Wszystko o miniaturowych bulterierach

Bulteriery miniaturowe należą do ozdobnych gatunków psów i często można je znaleźć w Stanach Zjednoczonych, Anglii i Rosji. Od swoich krewnych - terierów, różnią się bardziej aktywnym i upartym usposobieniem, a także niewielkim wzrostem, co pozwala im trzymać te psy w mieszkaniach miejskich. W tym artykule omówiono miniaturowe bullteriery: cechy ich wyglądu zewnętrznego, zawiłości karmienia i trzymania.

Ta różnorodność bulterierów jest stosunkowo młoda - pojawiła się dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Inicjatorem samej rasy był angielski hodowca James Hinks. Był zafascynowany siłą buldoga i wdziękiem białego teriera brytyjskiego i dążył do stworzenia rasy psów o wspólnych cechach. Niektóre źródła podają również, że dalmatyńczycy, psy gończe i charty również uczestniczyły w eksperymentach hodowlanych z tymi psami.

Badania hodowlane hodowcy trwały około 10 lat, a ich wynikiem była prezentacja pierwszego przedstawiciela rasy na wystawie w 1862 r. Przedstawione osobniki, które otrzymały nazwę białego bull terriera, w przeciwieństwie do swojego kongregatora byka i teriera, miały bardziej wydłużone, pełne wdzięku ciało, wydłużoną owalną głowę, gładkie usta i gęstą elastyczną skórę. Ponadto, pomimo wdzięku i elegancji nowej rasy, Hinks był w stanie zachować w niej najlepsze cechy ras psów walczących - niezwykle rozwinięty układ mięśniowy, mocne szczęki i kły.

Oprócz cech zewnętrznych, białe bulteriery miały wesoły i aktywny charakter, wytrzymałe i silne ciało, a także czystość i bystry umysł. Przedstawiciele tej rasy odnieśli tak wielki sukces, że pod koniec XIX wieku wśród nauczycieli i studentów z Oksfordu za szlachetną i elitarną uznano posiadanie czystej rasy białego bulteriera.

Historia miniaturowych bulterierów rozpoczyna się w okresie aktywnych eksperymentów hodowlanych prowadzonych przez Hinksa w połowie XIX wieku. Podczas jego licznych eksperymentów wykorzystano dziesiątki różnych ras psów, które kiedyś doprowadziły do ​​narodzin białych bulterierów o absolutnie identycznym standardzie, ale coraz mniejszych. Początkowo osoby te zostały odrzucone lub po prostu sprzedane po obniżonych cenach, ale wkrótce nawet w miocie czystych białych bulterierów zaczęły się rodzić miniaturowe psy. Już niedługo hodowca postanowił podzielić tę rasę psów na dwa typy: standardowy (duży) i mini (miniaturowy). Jeśli Bull Terrier został wyznaczony przez American Club of Dog Breeding jako przedstawiciel rasy walczącej, wówczas status czysto dekoracyjnego wyglądu przypisano miniaturowym osobnikom.

Nie myśl, że rozwój rodzaju karła zatrzymał się na podziale tej rasy na duże i małe bule. Nawet segmentacja rasy nie pomogła poradzić sobie z przepływem miniaturowych dzieci, które znacznie różniły się wielkością nawet od siebie. Konieczne było zjednoczenie wszystkich miniaturowych osobników, dla których wkrótce zaczęto wykorzystywać materiał genetyczny terierów-zabawek. Pomogło to, a problem wzrostu stopniowo zanikał, ale powstał zupełnie nowy - u tych osobników zaczęły dominować teriery, a kręgosłup nowej rasy za każdym razem był słabszy, podobnie jak średnia waga. Osoby rodziły się słabe i mało opłacalne. Dzięki corocznym eksperymentom udało się stworzyć idealną wersję mini-bull terriera, którego przedstawicieli dziś spotykamy.

Oba typy bulterierów mają w przybliżeniu ten sam i niesamowicie niezapomniany wygląd zewnętrzny, dzięki czemu można je łatwo odróżnić wśród wszystkich innych psów. Kluczową różnicą między bykami innych ras jest owalna głowa, brak stopy i małe, szeroko osadzone oczy. Poniżej zostanie przedstawiony ogólny standard rasy bull terrier, przyjęty przez IFF i uaktualniony do karłowatej odmiany buhajów.

• Średnia waga Dorośli powinni ważyć nie więcej niż 15 kg (mężczyźni). Samice ważą nieco mniej niż mężczyźni - do 12-13 kg.
• Średnia wysokość w kłębie. Zarówno samce, jak i samice miniaturowych bulterierów nie powinny być wyższe niż 35 i nie niższe niż 25 centymetrów. Niedoświadczeni hodowcy uważają, że im niższy wzrost tych psów, tym lepiej, ale w tym przypadku proporcjonalność ciała jest naruszona. Pozornie nieproporcjonalny wzrost i rozmiar psa prowadzi do różnych chorób - główny ładunek w tym przypadku idzie na szkielet i układ sercowo-naczyniowy.
• Żywotność Bull terriery zwykle żyją nie dłużej niż 14 lat (co najwyżej), a mini-buhaje często przeżywają do 15 lub więcej lat.
• Body. Ciało bullae jest niezwykle zwarte i masywne, muskularne, ma płaski tył, szeroką klatkę piersiową z rozwiniętymi mięśniami odciążającymi.Zad jest gładki i zaokrąglony, słabo widoczny.
• Głowa Duży, jajowaty, wydłużona czaszka, poszerzona między uszami. Stop jest całkowicie nieobecny z powodu wyjątkowo szerokiego grzbietu nosa, który równomiernie przechodzi w kufę.
• Nos Duży i szeroki, dobrze rozwinięty. Zwykle czarny, ale dopuszczalna jest pigmentacja w innych odcieniach.
• Szyja Średniej długości, ale duże i mocne. Fałdy na mostku lub szyi są nieobecne.
• Kończyny Niezbyt długi, ale masywny i muskularny. Przednie stoją prosto i równolegle (łokcie są dociskane do ciała), tylne są dłuższe i mają niewielkie nachylenie.
• Uszy Wszystkie bullteriery mają duże, prosto osadzone uszy z zaokrąglonymi końcami. Auricles czekają z niecierpliwością.
• Szczęki i zęby. Od swoich przodków mini-buhaje pozostawiły bardzo silne i muskularne szczęki, które nadal są w stanie bez problemu przebijać twarde kości.
• Ogon Tej samej średniej długości, co standardowe bulteriery, cienkie od podstawy do końca. Jest pokryty grubą warstwą nie krótkiej, ale twardej wełny, czubek kolorowych osób jest zwykle pomalowany na jasny kolor.
• Kolor. Klasyczny kolor bulterierów uważany jest za biały, co pozwala na częściową pigmentację z plamami w innym kolorze na piersi i głowie. Oprócz bieli, czerwone, czarne, czerwone i brązowe kolory są również rozpoznawane. Wymaganiem dotyczącym koloru tych psów jest dominacja jednego określonego koloru. Są też osobniki tych psów z tak zwanym „trójkolorowym” - kilkoma kolorami (pręgowane, dziki, bagna). Oprócz prezentowanych kolorów są osoby o złotym i niebieskim kolorze, jednak takie psy są zwykle odrzucane.
• Ruch Pomimo niskiego wzrostu i średnich kończyn psy te są w stanie bardzo szybko. W ruchach tych psów obserwuje się zarówno wdzięk, jak i niewielką stopę szpotawą podczas przemieszczania się na krótkie odległości.

Ta rasa psów jest łatwa do pomylenia ze standardowym typem bulterierów, ponieważ „mini-buhaje” to tylko jedna z odmian tej rasy. Mówiąc wprost, miniaturowe bullteriery w prawie wszystkim są miniaturową kopią standardu tej rasy. Niektórzy opiekunowie psów piszą, że główna różnica między miniaturowymi bulterierami a ich „dużymi” braćmi polega na tym, że są znacznie bardziej mobilni, aktywni i radośni. W kręgach klubów z rodowodami psy te zyskały reputację niewyczerpanych akumulatorów, które mają energię na każdą przygodę. Oprócz aktywności istnieje wersja, w której ta mini rasa wyróżnia się wielkim uporem, który często przeszkadza w szkoleniu i edukacji tych psów. Jest to jednak bardziej błąd - ze względu na mały rozmiar psa jego właściciele często zaniedbują wychowanie tych zwierząt, a zatem wyrastają z nich kapryśne i niegrzeczne zwierzęta.

Uważa się, że miniaturowe bule żyją nieco więcej niż standard rasy. Głównym powodem jest bardziej aktywny tryb życia i ułatwiony szkielet. Podczas hodowli tej rasy odkryto patologię genetyczną charakterystyczną tylko dla tych psów - tak zwane zwichnięcie soczewki, które może prowadzić do częściowej lub całkowitej utraty wzroku u psów w starszym wieku. W procedurze krzyżowania miniaturowych bulterierów ze standardowym typem szczenięta są rejestrowane dokładnie jako przedstawiciele miniaturowej odmiany, ponieważ obecność tej patologii jest uważana za niedopuszczalną wśród zwykłych bulterierów.

Krótko mówiąc, wszystkie miniaturowe bullteriery są cholerycznie podstawowe. Trudno jest znaleźć bardziej aktywne i niespokojne psy, dlatego nie każdy właściciel jest dla nich odpowiedni.Właściciel mini-kuli musi mieć nieubłagany i silny charakter, zdolny do kontrolowania zwierzaka w każdej sytuacji. Ale jednocześnie powinna to być wesoła osoba, mogąca wspierać inicjatywę swojego zwierzaka, jego zabawę, znaleziska i przygody. Ten pies nie nadaje się dla osób mieszkających w domu i melancholii - bullteriery potrzebują regularnych spacerów i aktywności fizycznejktóre są po prostu nierealne do zorganizowania w domu. Każdego dnia dla tych zwierzaków jest okazja do nowych odkryć, szkoleń i gier, a jeśli właściciel nie jest w stanie ich zapewnić, psy stają się agresywne, kapryśne i niekontrolowane.

Te psy nie tolerują zbyt dobrze samotności, nie jest to zwierzak, który spokojnie czeka na Ciebie codziennie z pracy. Sam mini-żarówka zaczyna niszczyć wszystko, co przyciąga jego wzrok. I wierz mi, kiedy wrócisz do domu z pracy i potępisz psa za to przewinienie - on nie zrozumie, z czego dokładnie jesteś niezadowolony. Psy te nie powinny być przynoszone do ludzi z napiętym harmonogramem i codziennymi zmartwieniami. Niech mini-pociski i psoty z upartym charakterem, ale nikt nie ma prawa wątpić w ich lojalność wobec właściciela i członków jego rodziny.

Jeśli właścicielowi uda się udowodnić swój autorytet i wyższość w związku, nie znajdziesz nikogo lojalnego wobec tych zwierząt. Czasami ich uczucia dochodzą do absurdu - cały czas chcą być blisko ciebie (nawet jeśli jest to łazienka, balkon lub po prostu chcesz wynieść śmieci). Pozdrowienia dla tych zwierzaków będą ci odpowiadać po powrocie, jakbyś się nie widywał przez wiele, wiele lat. Większość hodowców odczuwa emocje w takich uczuciach; dla innych powoduje to znaczny dyskomfort, szczególnie gdy pies zakłóca swoją obecność do pracy, angażuje się w dzieci lub czyści dom.

Jeśli jednak bull terrier poczuje zagrożenie ze strony nieznajomego lub zauważy napięcie właściciela, cechy bojowe natychmiast w nim skoczą. A teraz przed tobą nie ma zwierzaka, ale obnażony kawałek mięśni, który będzie walczył o ciebie do końca. Byk nie ostrzeże nieznajomego (szczerzy zęby lub warczy), natychmiast pędzi do bitwy i trudno będzie go powstrzymać. Dlatego wiele osób woli chodzić z tymi psami tylko w kagańcach. Jak wszystkie psy z zaawansowaną inteligencją, mini-pociski świetnie się czują w stosunku do właściciela i członków ich rodziny. Wyraz twarzy, intonacja i ruchy sprawiają, że psy te potrafią określić zarówno radość, jak i smutek. Bull terriery mają skłonność do empatii i dlatego będą szczęśliwi, jeśli właściciel jest szczęśliwy, i napięta, jeśli ten drugi będzie chory.

W małych członkach rodziny bulteriery widzą nie tylko zwolenników zabawy i gier, ale także poważnych konkurentów o uwagę właściciela. Główna część problemów pojawia się, gdy małe dziecko pojawia się w rodzinie z dorosłym bykiem i cała uwaga właścicieli przenosi się na dziecko. Psy te przez długi czas nie rozumieją, dlaczego uwaga właściciela jest tak przywiązana do niemowlęcia, dlatego mogą być kapryśne, a nawet zamykać się. Aby zapobiec takim sytuacjom, powinieneś zaprzyjaźnić się z dzieckiem już pierwszego dnia pojawienia się w domu i starać się nie umniejszać uwagi psa. Gdy tylko dziecko będzie trochę starsze, należy nauczyć go szanować pocisk - psy te nie rozumieją i nie akceptują zwiastunów i uporczywego zachowania.

Bull terriery nie są szczególnie różowe o innych zwierzętach domowych, a jeśli chodzi o uwagę właściciela, mogą przejść do najbardziej ohydnych sztuczek w stosunku do innego zwierzaka.Czując swoją wyższość fizyczną nad innymi zwierzętami domowymi, psy te mogą uciekać się do prawdziwej tyranii: kradzieży jedzenia z czyjejś miski, zastraszania i naruszania przestrzeni osobistej. Aby tego uniknąć, musisz starać się być tak samo przyjazny zwierzętom, jednocześnie dawać im jedzenie i powstrzymać wszelkie próby terroru ze strony któregokolwiek z nich. Idealną opcją byłby dom, w którym zwierzęta dorastają razem od dzieciństwa - w tym przypadku z pewnością staną się dobrymi przyjaciółmi i zawsze będą się chronić.

Nie ma zdecydowanie dobrych lub złych ras psów. Doświadczeni opiekunowie psów są pewni, że wiele zachowań zwierząt zależy od wychowania i postawy właściciela wobec nich. Jednak mini-bulteriery nadal okopały kilka powszechnych osądów i cech, które zostaną przedstawione poniżej jako negatywne lub pozytywne cechy tej rasy psów.

Plusy

• Mały rozmiar Ze względu na niewielkie rozmiary psy te mogą być z powodzeniem trzymane nawet w najmniejszym mieszkaniu i nie spowodują żadnych dużych niedogodności dla właściciela. Mały rozmiar oznacza również zmniejszone porcje paszy.
• Inteligencja Nikt nie wątpi w zdolności intelektualne bulterierów. W odpowiednich rękach psy te mogą szybko zapamiętać i wykonać nawet najtrudniejsze triki.
• Pozostawiając Procedury opieki nad tymi psami nie różnią się żadną szczególną złożonością. Sierść tych psów nie ma charakterystycznego zapachu psa, a ponadto jest dość cienka, więc psy te praktycznie nie blakną, nie trzeba ich kroić i często czesać. Cała opieka nad tymi psami kończy się najczęściej stosowaną higieną i zapobieganiem: czyszczeniem uszu, odcinaniem pazurów, myciem oczu, czyszczeniem zębów z płytki nazębnej i kamienia nazębnego.
• Moc Pomimo niewielkich rozmiarów psy tego gatunku są w stanie pokazać każdemu przestępcy, w którym zimują raki. Zaleca się, aby rozpocząć je dla tych, którzy boją się chodzić po ulicy w późnych godzinach wieczornych - upewnij się, że nikt nie odważy się cię zaatakować, gdy jesteś miniaturą, ale Bull Terrier.

Wady

• Reputacja Główną wadą tej rasy psów jest stosunek do niej wszystkich przechodniów i nieznajomych. Chodzenie z psami bez pyska i obroży może zakończyć się nieprzyjemnymi konfliktami - z powodu rozpowszechnionego stereotypu krwiożerczości tych psów niewielu ludziom ufa. Te psy raczej nie chcą być widoczne w pobliżu placów zabaw lub miejsc rekreacji.
• Wełna Krótkie włosy nie zawsze są zaletą w utrzymaniu psów. Z tego powodu mini-byka nie można trzymać na ulicy ani pozostawić w przeciągu. Ciało tych psów nie toleruje nagłych zmian temperatury i mrozu. Ponadto na każdy spacer po ulicy jesienią, zimą lub wczesną wiosną musisz nosić koc na swoim zwierzaku, aby nie przeziębił się.
• Aktywność Standardowe same bulteriery są niezwykle aktywną rasą psów - nie mogą znieść przebywania w jednym miejscu przez długi czas, uwielbiają bawić się z właścicielem na świeżym powietrzu i na ścianach mieszkania. Niektórzy mogą myśleć, że ponieważ mini-bule są mniejsze niż ich krewniacy, jest w nich mniej zwinności, jednak w przypadku miniaturowych bulterierów wszystko jest dokładnie odwrotnie. Są dwa razy szybsi, zwinni, bardziej lubią przygody i wygłupy. Czasami te psy mogą bawić się tak mocno, że po prostu nie można ich zatrzymać - w przypadku rodzin z małymi dziećmi może to być wiele problemów. Dzieci nie zauważają, że zabawa z psem wykracza poza rozrywkę, a zwierzę z kolei może zapomnieć, z kim ma do czynienia. Aby uniknąć tych incydentów w ścianach mieszkania, należy stale obciążać psa fizycznie - wychodzić z nią na jogging, wychodzić na duże pola i rzucać frisbee lub piłki, aby pies je przyniósł.Najlepszą opcją byłyby specjalne platformy do szkolenia psów - istnieją wszystkie niezbędne symulatory do efektywnych ćwiczeń.
• Alergicy. Prawie wszystkie bullteriery są uczulone na niektóre produkty / rośliny. Szczególnie niebezpieczne jest chodzenie z takimi zwierzętami wiosną, w okresie kwitnienia wielu roślin. Największe predyspozycje do alergii wyróżniają osoby o białym kolorze.
• Te psy często cierpią na wyraźny brak uwagi., co pogarsza się, gdy w rodzinie pojawia się nowy członek, czy to zwierzę, czy osoba. Po pierwsze, pies za wszelką cenę stara się zrozumieć, co jest przyczyną osłabienia zainteresowania jego osobą, i próbuje odzyskać uwagę. Jeśli to nie zadziała, psy te mogą przejawiać agresję i izolację.

Istnieją dwie opcje karmienia miniaturowych bulterierów: naturalna żywność i gotowe pasze przemysłowe. Należy zauważyć, że większość hodowców wybiera drugą opcję - jest bardziej zrównoważona, ma wszystkie niezbędne witaminy, nie trzeba tracić czasu na nią. Ponadto uważa się, że bule rosną i rozwijają się znacznie lepiej na gotowej żywności. Istnieją jednak pewne niuanse.

• Tylko pasze premium nadają się do karmienia miniaturowych bulterierów. Pasze o wysokiej jakości są trudniejsze do znalezienia, a ponadto są znacznie droższe niż produkty konwencjonalne.
• Gotowe pasze są zbilansowane, jednak zróżnicowanie takiej diety jest niezwykle trudne. Ponadto przejście z jednej paszy na drugą może być bardzo problematyczne i długie, szczególnie dla młodego zwierzaka.
• Nawet przy wyborze kanałów wysokiej jakości nie możesz być w 100% pewien, z czego się składa.

Wybierając naturalny rodzaj karmienia, głównym warunkiem jest stworzenie kompletnej i zbilansowanej diety. Musisz stale monitorować skład takiego jedzenia i regulować ilość zawartych w nim białek, tłuszczów i węglowodanów. Podstawą takiego jedzenia może być surowe lub gotowane mięso (co najważniejsze o niskiej zawartości tłuszczu), podroby lub niektóre kiełbasy. Reszta diety to pokarmy roślinne i suplementy. Jako pokarm roślinny zaleca się stosowanie zbóż na wodzie (ryż, proso, kasza gryczana, kasza manna). Fermentowane produkty mleczne, ryby morskie (jako substytut mięsa), jaja przepiórcze, warzywa (seler, marchew, kapusta) są podawane jako dodatki.

Niezależnie od tego, jaki rodzaj jedzenia wybierzesz, podczas karmienia mini-byków powinieneś przestrzegać następujących zaleceń.

• Wykonuj regularne procedury karmienia mniej więcej w tym samym czasie. Ciało zwierzaka przyzwyczai się do twojego harmonogramu i nauczy się, jak utrzymać się podczas przerw bez jedzenia. Jeśli pies błaga o jedzenie poza okresem karmienia, możesz użyć specjalnych kości mózgowych lub witaminowych, aby zaspokoić głód.
• Nie zapominaj, że odżywianie zależy zarówno od rasy psów, jak i od wieku danego zwierzaka. W młodości psy potrzebują pokarmu z dużą ilością witamin. W bardziej dojrzałym wieku - obfite pożywienie, które zapewnia ciału zwierzaka energię na cały dzień. Często regularność i porcje karmy dla psów w określonym wieku są wskazane na opakowaniu karmy.
• Często mini-bule nie są w stanie samodzielnie kontrolować ilości żywności, którą ich ciało jest w stanie przetworzyć. Osobliwością odżywiania tych psów jest to, że ich organizm potrzebuje nasyconego karmienia prawie do jednego roku życia. Dlatego karmienie powinno odbywać się małymi porcjami co najmniej 4 razy dziennie.Z czasem liczba inningów zmniejsza się do 2 razy dziennie. Nie przekarmiaj swojego zwierzaka, w przypadku byków otyłość może bardzo negatywnie wpłynąć na pracę całego ciała.
• Wyeliminuj z diety wszystkie elementy ludzkiej żywności: solone, pikantne, wędzone, smażone potrawy. Ponadto słodycze (w dowolnej formie), tłuste potrawy i mleko nie powinny być włączane do diety.
• Stały dostęp do czystej wody jest warunkiem każdego rodzaju karmienia.
• Ponieważ psy powinny być wyprowadzane tuż przed jedzeniem, zwierzę będzie na ulicy w stanie poszukiwania jedzenia. Często spotykany na ulicy jest szkodliwy i niebezpieczny dla zdrowia, dlatego też od najmłodszych lat odstaw psa, aby zabrał mu z ust wszelkie rzeczy z ulicy.

Opieka nad tymi psami nie różni się żadną szczególną złożonością, nawet niedoświadczony właściciel może sobie z tym poradzić. Ze względu na krótki płaszcz główna część pielęgnacji kończy się dokładnie przy normalnej higienie. Te psy mają krótkie i sztywne włosy, praktycznie bez podszerstka. Jednak nie ma linienia jako takiego, aby pozbyć się martwych włosów, musisz regularnie używać grzebieni lub szczotek o twardych zębach. Jeśli sierść tych psów w niezwykły sposób odpycha wilgoć i brud, wówczas kurz na nim pozostaje doskonale, ale czesanie pomoże się go pozbyć. Czesanie powinno odbywać się co najmniej 1 raz w tygodniu.

Te psy uwielbiają aktywną rozrywkę, dlatego ich pazury zwykle szlifują się podczas spacerów i podczas treningu. Jednak w sezonach zimowych z powodu słabej aktywności pazury psa mogą odrastać i powodować dyskomfort. Aby pozbyć się bolesnych procesów, w razie potrzeby zaleca się ich obcinanie maszynką do strzyżenia. Podczas przycinania bezbarwnych pazurów należy kierować się miejscem, w którym czerwony pasek kończy się wewnątrz pazura, w przypadku ciemnych pazurów - przycinać tuż poniżej krzywizny pazura.

Te psy nie potrzebują częstego mycia szamponami i płynami, wystarczą na kąpiel 4 razy w roku. To nie jest rasa psa, który rzuci się w brudne kałuże lub do wody, mini-buhajki - czystej krwi. Aby pies mógł szybciej wyschnąć, zaleca się ostrożne przetarcie go ręcznikiem - aby zmniejszyć ryzyko przeziębienia. Na mocnych i potężnych zębach miniaturowych bulterierów regularnie gromadzą się kamień nazębny i płytka nazębna. Aby zapobiec jego powstawaniu, należy myć zęby psa specjalną pastą co najmniej 1 raz w tygodniu lub podawać warzywa, które oczyszczają je z płytki nazębnej - na przykład pomidory.

Nie zapomnij o leczeniu swojego zwierzaka pasożytami skórnymi i robakami (robakami). W tym celu kupowane są specjalne rozwiązania i płyny do leczenia skóry. Leki przeciw robakom zwykle podaje się psom przed posiłkami. Nie zapomnij skonsultować się z weterynarzem, czy potrzebujesz konkretnego leku na robaki. Nie zapomnij o regularnych szczepieniach. Zwierzę należy zaszczepić przed pierwszym spacerem po ulicy i przed pierwszym kontaktem z innymi zwierzętami.

Głównym aspektem treści mini-byka jest regularna aktywność fizyczna. Właściciele tych psów powinni zapewnić im regularne spacery dla odrobiny energii. Jeśli do 8 miesięcy powinny być regularne spacery z minimalnymi obciążeniami (do około roku, szkielet i układ mięśniowy tych psów aktywnie się kształtują), to po 10 miesiącach musisz zapewnić swojemu zwierzakowi pełny godzinny trening z różnymi symulatorami i ćwiczeniami.

W sezonie jesienno-zimowym musisz wyprowadzać te psy tylko w ubraniach lub kocach - mają one zbyt duże szanse na złapanie przeziębienia lub zarażenie się zapaleniem płuc. W dniu powinieneś zapewnić co najmniej 2 pełne spacery przed jedzeniem. Jeśli przyzwyczaiłeś ciało dorosłego zwierzaka do intensywnego treningu, nie będzie łatwo go odstawić od piersi, a długi brak stresu doprowadzi do otyłości. Pamiętaj, że większość procedur higienicznych nie sprawi Twojemu psu wiele przyjemności. Dlatego warto przyzwyczaić się do psa od dzieciństwa.

Właściciel każdego bulteriera ma tylko jedno główne zadanie w edukacji - stworzenie właściwego autorytetu lidera. Edukację należy prowadzić od pierwszego dnia pojawienia się szczeniaka w domu. Pamiętaj, że jeśli pewnego dnia dasz zwierzakowi odpust lub pozwolisz, aby coś zostało zrobione, bardzo trudno będzie od niego oddzielić. Aby stworzyć właściwy autorytet w oczach miniaturowego bull terriera, przestrzegaj następujących zasad.

• Miejsce psa (woliera, leżak, dom na terytorium) jest jego stałym miejscem do spania. Nie pozwól swojemu zwierzakowi spać, gdziekolwiek chce.
• Najpierw zacznij jeść, a następnie podaj je psu. Z reguły psy jedzą szybciej niż ludzie, więc jeśli skończysz jeść później - nie unikniesz roszczeń o jedzenie ze stołu.
• Staraj się dawać zachęty i gadżety tylko do wykonywania poleceń, w przeciwnym razie pies straci motywację do wykonywania twoich instrukcji.
• Podczas chodzenia zawsze trzymaj swojego zwierzaka blisko siebie. Zawsze jako pierwszy wchodzisz do pokoju, a potem zwierzę. Więc pokazujesz różnicę między tobą a twoim priorytetem.
• Unikaj krzyczenia i bicia, wyrażaj swój stosunek do psa za pomocą intonacji i barwy. Wypowiadaj polecenia wyraźnie i pewnie.

Zobacz, jak właściwie edukować miniaturowego bullteriera w następnym filmie.