Pałac Chana w Bakczysaraju (Krym): opis, historia i lokalizacja

Pałac Chana w Bakczysaraju jest słusznie rozważony jedno z najważniejszych historycznych i kulturowych miejsc Krymu. Kompleks wspaniałych budynków pozwala gościom republiki podnieść zasłonę tajemnicy nad historią i tradycjami chanatu tatarskiego krymskiego.

W rzeczywistości sam pałac jest pierwszym budynkiem, od którego rozpoczął się Bakczysaraj. A w przyszłości, gdy władcy się zmienią, piękno jego terytorium tylko się zwiększyło, pojawiło się coraz więcej obiektów tworzących chwałę dynastii Herai. Tradycje architektoniczne arabskiego Wschodu są ściśle powiązane z motywami Konstantynopola, które pojawiły się w pałacu w późniejszych latach. Oczywiście nie wszystkie wspaniałe budynki znajdujące się poza jego murami przetrwały do ​​naszych czasów.

Zastanów się, o czym milczy opis atrakcji i jakie przedmioty na jej terytorium zasługują na szczególną uwagę.

Historia pałacu Bakczysaraj na Krymie jest interesująca. Przez wiele lat dynastia chanów krymsko-tatarskich była zadowolona z rezydencji w małej dolinie Ashlam-Dere, ale z czasem to miejsce przestało odpowiadać ambicjom władców. Do budowy nowej stolicy wybrano wolne terytoria położone nad rzeką Churuk-Su, na jej lewym brzegu. Z rozkazu Khana Sahiba I Gerai rozpoczęto tu budowę pałacu, ucieleśniającego ideę rajskiego ogrodu, stworzonego na ziemi krymskiej.

Rezydencja zaczęła istnieć w XIV wieku.Co więcej, jego najstarszy budynek, portal Demir-Kapa, ​​nie został wzniesiony na miejscu - został tu przywieziony i zainstalowany. Rezydencja Bakczysaraja otrzymała własne obiekty architektoniczne dopiero w 1532 roku. W tym czasie przypisano łaźnie Sary-Guzela i świętą relikwię, Wielki Meczet.

Następnie Bakczysaraj został zbudowany wokół terytorium pałacu - malowniczego miasta słynącego z zielonych ulic i malowniczych krajobrazów. A na placu poza murami pałacu wzniesiono nowe arcydzieła architektury. Tak oto powstałoYurbe - groby Chanaw którym spoczywają władcy dynastii Herai. Były ważne sale konferencyjne i pokoje przeznaczone na przyjęcie ważnych gości. Przyległe terytorium zostało zbudowane i uszlachetnione.

Zasługują na szczególną uwagę fontanny, na budowę których chan krymski nie szczędził pieniędzy. Pierwszy z nich - Złoty - pojawił się dzięki Kaplanowi I Gerai. Drugi - o zachodzie słońca królowała dynastia Fontanna łezwedług legendy wzniesiony został przez Kyryma Geraya na pamiątkę śmierci jego ukochanej konkubiny w haremie. Żałobny małżonek zbudował żałobną kompozycję, a dziś „płacze” z powodu swojej straty.

Wojna rosyjsko-turecka, w której przedstawiciele Tatarów Krymskich walczyli po stronie Imperium Osmańskiego przeciwko Imperium Rosyjskiemu, doprowadził do tego, że w 1736 r. Bakczysaraj przeszedł na nowych właścicieli. Na polecenie dowódcy wojsk Minicha pałac i samo miasto zostały spalone. Zachowany został opis tego czasu opracowany przez wojsko, według którego następnie przeprowadzono prace konserwatorskie.

Płonący ogień nie zaszkodził kamiennym budynkom — wśród zachowanych obiektów XIV wieku znajdował się portal Aleviz, Sala Rady i Sąd, oba meczety pałacowe. Następnie Bakczysaraj ponownie przeszedł w posiadanie dynastii krymsko-tatarskiej. Kilka pokoleń chanów przywraca dawny blask.

Jednak nowe wnętrza pałacu były jeszcze bardziej imponujące pod względem projektu i wykonania. Pod wieloma względami powodem były materiały i robotnicy wysłani z Konstantynopola, aby pomóc dynastii krymsko-tatarskiej. Próbowali powtórzyć architekturę i wnętrza głównej rezydencji chanatu osmańskiego, zmniejszając jej wielkość.

Od 19 kwietnia 1783 roku, za panowania Katarzyny II i na mocy jej najwyższego dekretu, Krym stał się częścią Imperium Rosyjskiego. Pałac Bakczysarajski został wpisany na listę obiektów dziedzictwa kulturowego i podlegał jurysdykcji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

W przyszłości dekoracja wnętrz wciąż się zmieniała. Tak więc podczas wizyty cesarzowej w 1787 r. Przeprowadzono rekonstrukcję na dużą skalę, podczas której niektóre autentyczne wnętrza zastąpiono bardziej znanymi Europejczykom.

Warto to zauważyć Do okresu tej „naprawy” można przypisać najpoważniejsze prace przeprowadzone na sąsiednim terytorium. Pierwotnie zlokalizowana w pobliżu grobowca Dilara Bikeci, Fontanna Łez została przeniesiona na wykształcony dziedziniec z fontanną, gdzie można ją dziś zobaczyć. Ponadto na moście nad rzeką zainstalowano pamiątkowy znak zwany Catherine Mile.

Wejście do Imperium Rosyjskiego nie przyniosło specjalnych preferencji pałacowi Bakczysaraja. Już w 1820 r. Pojawiły się poważne oznaki upadku i spustoszenia.Aleksander Siergiejewicz Puszkin był również niezadowolony ze swojej wizyty tutaj, w listach do przyjaciół wspominał o niespójności swoich oczekiwań i rzeczywistym stanie rezydencji chana. Krótko przed tym, aby ukryć prawdziwy stan rzeczy, przed wizytą cesarza Aleksandra I budynki haremu, już zrujnowane i zrujnowane, zostały zmiecione z powierzchni ziemi.

Kolejne naprawy tylko pogorszyły sytuację. Podoficer odpowiedzialny za część artystyczną dzieła po prostu namalował wspaniały obraz Omera, wykonany w oryginalnej wersji dekoracji ściennej. Zniszczono także budynki Pałacu Zimowego, łaźnie i wiele innych budynków.

Pałac Bakczysarajski był w dość złym stanie do 1908 roku, kiedy to tutaj powstało muzeum. Ponadto budynek wielokrotnie zmieniał swój status. Do 1955 r. Istniało muzeum historii i kultury Tatarów Krymskich. W 1930 r. Podjęto kolejną próbę renowacji, ostatecznie modyfikując historyczny wygląd obiektu dziedzictwa architektonicznego.

Ale po utworzeniu Bakczysarajskiego Muzeum Historyczno-Archeologicznego w 1955 roku wszystko się zmieniło. Trzyletnia renowacja w latach 1961–1964, z udziałem prawdziwych profesjonalistów - przedstawicieli Gosstroy, pozwoliła niemal całkowicie odkryć światu nieskazitelny blask pałacu Khana. Usunięcie licznych warstw farby umożliwiło otwarcie oryginalnego projektu portalu Demir-Kapa. Malowidła zostały odtworzone w Wielkim Meczecie, Letniej Altanie, a freski na suficie w Sofii.

Od 1979 r. Muzeum ma status historyczny i architektoniczny. Dziś jest częścią rezerwatu historycznego i kulturowego. Na terenie pałacu funkcjonuje meczet, otwarte są wystawy stałe.

Muzeum, w którym dziś przekształcono pomieszczenia Pałacu Bakczysarajskiego, to zespół budynków z otaczającym je terytorium. Według aktualnych informacji obszar zajmowany przez pałac wynosi 4,3 ha, zaś w czasach świetności znajdował się na 17 hektarach. Kompleks zachowanych obiektów obejmuje:

• bramy po stronie południowej i północnej;
• Słodki Korpus;
• Mila Katarzyny - kamień milowy na moście nad Churuk-Su;
• pochówki chanów z rodziny Geraeva i ich żon;
• plac przed pałacem;
• kompleks kąpielowy;
• nasyp i trzy mosty na nim;
• park i ogród;
• główny budynek pałacu;
• duże i małe meczety chana i wiele innych budynków.

Trwająca renowacja pozwala nam mieć nadzieję, że świetność pałacu Bakczysaraja zostanie zachowana dla potomności. To arcydzieło architektury pokazuje najlepsze tradycje Imperium Osmańskiego z XV-XVII wieku. Tradycje muzułmańskie są ściśle powiązane z narodowym smakiem krymskich tatarskich, ale widoczne są również typowe motywy arabskie. A zatem ażurowe kraty na oknach, iglice wieży skierowane do góry, niewielka liczba kondygnacji budynków pozwalają mówić o przynależności obiektu do tego prądu architektonicznego.

Zewnętrznie Pałac Bakczysarajski rzeczywiście wygląda jak część wykwintnej orientalnej opowieści. Delikatne białe i różowe pastelowe odcienie w dekoracji ścian nadają mu szczególnego blasku. W promieniach zachodzącego słońca ulega przemianie, podobnie jak legendarny Taj Mahal. Główny plac, niegdyś pokryty piaskiem, a dziś wyłożony brukiem, zasługuje na nie mniejszą uwagę. Kompleks kąpielowy jest zbudowany z kamienia o żółtawym odcieniu, dekoracja wnętrz jest również wykonana z naturalnych minerałów, ale bardziej szlachetnych ras.

Istnieje legenda, że ​​w pobliżu Pałacu Bakczysarajskiego ukryto skarby należące do ostatniej dynastii Gerai - Shagin Khan. Skarb, którego nie znaleziono, wciąż przyciąga uwagę archeologów i poszukiwaczy przygód. Ale jak dotąd wszystkie wysiłki się nie udały. Być może powodem jest to, że skarbiec Chana mógł zostać przetransportowany do Kafu, gdzie uciekł były władca Bakczysaraju.

Pałac Chana na Krymie dziś zadziwia turystów swoją świetnością. Wewnątrz budynku znajdują się eksponaty poświęcone codziennemu życiu władców dynastii Herai. Istnieje również bogata kolekcja broni ręcznej i zimnej stali, starannie zachowana przez kompleks muzealny. Ale największą wartością są oczywiście same obiekty znajdujące się na terytorium pałacu Bakczysaraja.

Z Bramy Północnej - głównego zachowanego wejścia - zwiedzający znajdują się w przestrzeniach Placu Pałacowego, który otoczony jest budowlami Svitsky. Były przeznaczone na rezydencję orszaku i ochronę pałacu Khana. Strażnica ozdobiona witrażem jest również wykonana w tym samym stylu. Wewnątrz nie ma wycieczek z przewodnikiem, ale można również podziwiać ten budynek z zewnątrz.

Aby spotkać się z chanem, goście musieli minąć bramy Placu Pałacowego i zatrzymać się, aby poczekać na dziedzińcu ambasady. Oto wspaniały ogród, w którym można zobaczyć zarośla bukszpanu i topoli, zachowując pamięć o dawnej rezydencji. Istnieją również dwie fontanny, prawdziwa dekoracja terenów pałacowych. Po południowej stronie pałacu od strony dziedzińca ambasadorskiego znajdowały się frontowe drzwi, a od północy prywatne komnaty.

Uważane za najstarszy obiekt pałacu, „żelazne drzwi” (tak tłumaczy się nazwę portalu Demir-Kapa) to portalowe wejście do pałacu. Portal zainstalowany między dziedzińcem ambasady a dziedzińcem z fontanną wygląda bardzo imponująco. Masywne drzwi z żelazną tapicerką otoczone są oryginalnymi włoskimi wykończeniami.

Wspaniały mały meczet w pałacu Bakczysaraja został wzniesiony bezpośrednio na osobiste potrzeby rodziny władców krymskich tatarskich. Mieści się w komnatach wewnętrznych i pochodzi z XVI wieku. Ale wspaniałe malowidła ścienne na powierzchni ścian pojawiły się tutaj półtora do dwóch wieków później. W obrazie wykorzystano motywy zwierzęce i kwiatowe starannie odrestaurowane po renowacji.

Południową ścianę meczetu zdobi mihrab, uzupełniony oryginalną dekoracją, która odtwarza symboliczny wygląd siedmiu niebios. W ocalałym witrażu widnieje odcisk pieczęci Sulejmana. A powierzchnia innych ścian zawiera ślady rysunków porysowanych przez odwiedzających. Kopuła meczetu ma żeglarską konstrukcję, pokrytą oryginalnymi obrazami.

Dziedziniec z fontanną - miejsce, w którym można było wpuszczać gości poza próg głównego wejścia do rezydencji Khana. Mijając portal Demir-Kapa warto zbadać wnętrze dziedzińca. Oto fontanna zwana Mag-Tooth (Złota). Swoją nazwę zawdzięcza złoceniom pokrywającym ozdoby. Marmurowa misa znajduje się przy wejściu do meczetu i jest przeznaczona do rytuałów myjących tradycyjnie wykonywanych przez muzułmanów przy wejściu do świątyni.

Warto od razu powiedzieć z pałacowych fontann nie warto czekać na zwykłe zamieszki płynącej wody. W krajach arabskich są one szczególnie wrażliwe na zużycie wody i są gotowe podziwiać ją nawet w postaci cienkich strumieni spływających po powierzchni kamienia naturalnego. To te opcje fontanny znajdują się na terytorium pałacu Bakczysaraja.

Nie bez pięknych legend. Fontanna Łez powstała więc ku pamięci żony Khana Kyryma Geraya, imieniem Dilyara, która nie pogodziła się ze statusem jeńca w obozie chana. Jej nagła śmierć pogrążyła męża, który miał ogromny harem, w mroku i depresji. Aby utrwalić swój smutek, w pobliżu jej grobowca, nakazał stworzenie wyjątkowej fontanny.

Prototypem Fontanny Łez jest wioska Sebil - rajskie źródło wspomniane w Surze Koranu, wyryte w dolnej części fontanny 76. Górny portal wieńczy wiersz poświęcony samemu Khanowi Gerayowi. Według legendy z takiej wiosny piją dusze sprawiedliwych ludzi, którzy bronili swojej wiary. Fontanna wiejska była dość popularna w krajach arabskich.

Budynki haremu Khana za panowania dynastii Herai zajmowały 4 budynki i składały się z komnat składających się z 73 luksusowo urządzonych pokoi. Niestety większość obiektów została rozebrana w XIX wieku z powodu ruiny. Dziś do inspekcji dostępna jest tylko przybudówka z trzech pokoi i altana. Tutaj wnętrza salonu, spiżarni, salonu są zachowane i odrestaurowane.

Wokół budynku wzniesiono wysoki płot o wysokości 8 metrów, ale żony Khana wciąż mogły spoglądać poza komnaty z Falcon Tower, specjalnego pokoju obserwacyjnego zainstalowanego w Ogrodzie Perskim.

Dziś taras widokowy Togan Kulesi jest również otwarty dla publiczności. Kiedyś ten obiekt został wzniesiony w celu utrzymania ptaków łownych. Dziś jego wewnętrzna przestrzeń jest pusta, ale można wspiąć się po stromych spiralnych schodach i zanurzyć się w spokojnej kontemplacji otaczających piękności. Z tarasu widokowego miasto jest wyraźnie widoczne, a także plac pałacowy i spacerowe podwórze, zwane Persami (wykonano tu specjalną bramę z haremu).

Wspaniały dziedziniec pałacu Chana zwieńczony jest wspaniałą altaną letnią. Początkowo był całkowicie otwarty i miał jednopiętrową strukturę. Obiekt zyskał nowoczesny wygląd w pierwszej połowie XIX wieku. Pojawiały się tutaj promenady i wielokolorowe witraże. Na parterze znajduje się marmurowy basen z rzeźbioną fontanną. Nadbudowa drugiego piętra została przekształcona w złote biuro.

Projekt nowej siedziby wykonał architekt Omer. Jego dłonie stworzyły panoramiczne witrażowe szyby, alabastrowe sztukaterie, portal kominkowy. Dziś dekoracja Złotej Szafy jest starannie zachowana i dostępna do wglądu.

Pokój, w którym spotkała się rada chana - Sala Kanapy - odnosi się do przedniej części pałacu. Po wyjściu z pożaru zachowała się tylko część jego dawnej świetności. Oto tron ​​Chana, fragmenty witraży, ale obrazy na ścianach pochodzą z XIX wieku.

Pałac Chana położony w Bakczysaraju znajduje się zaledwie 30 km od stolicy Krymu i zajmuje około 4 hektarów ziemi w dolinie rzeki Churuk-Su. Geograficznie obszar ten należy do Starego Miasta i aby się tu dostać, musisz najpierw dostać się na dworzec autobusowy lub kolejowy. Stąd autobus nr 2 jest dość łatwo dostać się do przystanku Palace-Museum.

Samochodem lub pieszo należy udać się pod adres ul. Rzeka, 133 - to on odpowiada danym kompleksu muzealnego. Możesz skupić się na pobliskiej autostradzie - Lenin Street. Poruszając się po nim, możesz łatwo znaleźć główną atrakcję miasta.

Wszystko o pałacu Khan w Bakczysaraju można zobaczyć w następnym filmie.