię często negatywnie postrzegają cechy swojego wyglądu lub zachowania, boją się stać się przedmiotem szyderstwa. Strach przed odrzuceniem często leży u podstaw antropofobii.

Warto to zauważyć trudne doświadczenia z dzieciństwa nie zawsze prowadzą do rozwoju ciężkich nerwic - czasami dana osoba sobie z nimi radzi we wczesnych stadiach i utrzymuje zdrowie psychiczne. A czasem fobie rozwijają się także u tych, u których losu nie było dla nich żadnych przesłanek: nawet jeśli dziecko dorastało w dobrej rodzinie, nie spotkało go przemoc moralna i fizyczna.

W tym przypadku na pierwszy plan wysuwają się cechy osobiste - cechy, które sprawiają, że człowiek jest predysponowany do strachu, na przykład nieśmiałość lub podejrzenie. W takich sytuacjach wystarczy trochę popchnięcia, aby rozwinąć fobię.

Na pytanie, czym właściwie jest sama antropofobia i jakie mogą być jej cechy wyróżniające, psychologowie mają odpowiedź. Objawy antropofobii mogą się różnić tylko w połączeniu z innymi zaburzeniami psychicznymi (na przykład schizofrenią i innymi psychozami, autyzmem, zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym lub demencją).

W większości przypadków fobia wydaje się w przybliżeniu taka sama i idzie w parze z następującymi obsesyjnymi obawami.

• Strach wszystkich ludzi w ogóle. U takich pacjentów panika lub dyskomfort mogą nawet powodować, że nieznajomy zbliża się do nieznajomego na ulicy, a komunikacja z ludźmi lub interakcja fizyczna jest postrzegana jeszcze ostrzej.
• Strach przed nieznajomymi, nieznajomymi. Osobie cierpiącej na taki plan trudno jest zbudować dla siebie nowe więzi społeczne. Każdemu kontaktowi z nowymi ludźmi towarzyszy obsesyjny lęk, a czasem drżenie, zawroty głowy, mdłości.
• Strach przed dotykaniem innych ludzi często towarzyszy antropofobii. Często ten strach jest wynikiem traumy. Takim ludziom bardzo trudno jest znaleźć się w tłumie, w którym przypadkowo trafili ich nieznajomi: w ciężkich przypadkach fobii może towarzyszyć ból fizyczny.
• Strach przed ludźmi z pewnymi funkcjami zewnętrznymi - na przykład z kręconymi włosami, zadartymi nosami lub pyzatymi. Takie cechy zewnętrzne dla każdej osoby z fobią będą bardzo indywidualne.
• Lęk przed ludźmi określonej płci, wieku, narodowości. Jest to również zaburzenie, które często wiąże się z obrażeniami w dzieciństwie lub w wieku dorosłym. Na przykład kobiety, które przeżyły przemoc, często potem obawiają się mężczyzn.

Antropofobowie bardzo często boją się patrzeć w oczy innym ludziom, martwią się również możliwością, że inni spojrzą na niego uważnie lub spojrzą mu w oczy.

Ustal dokładną diagnozę antropofobii może być tylko profesjonalny psycholog lub psychoterapeuta. To zaburzenie jest bardzo łatwe do pomylenia z innymi, więc doświadczenie specjalisty ma znaczenie. Bardzo ważne jest, aby wziąć pod uwagę wszystkie możliwe kryteria dla tej choroby, ponieważ w zaawansowanych przypadkach często mylona jest z autyzmem.

Ważne jest, aby pamiętać, że w żadnym wypadku niechęć do komunikowania się z kimś nie wskazuje na poważną patologię. To bardzo zależy od charakteru i temperamentu: na przykład introwersja nie jest uważana za patologię. Fobię można przypisać jedynie obsesyjnemu strachowi, który poważnie utrudnia życie i życie towarzyskie.

Czasami nie wystarczy znać objawy, aby poprawnie zdiagnozować antropofobię. Ważny jest także wywiad, komunikacja nie tylko z pacjentem, ale także z jego krewnymi, bliskimi, bliskimi przyjaciółmi lub współpracownikami. Warunki życia osoby i jej zawodu mogą również wiele powiedzieć doświadczonemu specjaliście.

Między innymi psychologowie stosują następujące metody diagnostyczne do określania antropofobii.

• Diagnostyka EKG, Zobacz tomografię komputerową lub MRI. Takie środki umożliwiają dość dokładną ocenę stopnia stresu lub paniki w sytuacji społecznej niewygodnej dla pacjenta. Dane są gromadzone na temat stanu naczyń mózgu i impulsów, które występują w niektórych strefach mózgu.
• Metoda empiryczna jest prostsza i często stosowana. Ma to również znaczenie w przypadku innych zaburzeń o podobnych objawach.
• Wywiad lub badanie pacjenta - Jest to główna metoda diagnostyczna, która jest najbardziej przystępna i uniwersalna. Jednak prawidłowa interpretacja odpowiedzi i testów jest bardzo ważna i tylko dobry specjalista może ją kompetentnie opracować.

Formy antropofobii mogą się różnić w zależności od specyficznych obaw danej osoby. Na przykład następujące kategorie bardzo często powodują panikę.

• Nieznajomi nieznajomi często stają się przedmiotem strachu przed antropofobią. Jest to bardzo niewygodne, ponieważ nieuchronnie spotykamy nieznajomych każdego dnia, gdy tylko wychodzimy z domu. Osobnym problemem jest nawiązywanie nowych znajomości - pacjent w każdy możliwy sposób uniknie komunikowania się z nowymi ludźmi i woli starszych przyjaciół.
• Tłum ludzi często powoduje strach. Wynika to z faktu, że antropofobia przeciwstawia się innym: duży tłum ludzi w tym przypadku prowadzi do wielkiego niepokoju. Z czasem antropofob wola nie pojawiać się w zatłoczonych miejscach i będzie go unikać pod każdym względem.
• Strach przed komunikacją jest często częścią antropofobii. Nie mówimy o introwertach, którzy potrzebują mniej interakcji społecznych niż ekstrawertycy. Antropofobiczny strach przed komunikacją zostanie wyraźny, a chęć ograniczenia kontaktów społecznych będzie oczywista, aż do całkowitej samotności.
• Lęk przed niektórymi kategoriami ludzi jest również bardzo powszechny. Może to być strach przed pijakami, dziećmi, kobietami, chirurgami - kimkolwiek. Taki strach nie zawsze jest formą antropofobii, ale w niektórych przypadkach eksperci przypisują go strachowi ludzi. Podczas diagnozowania ważne jest, aby zrozumieć przyczyny. Bardzo często lęk antropofobiczny zaczyna się od jednej kategorii ludzi, a następnie rozwija się i rozprzestrzenia na innych.

Obsesyjny strach ludzi to fobia, która może rozwijać się szybko lub powoli i mieć kilka etapów. Zwykły przebieg choroby rozpoczyna się od łatwego etapu, gdy antropofobia odczuwa niepokój podczas podróży zakupowej, podróży transportem publicznym lub przed imprezą, na której będzie wielu nieznajomych.

Zazwyczaj wiele osób samodzielnie radzi sobie z fobią na tym etapie: tutaj siła woli osoby, jej zdolność do introspekcji, a także wsparcie krewnych są kluczowe.

Na postępującym etapie antropofobii pacjentowi znacznie trudniej jest kontrolować swoje działania i emocje w obecności innych osób.Jeśli taka osoba ma nieoczekiwany kontakt z nowymi ludźmi, w tej sytuacji istnieje wysokie prawdopodobieństwo ataku agresji lub, przeciwnie, paniki i niepokoju. Czasami u niektórych pacjentów z antropofobią na tym etapie niechciane spotkania prowadzą do płaczu, pocenia się i wyczuwalnych drżenia.

Tylko profesjonaliści mogą poradzić sobie z uruchomionym etapem. Antropofobia charakteryzuje się niezwykle istotną zmianą w stylu życia danej osoby. Osoba z antropofobią żyje wyjątkowo osobno, woli samotność, rzadko nawiązuje kontakt nawet z tymi, których zna przez całe życie, w tym krewnymi, bliskimi przyjaciółmi lub kochankami.

Jeśli problem jest stosunkowo łatwy do rozwiązania na pierwszych etapach, w tym przypadku skuteczne będzie tylko leczenie przymusowe. Krewni powinni nalegać na wizytę u psychologa, ponieważ sam pacjent nie chce już niczego zmieniać.

Osoba może przezwyciężyć chorobę we wczesnych stadiach dzięki wsparciu bliskich. W zaawansowanych przypadkach, aby pozbyć się antropofobii, konieczna jest konsultacja z psychologiem lub nawet psychiatrą.

Specjaliści zalecają następujące środki, aby przezwyciężyć strach ludzi.

• Rozładowanie emocjonalne pomoże na wczesnych etapach. Człowiek musi nauczyć się panować nad sobą i myśleć, że inni nie stawiają przed nim realnego zagrożenia tak często, jak to możliwe. Ważne jest rozważenie obsesyjnego strachu z racjonalnego punktu widzenia. Dobrze, gdy w pobliżu są krewni, którzy będą wspierać antropofobię i mu pomagać. Pozytywne wzmocnienie emocjonalne jest bardzo ważne - na przykład żywe wrażenia i przyjemne wydarzenia, w ten czy inny sposób związane z ludźmi.
• Ćwiczenia oddechowe mogą pomóc w stanach lękowych i atakach paniki.. Wydech powinien trwać dwa razy dłużej niż wdech, gdy antropofobia odczuwa nadejście intensywnego lęku. Bliska osoba, która jest blisko w tym czasie, może powielić ten sam oddech, aby pacjent był łatwiejszy. Jest to skuteczna metoda w przypadkach, gdy fobia zaczyna manifestować się na poziomie fizycznym.
• Fizjoterapia może również pomóc. Co najmniej psychologowie zalecają regularne stosowanie prysznica kontrastowego, masażu. Podczas stanu lękowego pomoże to szybciej złagodzić nieprzyjemne objawy. Dobrze jest, jeśli po stresującej sytuacji możesz wziąć ciepłą kąpiel, a natychmiast w chwili paniki ukochany masuje twoje plecy.
• Metody rozpraszające mogą również działać. Spróbuj odwrócić uwagę od fobii: policz przejeżdżające samochody, przechodniów lub przedmioty do pokoju. Możesz uszczypnąć się lub pogłaskać, aby odwrócić uwagę od paniki.
• Efekty fitoterapeutyczne - Jest to kolejna metoda pomocnicza, często stosowana przez psychologów z różnego rodzaju zaburzeniami fobicznymi. Aby zmniejszyć strach przed ludźmi, weź krople waleriany lub herbaty ziołowe. Są to bezpieczne sposoby na uspokojenie lęku. Zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego możesz wypróbować poważniejsze leki uspokajające, jeśli inne środki nie pomogą. W zaawansowanych przypadkach, jako złożoną terapię, lekarz może zalecić różne środki uspokajające, nootropowe i przeciwdepresyjne do leczenia.

Aby przyspieszyć odzyskiwanie, zaleca się przejście na prawidłowe odżywianie, pić mniej alkoholu, smażone, pikantne i słodkie. Również Joga i ćwiczenia oddechowe są uważane za bardzo przydatne.

Najbardziej skutecznym sposobem na przezwyciężenie antropofobii na zawsze jest we wczesnych stadiach jej manifestacji. Bardzo ważnym krokiem jest świadomość fobii i potrzeba interakcji z ludźmi.Dlatego na początku jest to trudne pacjent będzie potrzebował siły woli, wsparcia krewnych i specjalistów. Aby zapobiec występowaniu fobii, zaleca się prowadzenie zdrowego życia społecznego i unikanie stresu oraz wychowywanie dziecka w przyjaznej atmosferze.

O tym, czym jest antropofobia, patrz dalej.