Jak wyglądają białe alabai i jak się nimi opiekować?

Historycznie stało się, że Alabai jest psem stróżującym. Rasa ta pojawiła się kilka tysięcy lat temu i była wynikiem krzyżówki psów pasterskich nomadów z owczarkami mongolskimi i mastifami tybetańskimi. Rasa ta była używana do ochrony przyczep kempingowych, mieszkań i zwierząt gospodarskich. Te inteligentne zwierzęta zyskały reputację dobrego strażnika, a także wiernego i oddanego przyjaciela.

Istotną zaletą tej rasy jest zrównoważona psychika. Rezultatem jest spokojne zachowanie, a nawet flegma. Zachowanie takich zwierząt domowych nie powoduje zamieszania, ale reakcja na różne bodźce zewnętrzne jest powolna. Ale nie można nazwać tych psów leniwymi lub głupimi - odczuwają jakiekolwiek zmiany w zachowaniu właściciela. Wyróżniają się wysokim poziomem inteligencji, a podczas treningu wykazują sztuczkę.

Warunkowe minusy charakteru Pasterza Azji Środkowej obejmują następujące cechy charakterystyczne:

• duma;
• nadmierna niezależność;
• ciągły ponurość;
• charakterystyczna nieufność.

Kiedy nieznajomy przenika na jego terytorium i nie atakuje stróża ani członków gospodarstwa domowego, pies doprowadza go do kąta i trzyma tam aż do przybycia właściciela. Jest przywiązany do dzieci i raczej cierpliwie do innych zwierząt domowych.

Główną cechą odróżniającą Alabaeva od innych ras usługowych jest zdolność do samodzielnego podejmowania decyzji. Zmuszenie takiego zwierzęcia, by służyło jako ten sam owczarek niemiecki, nie zadziała. Taki czworonożny przyjaciel zacznie wykonywać niezbędne polecenia tylko wtedy, gdy zrozumie potrzebę i celowość wymagań.Pod warunkiem właściwego wykształcenia i stałego kontaktu z właścicielem, sam pies zrozumie, co jest dozwolone, a co nie. To rasa dumna i „myśląca”.

Oficjalnie rasa ta została włączona do klasyfikacji w 1993 r., Aw 2010 r. Zatwierdzono jej najnowsze standardy. Według ich kanonów osobniki rasowe powinny mieć zgryz nożycowy, dużą i mocną głowę o dużej szerokości z przyciętymi uszami o małej długości. Oczy powinny być bardzo małe. Kolor tęczówki może różnić się od jasnobrązowego do ciemnego. Powinno być obecne płaskie czoło i duże usta. Bardzo ceniona jest pigmentacja ciemnych odcieni na ustach.

Bardzo młodym szczeniętom, których wiek nie osiągnął jeszcze 7 dni od momentu urodzenia, wskazane jest zatrzymanie uszu i ogona. Ten ostatni nie jest całkowicie odcięty bez wpływu na jedną trzecią, a uszy są zatrzymywane w większej objętości, usuwając prawie całą zewnętrzną małżowinę uszną.

Psy tej znanej rasy rosną bardzo wysokie i duże, o lekko wydłużonym ciele. Szyja powinna być umiarkowanie długa (bez falbanek), ale dość mocna i silna. Klatka piersiowa Alabaeva jest głęboka, z dużymi żebrami otwartymi. Jeśli ten ostatni ma okrągły lub płaski kształt, jest to uważane za wadę.

Kończyny przednie są szerokie i proste. Usta Alabaeva charakteryzują się dobrze rozwiniętymi mięśniami. Samiec jest większy niż samica. Może rosnąć w kłębie od 70 do 90 cm. Samice są o 5–20 cm mniejsze i osiągają maksymalnie 65 cm.

Kolor monochromatyczny jest najczęściej biały, a także czarny, czerwony lub brązowy. Najczęściej główny kolor płaszcza uzupełniają białe plamki na nogach, klatce piersiowej i twarzy. Biały kolor Alabai wygląda bardzo imponująco i przypomina niedźwiedzia polarnego.

Ta kolorystyka jest szczególnie pożądana wśród koneserów tej rasy. Z reguły mają krawędzie warg, nos i powieki są brązowe lub czarne. Czarno-czarny kolor sierści psa jest albo monotonny, albo z lekkimi brązowymi, szarymi lub białymi opaleniznami. Kolor czerwony może zmienić się na: czerwono-czerwony, jasnoczerwony, jasny czerwony, złoty czerwony.

Chodzenie powinno rozpocząć się w wieku trzech miesięcy. Taki pies musi być przyzwyczajona do smyczy i kufy, gdy jest mała, a właściciel może to utrzymać i poradzić sobie z tym. Ignorowanie tej zasady lub spóźnianie się z treningiem, zakładanie kufy będzie dość problematyczne, a mistrz będzie już chodził na smyczy. Chodzenie jest pożądane, aby produkować z dala od ludzi i innych zwierząt.

Niektóre osoby mają niezbyt pożądaną cechę: psy mniejsze od siebie nie są dla nich interesujące, a interesują ich rówieśnicy lub większe - „kto jest silniejszy”? Jeden spacer powinien trwać co najmniej godzinę. Powinny być co najmniej dwa z nich w ciągu dnia.

Szczenięta potrzebują częstszego chodzenia - 3-4 razy dziennie. Aby osiągnąć dobry rozwój tej rasy, zwierzęta muszą być pokonywane co najmniej 2 km dziennie.

Aby trzymać tak dużego psa w wolierze, musisz spełnić następujące warunki:

• wskazane jest usunięcie woliery z domu 10-15 m;
• miejsce pod obudową zaleca się zagęścić, usunąć wszystkie nadmiarowe przedmioty;
• potrzebne jest niewielkie nachylenie, aby woda nie stagnowała w wolierze;
• powinien znajdować się na suchym terytorium, wystarczająco (ale nie niepotrzebnie) oświetlonym światłem słonecznym;
• wymiary samej woliery nie są ograniczone - im więcej pies ma wolną przestrzeń, tym lepiej się w niej poczuje;
• stoisko powinno mieć co najmniej 100 x 90 x 80 cm; wskaźniki wymiarowe wejścia - 40x50 cm;
• najlepszym materiałem do budowy domu dla psa jest drzewo;
• zalecane jest zaizolowanie schronu i umieszczenie go w odcinku odizolowanym od podmuchów wiatru i bezpośredniego światła słonecznego.

Konieczne jest utrzymanie czystości w miejscu, w którym mieszka Twoje zwierzę, a także od czasu do czasu wstrząsać, odkurzać i myć ściółkę. Konieczne jest przestrzeganie następujących wymagań:

• przynajmniej raz w miesiącu kabinę należy całkowicie umyć wewnątrz i na zewnątrz;
• co najmniej 2 razy w roku konieczne jest całkowite zdezynfekowanie całej zagrody z dodatkiem specjalnych detergentów, chociaż większość hodowców psów lekceważy tę zasadę.

Należy wziąć pod uwagę kilka zaleceń.

• Konieczne jest również czyszczenie samego zwierzaka. Zwykle ta praca jest wykonywana raz dziennie przed pójściem na poranny spacer. Pierwszą rzeczą, którą musisz spojrzeć na usta, uszy, nos i łapy zwierzaka. Jeśli wszystko jest w porządku, pozostaje tylko czesać puszystą warstwę wełny częstym grzebieniem.
• Wystarczy wytrzeć uszy co 10-15 dni. W przypadku silnego zanieczyszczenia dozwolone jest stosowanie wacika, który uprzednio zwilżono 3% roztworem nadtlenku wodoru. Jeśli zauważysz kleszcz na uszach, powinieneś natychmiast go usunąć lub odwiedzić klinikę weterynaryjną.
• Jeśli na poduszkach nóg zostaną znalezione rany lub zadrapania, należy je również leczyć nadtlenkiem wodoru. Jeśli twoje zwierzę zabrudziło łapy olejem opałowym lub barwnikiem, będziesz musiał zmyć takie zabrudzenia serwetką zamoczoną w rozpuszczalniku, a następnie przejechać nogi olejem.
• Pazury należy przyciąć specjalnym obcinaczem do paznokci, ale bądź ostrożny - nie dotykaj naczynia, które przechodzi przez pazur. Po tych krokach zaleca się ostrożne zmiażdżenie guzków specjalnym pilnikiem do paznokci. Zbyt wydłużone pazury mogą powodować deformację palca lub łap.
• Zanieczyszczony nos należy wytrzeć wilgotną szmatką.. Nos zdrowego psa powinien być zimny i mokry, bez niepotrzebnego rozładowania (suchy i ciepły, dzieje się to dopiero po spaniu psa).
• Wydzieliny, które zwykle pojawiają się rano w kącikach oka zdrowego osobnika, należy usunąć gazą nasączoną bulionem z rumianku. Do takich celów nie jest pożądane stosowanie roztworu kwasu borowego lub torebki herbaty.
• Pies będzie musiał myć zęby 2 razy w miesiącu. W przypadku tych wydarzeń lepiej jest wziąć specjalny pędzel. Dozwolone jest również stosowanie wacika, ale ten ostatni powoduje nieprzyjemne odczucia u każdego, kto próbuje pocierać je zębami. Konieczne jest przyzwyczajenie się do tej procedury od najmłodszych lat. Zamiast specjalnej pasty do czyszczenia można użyć sody oczyszczonej lub kredy zmieszanej z niewielką ilością kwasu cytrynowego.

Dorosły pies powinien spożywać dużo białka i zbóż. W diecie musi być różnorodność. Ta sama owsianka szybko przeszkadza psu. Przydatne i niezbędne dla psa są następujące produkty:

• surowe produkty mięsne (wołowina lub jagnięcina);
• kurczak i indyk (tylko mięso bez kości);
• niskotłuszczowe ryby morskie;
• różne zboża - gryka, ryż, owies;
• jaja kurze.

Zabronione jest podawanie następujących produktów:

• tłusta wieprzowina lub jagnięcina;
• wszelkie słodycze, bułki, biały chleb;
• buraki;
• cebula;
• owoce cytrusowe i egzotyczne;
• szczaw;
• rośliny strączkowe;
• wszelkie przyprawy i dodatki aromatyczne;
• solone, marynowane, wędzone, w puszkach;
• rurkowe, zwłaszcza gotowane kości.

W jedzeniu psów należy przestrzegać następującego schematu:

• szczeniak w wieku poniżej trzech miesięcy jest karmiony 6 razy dziennie;
• po trzech miesiącach - 5 razy dziennie.
• po czterech miesiącach - 4 razy;
• od sześciu miesięcy do roku - nie więcej niż trzy razy dziennie;
• dorosłe zwierzęta należy karmić 2 razy dziennie 15-20 minut po spacerze.

O cechach rasy, zobacz wideo poniżej.