Pałac Massandra na Krymie: historia, cechy, gdzie to jest i jak się tam dostać?

Pałac Massandra jest jednym z najbardziej znanych zabytków półwyspu krymskiego. Znajduje się na terenie Pałacu Ałupka i Parku Muzeum-Rezerwatu. Oprócz pałacu Massandra obejmuje także pałac Woroncowa. Pałac ma swoją nazwę od wioski Massandra, która znajduje się w pobliżu.

Terytorium, na którym znajduje się pałac i wieś Massandra, jest zamieszkane od XIV wieku. Archeolodzy odkryli pozostałości osad Taurian z tego okresu oraz świątynię zbudowaną przez Greków nieco później niż osadę. Do 1783 półwysep krymski był pod panowaniem dynastii Gireev-chana i był odrębnym państwem. Ciekawe, że w pracach ostatniego Krym-Gireya chana znajdują się odniesienia do opuszczonej osady Marsanda. Do czasu przystąpienia terytorium Półwyspu Krymskiego do Imperium Rosyjskiego terytorium zajmowane obecnie przez Rezerwat Muzeum w Ałupce było zaniedbywane.

Po kilku nieudanych próbach przekazania terytoriów w ręce gospodarcze postanowili stworzyć tam Cesarski Ogród Botaniczny. Jednocześnie na sprzedaż znajduje się terytorium wioski Marsanda. Właścicielem została Sofia Konstantinovna Pototskaya. Zaczęła próbować zbudować miasto Sophiopolis w miejscu wioski rybackiej Jałta, która stanie się centrum całego południowego wybrzeża. Jednak ten pomysł nie miał się spełnić. Po jej śmierci terytoria przeszły do ​​córki Olgi Naryszkiny, która w 1822 roku zaprosiła angielskiego ogrodnika Karla Kebacha. Założył ogród, brukował ścieżki i budował zaułki. O.S.Naryszkina sprzedała ziemię Aleksandrze Wasiliewnej Branitskiej, która była teściową księcia Siemiona Michajłowicza Woroncowa.

Historia pałacu zaczyna się w 1881 r., Kiedy książę Woroncow postanowił wybudować dla siebie dom obok kościoła. Opracowanie i wdrożenie projektu powierzono architektowi Etienne Bouchard. Wygląd struktury przypominał surowe zamki rycerskie. A styl architektury należy do późnego renesansu. Ale księciu Woroncowa nie było przeznaczone na zakończenie prac. Po jego śmierci budowa ustała.

Nowa runda historii pałacu rozpoczęła się w 1889 r., Kiedy został przejęty przez Departament Specjalny na potrzeby Aleksandra III. Do oceny stanu budynku zaangażowany był słynny rzeźbiarz A. I. Terebenev. Pozostawił krótką notatkę, w której zauważył, że ten budynek ma dwa piętra z częściowo wykonaną piwnicą i ocynkowanym dachem z lukarnami. Jako materiał zastosowano lokalne skały wapienne. W całym obiekcie wykonano drewniane i żelazne belki. Aleksander Iwanowicz zauważył również, że cały budynek ma bardzo dobre mury.

Dalszą budowę kontynuowano zgodnie z rysunkami rosyjskiego architekta Maksymiliana Egorowicza Mesmakhera. Zachowując układ i styl budynku, dodał więcej wystroju, zmieniając zamek rycerski w wieżę. Budowa trwała do 1902 roku.

W 1903 r. Mikołaj II zainteresował się propozycją utworzenia centrum produkcji wina w Massandra. Pałac Massandra stał się pałacem podróżniczym. Członkowie rodziny królewskiej zostali tam, aby odpocząć lub polować. Pod tym względem wnętrze było dość skromne, nie potrzebowano dodatkowych budynków na dłuższy pobyt.

Po 1917 r. Terytoria przeszły w posiadanie nowego rządu. Budowę pałacu kontynuowano i ukończono w 1921 r. Świątynia została rozebrana, dęby zniszczone, zmieniono układ parku, a źródło ze zbiornikiem wyschło. Kompleks pałacowy został przekształcony w sanatorium „Zdrowie proletariackie” dla pacjentów z gruźlicą. Sanatorium przestało istnieć wraz z wybuchem wojny.

W 1948 r. Całe terytorium i budynki zostały przekształcone w państwową chatę dla pierwszych osób w kraju.

Status obiektu kulturalnego Pałacu Massandra powrócił w latach 90. ubiegłego wieku. Aby przywrócić ekspozycję czasów Aleksandra III, kompleks pałacowy został przeniesiony do stowarzyszenia muzealnego „Pałace i parki południowego wybrzeża Krymu”.

Od 2014 r. Kompleks pałacowy zarządzany jest przez Urząd Prezydenta Federacji Rosyjskiej.

W 2017 r. Na terenie kompleksu wzniesiono pomnik Aleksandra III.

Większość artykułów gospodarstwa domowego Romanowów została zniszczona podczas rewolucji. Zachowały się jednak wbudowane meble, lustra, ręcznie robione żyrandole i kominek w salonie, wykonany z jednego kawałka marmuru. Resztę wnętrza odtworzono przy użyciu artykułów gospodarstwa domowego, mebli, obrazów i grafiki Fundacji Alupka. Niektóre przedmioty trafiły do ​​tego funduszu z południowych majątków Romanowów i Państwowego Funduszu Muzealnego. Wewnątrz pałacu znajduje się teraz muzeum.

Cechy wnętrz pałacu Massandra:

• zgodnie z modą drugiej połowy XIX wieku przy tworzeniu wnętrz zastosowano kombinację różnych stylów;
• każdy pokój ma indywidualną funkcję;
• indywidualne preferencje Aleksandra III można prześledzić we wnętrzu (powiedział, że łatwiej mu było przebywać w małych przytulnych pokojach).

Zapoznanie się z wnętrzem pałacu rozpoczyna się w lobby. Cała dekoracja pokoju wykonana jest w stylu romańskim, który był powszechny we Francji w X-XIII wieku. Ściany pokoju są wizualnie podzielone na dwie części: górną (ozdobioną malarstwem artystycznym) i dolną. W przeciwieństwie do tradycyjnej dekoracji drewnianej, dolną część ścian wyłożono płytkami ceramicznymi o chłodnym niebieskim wzorze. Dokonano tego nie tylko ze względów estetycznych, ale również na podstawie praktyczności takiej opcji okładzinowej: płytki ceramiczne nie nagrzewają się i utrzymują niską temperaturę w pomieszczeniu. Aby zapobiec wpadaniu bezpośredniego światła słonecznego do pokoju, kolorowe okna są wstawiane do okien i drzwi. Podłoga wyłożona jest kafelkami Metlakh, a sufit zdobią ozdoby. Drzwi, ramy okienne, poręcze schodowe i listwy na krawędziach paneli wykonane są z drewna. Pokój jest podzielony szerokim łukiem.

Następny pokój był zarezerwowany na pokój bilardowy. Jest wykonany w stylu angielskim. „Ton” wnętrza nadawany jest przez duży narożny kominek, który jest obszyty mahoniem i wybity w czerwonym brązie. Dolna część ścian ozdobiona jest dębowymi panelami, a sufit jest ozdobiony sztukaterią w stylu angielskim z XVI wieku. Pod sufitem znajduje się rodzaj stiuku. Na ścianach są obrazy. Sala bilardowa podzielona jest na dwie części. W jednym z nich była galeria sztuki i okna do ogrodu, w drugim były stoły bilardowe i było wyjście do głównej jadalni.

Główna jadalnia wykonana jest w stylu Ludwika XIII. Wnętrze pokoju ma coś wspólnego z ogólnym widokiem budynku. Przy jego tworzeniu użyto dużo drewna dębowego. Podobnie jak w innych pokojach ściany są „podzielone” na dwie części. Dolna część ozdobiona jest drewnianymi panelami z rzeźbami z motywami roślinnymi, górna część pokryta jest malarstwem artystycznym. Wnętrze zawiera nuty rycerskich motywów. Wzmacnia to uczucie „belkowego” sufitu. Ta interesująca decyzja artystyczna polega na tym, że belki z cennego drewna przymocowano do „głównego” sufitu, a pozostałe przestrzenie między nimi wypełniono malowaniem. Pokój jest podzielony na dwie części: pierwsza część - przejście między salą bilardową a jadalnią - została nazwana usługą. Jego cechą jest duży kominek wykonany z rzeźbionego drewna i płyt z majoliki. Posiłek odbył się w dużej sali z pięcioma oknami i wbudowanymi kredensami wykonanymi z drewna z barokowymi rzeźbami. Wnętrze jadalni uzupełniały dzieła sztuki: krajobrazy i martwe natury Półwyspu Krymskiego, japońskie wazony ceramiczne i usługi.

Oprócz jadalni, sali bilardowej i holu na parterze znajdowała się kuchnia i piwnica. Ponieważ postoje w pałacu nie oznaczały długiego pobytu, kuchnia była wyposażona tylko w te, które są niezbędne do szybkiego gotowania.

Zapoznanie się z wnętrzami drugiego piętra zaczyna się od holu. To mały pokój z minimum niezbędnymi meblami: krzesłami, wieszakiem i lustrem. Dolna część ścian jest ozdobiona drewnianymi panelami, a górna jest pomalowana ceglastym wzorem. Lustro ozdobione jest dębową ramą, a wieszak ozdobiony ornamentami wykonanymi techniką spalania. Z holu można przejść do pokojów recepcyjnych cesarza i cesarzowej. Znajdują się one w różnych częściach budynku. Możesz się tam też dostać spiralnymi schodami w wieżach.

Wnętrze pokoju recepcyjnego cesarza jest wykonane w stylu Jakuba i jest surowe. W pokoju nie ma wiele mebli: lustro konsoli, regał na książki.Wszystkie meble i drewniane wykończenia są polerowane mahoniem. Pozłacany brąz został użyty jako kolejny główny materiał wykończeniowy. Zgodnie z pierwotnym planem sala recepcyjna cesarza miała być ozdobiona tkaniną w jasnozielonych kolorach z motywami kwiatowymi, a sufit miał być ozdobiony sztukaterią wielowarstwowego malowania. Plany te nie miały się spełnić, a dziś salon jest prezentowany w złotych różowych kolorach. Osobliwością tego pokoju są medaliony z monogramami Aleksandra III i koronami. Medaliony znajdują się w rogach sufitu.

Wnętrze recepcji cesarzowej jest bardziej miękkie i wygodne. To jest mały pokój. Do dekoracji użyto dużo drewna: ponad połowa wszystkich ścian jest wykończona drewnianymi panelami. Reszta ścian jest pomalowana na odcienie kawy i kawy z mlekiem. Sufit jest wykonany w tych samych kolorach i ozdobiony sztukaterią. Cechą tego pokoju jest przeszklona ściana. Warto wspomnieć o kratce systemu wentylacyjnego: całkowicie powtarza wzór formowania sztukaterii, dlatego jest prawie niewidoczny. Co ciekawe, żyrandol z tego pokoju został zachowany. Pochodzi z końca XIX wieku i dziś powrócił do swojego historycznego miejsca.

Oprócz pomieszczeń recepcyjnych układ pałacu obejmował dwa pokoje dla Ich Wysokości.

Gabinet cesarza wyróżniał się luksusem. Jako materiał do dekoracji pomieszczeń i tworzenia mebli zastosowano orzech. Duże okno wykonane jest w jednej ze ścian wyłożonych drewnianymi panelami. W pokoju znajduje się kominek, nad nim waży barokowe lustro w złoconej ramie, lustro uzupełnia kandelabr i zegarki z VIII wieku. Zgodnie z pierwotnym planem ściany miały być ozdobione jasnozielonym jedwabnym materiałem, jednak podczas renowacji wnętrza ściany były ozdobione brzoskwiniowymi i pudrowymi różowymi obrazami artystycznymi. Osobliwością pokoju jest sufit. Posiada szeroki pas sztukaterii, powtarzający kształt sufitu, inkrustowany złoceniami.

Gabinet Cesarzowej wygląda mniej luksusowo. Pokój jest zawsze zalany światłem. To uczucie powstaje dzięki wykończeniu w kolorze lekkiej reedy i czterech dużych okien. Jedyną dekoracją na suficie jest żyrandol. Główną ideą jego stworzenia były motywy roślinne, a materiałem był pozłacany brąz. Podłoga jest wykonana z drewna i ograniczona do szerokiej listwy przypodłogowej. Jego kolor jest połączony z kolorem marmurowego kominka (czekolada). Na ścianach są portrety członków rodziny królewskiej. Wnętrze pokoju odzwierciedla tradycje stylu klasycystycznego.

Sypialnia Ich Wysokości. Główną ideą było stworzenie miękkiej, relaksującej atmosfery. Aby to zrobić, zaplanowano wykończenie ścian jasnym beżowym materiałem, ale ostatecznie ściany zostały ozdobione różowymi i złotymi tonami. Kolorowe okna wykorzystano do stworzenia światła rozproszonego. Sypialnia królewska ma dostęp do szerokiego balkonu. Cały sufit jest pomalowany. Osobliwością pokoju jest złota zasłona wnęki z lambrekinem. Kolorystyka wzoru odzwierciedla kolor mebli, ścian i dekoracji balkonowych.

Istnieją również dwie łazienki: dla cesarza i cesarzowej. Łazienkę cesarza zdobią panele z drewna orzechowego i holenderska ceramika z krajobrazami. Pokój cesarzowej obszyty był mahoniem.

Park w okolicy można podzielić na dwie części: górny ogród i sam park.

Ogród znajduje się w pobliżu pałacu. Na jego terytorium znajdują się ścieżki, a po stronie północnej zbudowano mur, który niezawodnie chroni go przed ewentualnymi ucieczkami skał. Wzdłuż ścieżek posadzono krzaki wawrzynu i tui. Osobliwością parku jest to, że oprócz winogron, porzeczek i agrestu, powszechnie znanych w Rosji, posadzono drzewa pomarańczowe, cytrynowe i oliwne.Po przybyciu dworskiego ogrodnika Enke do Massandra posadzono całe aleje drzew iglastych i róż. W ogrodzie rosną egzotyczne drzewa, takie jak cedr satynowy i cyprys arizoński, oleandry, palmy, jodła i magnolie. Podczas gdy na głównym terenie parku rosły stuletnie dęby i buk.

Terytorium dolnego parku przekracza 30 hektarów. Krajobraz jest mieszanką naturalnych i sztucznie tworzonych obiektów krajobrazowych i roślinnych.

Massandra Park słynął z róż, które dostarczono na dziedziniec. Dlatego do 1917 r. Poświęcono mu wiele uwagi, a rośliny (a zwłaszcza róże) do parku sprowadzano z całego świata.

Park został poważnie uszkodzony podczas pierwszej wojny światowej. Wszystkie wolne obszary obsadzono tytoniem. Po nadejściu władzy radzieckiej park został całkowicie opuszczony. Wiele rzadkich drzew bez konserwacji i regularnego podlewania wyschło. Ponadto terytorium pozostawiono bez opieki, chłopi zostali rozebrani do ogrodów. Większość drzew w parku została ścięta.

Na terenie kompleksu pałacowego stale organizowane są wycieczki z przewodnikiem, które można zwiedzać od 9:00 do 18:00 w dni powszednie i do 20:00 - w weekendy. Wystawy poświęcone są życiu Aleksandra III i rodziny królewskiej, I.V. Stalinowi, życiu narodu radzieckiego.

• Zwiedzanie pałacu. Jest poświęcony Aleksandrowi III i odbywa się stale. Cena dla osoby dorosłej wynosi około 300 rubli, a dla dziecka - około 150 rubli.
• Zwiedzanie parku. Przeprowadza się to tylko dla grup po 15 osób i na wcześniejsze życzenie. Łączna cena wynosi 1500 p.
• Zwiedzanie grupowe ekspozycji Pałacu Massandra. Wymagane jest wstępne zgłoszenie, a liczba odwiedzających jest nie mniejsza niż 15. Całkowita cena to 4500 pkt.
• Zwiedzanie grupowe terytorium pałacu, poświęconego jego florze i faunie. Przeprowadzane jest dla grup po 15 osób na wcześniejsze życzenie. Całkowity koszt - 900 r.
• Wycieczka poświęcona florze i faunie parku. Cena biletu - 100 r.
• Wycieczka „Jak żyliśmy ...”. Jest poświęcony życiu narodu radzieckiego i odbywa się na trzecim piętrze budynku. Wystawa obrazów artystów radzieckich.
• Również na trzecim piętrze znajduje się osobna wystawa poświęcona koronacji Aleksandra III.
• Zwiedzanie terenów pałacu. Jest przywiązana do życia i twórczości Stalina.
• Można wybrać się na wycieczkę samochodem elektrycznym. Cena jednego biletu wynosi 800 p.

Obniżona cena biletu dla preferencyjnych kategorii. Odwiedzający mają możliwość skorzystania z audioprzewodnika. Ta usługa kosztuje 70 p.

Na terenie kompleksu znajdują się sklepy z pamiątkami i letnie kawiarnie.

Dokładny adres pałacu: ul. Naberezhnaya, zm. 2, miasto Massandra, Republika Krymu.

W zależności od punktu wyjścia istnieją trzy opcje dotarcia do miejsca.

• Z Jałty jest trolejbus nr 2 i autobus nr 29. Musisz dotrzeć do ostatniego przystanku „Pałac Massandra” i wybrać się na 15-minutowy spacer asfaltową drogą do pałacu.
• Z Symferopola. Musisz wsiąść do autobusu Symferopol-Jałta i jechać dalej trolejbusem nr 2 i autobusem nr 29. Autobus Symferopol-Jałta po drodze zatrzymuje się na przystanku Pałacu Massandra, ale jest wystarczająco daleko, aby jechać stamtąd.
• Z Sewastopola. Najpierw musisz dostać się do Jałty autobusem „Sewastopol - Jałta”, a następnie autobusem lub autobusem trolejbusowym.

O Pałacu Massandra, zwiedzanie Pałacu Massandra i Parku Massandra w następnym filmie.