Pearl gourami: funkcje, konserwacja i pielęgnacja

Perłowe gourami to zaskakująco piękny widok na ryby, dlatego uwielbiają nas akwaryści. Ogromna popularność wynika z prostoty w utrzymaniu, dobrego zdrowia i wysokich właściwości dekoracyjnych ryb.

Perła gourami należy do kategorii gatunków szczególnie chronionych i jest wymieniona w Czerwonej Księdze. Pierwszy opis ryby został opracowany przez naukowca Bleakera w 1852 r., A Tajlandia i wyspy Borneo i Sumatra są uważane za ich ojczyznę. Siedliskiem gatunku w środowisku naturalnym są ciepłe zbiorniki z dużą ilością roślinności, położone na archipelagu Malajskim, Tajlandii i Indonezji.

Ryby wolą kwaśną wodę z dużą ilością roślinności, gdzie żywią się owadami, ich larwami i zooplanktonem. Ciekawe jest zachowanie gourami w trakcie polowania na muszki: ryba strzela owadami w cienkim strumieniu wody, wrzuca je do wody i je bezpiecznie. Do hodowli w akwarium gourami uprawia się w specjalnych gospodarstwach, ponieważ prawie niemożliwe jest złowienie takiej ryby w naturalnym zbiorniku.

Charakterystyczną cechą perłowych gourami jest ich zdolność do oddychania zwykłym powietrzem, a nie tlenem rozpuszczonym w wodzie, jak inne ryby. Ten rodzaj oddychania wynika ze specjalnej konstrukcji aparatu oddechowego, którą właściciele muszą wziąć pod uwagę podczas transportu ryb do akwarium.

Ciekawym faktem jest zdolność kobiet do wydawania wyraźnych dźwięków w okresie tarła, których natura nie jest w pełni zrozumiała. Samce nie wydają żadnych dźwięków podczas odradzania, ale zauważalnie się zmieniają. Ich gardła i żołądki nabierają jaskrawoczerwonego odcienia, dlatego zaczynają wyglądać znacznie atrakcyjniej niż kobiety.

Rozmiary ciała perłowego gourami nie są zbyt duże, a dorosły rzadko rośnie powyżej 12 cm. Dzięki temu można je przechowywać w średnich akwariach średnich z dużą ilością glonów i niewielką przestrzenią do pływania. Ciało ryby ma podłużny kształt i jest nieco ściśnięte z boku. Płetwy grzbietowa i odbytu mają wydłużoną strukturę, co szczególnie wyraźnie widać u mężczyzn.

Brzuszne płetwy są szczególnie wrażliwe i zostały zaprojektowane tak, aby wyczuwać obiekty podwodne. Są one otoczone osobliwymi nićmi, które nadają rybom niezwykły wygląd. Są też osoby z ciałem w kształcie dysku - perłowe cylindry gourami. Oba charakteryzują się srebrno-fioletowym, brązowym lub czerwono-brązowym kolorem z mnóstwem jasnych perłowych kropek zlokalizowanych nie tylko na ciele, ale także na płetwach.

Dzielenie perłowego gourami z innymi rybami nie powoduje żadnych problemów. Dobrze dogadują się ze wszystkimi pokojowymi i nieagresywnymi rybami, które nie różnią się zachowaniem terytorialnym i nie należą do kategorii zbyt dużych gatunków. Jednak pokojowi sąsiedzi często stają się nieświadomymi przestępcami cichych i nieśmiałych guru. Biorą nitkowate płetwy dla robaków i często ranią ryby. Idealne sąsiedztwo to neon, tęczówka, tęcza i duże krewetki.

Jedyną rzeczą do rozważenia przy uprawie gourami we wspólnym akwarium jest ich niezdolność do konkurowania o jedzenie. Z tego powodu musisz uważnie monitorować, aby ryby miały czas na pełne jedzenie i nikt nie zawracał im głowy.

Ponadto, jeśli perły gourami zostaną osiedlone w już utworzonych społecznościach, wówczas przez długi czas będą się bać i ukrywać w schronach, dopóki nie uświadomią sobie, że są całkowicie bezpieczne. Jeśli chodzi o gatunki niezgodne, to gourami perłowymi nie można osiedlać razem z szermierzami, złotymi rybkami, zadziorami, kogucikami, haracyną i większością pielęgnic, z wyjątkiem skalarów.

Perłowe gourami dobrze dostosowują się do nowego środowiska i są w stanie przetrwać. Aby to zrobić, wystarczy przestrzegać ogólnych zasad pielęgnacji i spełniać wymagania dotyczące akwarium, wody, gleby i żywienia.

• Wybierając akwarium domowe Wskazane jest kupowanie przestronnych zbiorników o pojemności co najmniej 100 litrów. Chociaż zawartość młodych zwierząt jest dozwolona w mniejszych pojemnikach, ryby rosną szybko i wymagają pełnego zbiornika wodnego.
• Gruboziarnisty piasek rzeczny może służyć jako gleba, nadaje się do sadzenia glonów. Jego warstwa powinna wynosić 5-6 cm, co pozwoli roślinom uformować silny system korzeniowy.
• Rośliny na gourami powinny być wybrane rozgałęzione i bujne, ponieważ ryba uwielbia chować się i budować gniazda w gęstych zaroślach. Elodea i szczyt są do tego odpowiednie, a gatunki pływające, na przykład rzęsa, można układać na powierzchni wody. Nie należy jednak umieszczać zbyt wielu pływających roślin; ryby powinny zawsze mieć swobodny dostęp do powietrza.
• Po posadzeniu roślinności na dnie instalowane są dekoracje akwariowe, która początkowo będzie bezpieczną przystanią dla nieśmiałych i nieśmiałych perłowych gourami.Oprócz gotowych elementów dekoracyjnych możesz użyć łupin orzecha kokosowego, drewna driftu, korzeni o ciekawej konfiguracji i ceramicznych doniczek.
• Istnieją specjalne wymagania dotyczące wody. Jego temperatura powinna wynosić + 24-28 stopni Celsjusza, poziom kwasowości powinien wynosić 6,5-8,5 pH, a twardość nie powinna przekraczać 15 dGh. Ponadto, biorąc pod uwagę szczególny rodzaj oddychania perłowego gourami, nie należy dopuszczać zbyt dużej różnicy między temperaturą powietrza i wody.
• Wybierając filtr, lepiej skupić się na modelu o niskiej mocy. Wynika to z faktu, że gouramy nie lubią silnych prądów, wolą żyć w wodzie przy minimalnym ruchu.
• Oświetlenie akwarium powinno być umiarkowane. Ryba nie lubi zbyt jasnego światła; na wolności preferuje zacienione, pokryte glonami stawy.
• Wymiana wody dla gourami powinna odbywać się raz w tygodniu i stanowią nie więcej niż 1/3 całkowitej objętości akwarium. Jako nową porcję weź ustaloną wodę filtrowaną o minimalnej zawartości zanieczyszczeń metalami ciężkimi i amoniakiem.

Perłowe gourami to wszystkożerne ryby, a na wolności żywią się owadami, ich larwami i zooplanktonem. Z zawartością akwarium jedzą dowolne pokarmy zwierzęce lub roślinne, mieszanki suche i zamrożone kostki.

Gourami dobrze jedzą dżdżownice, koronę, kanaliki i artemię oraz jedzą gotowe potrawy jako codzienne pożywienie. Jednak wybierając jedzenie, należy zwrócić uwagę na wielkość granulek, uzyskując drobnoziarniste kompozycje. Wynika to z małego ujścia ryby, dlatego nie mogą połykać dużych cząstek.

Charakterystyczną cechą perłowego gourami jest ich zdolność do pożerania szkodników, a mianowicie hydry. Te jelitowe stworzenia wchodzą do akwarium z jedzeniem i powodują nieodwracalną szkodę dla społeczności poprzez jedzenie narybku. Z drugiej strony Gourami doskonale radzi sobie z agresorami, nie pozostawiając im najmniejszej szansy na zbawienie.

Określenie podłogi perłowego gourami jest dość proste. Mężczyźni i kobiety zauważalnie różnią się od siebie, więc ich mieszanie jest prawie niemożliwe:

• samce charakteryzują się większymi rozmiarami ciała i wydłużonymi płetwami grzbietowymi i odbytu;
• ich kolor jest znacznie jaśniejszy niż u kobiet, co czyni mężczyzn bardzo atrakcyjnymi z dekoracyjnego punktu widzenia;
• trzecią różnicą jest kolor szyi: na przykład u kobiet ma ona zawsze kolor pomarańczowy, au mężczyzn jasnoczerwony;
• inną różnicą jest płetwa ogonowa, która u mężczyzn ma spiczasty kształt, au kobiet jest gładko zaokrąglona.

Hodowla z gourami nie wymaga specjalnej wiedzy, a nawet początkujący może to zrobić. Jednak akwaryści, którzy nie mają żadnego doświadczenia w hodowli ryb, wskazane jest zapoznanie się z niektórymi zasadami i cechami tego procesu.

• Możliwe jest zaangażowanie w pozyskiwanie potomstwa zarówno w oddzielnym zbiorniku, jak i we wspólnym akwarium. Jednak obecność sąsiadów może niekorzystnie wpłynąć na zdrowie narybku, a jeśli możliwe jest umieszczenie pary w innym pojemniku, musisz go użyć.
• Ze stada wybierajcie do siebie kobiety i mężczyzny w wieku od 8 do 12 miesięcy a zaokrąglony brzuch określa, czy samica jest gotowa do odrodzenia. Para jest ostrożnie łapana i przeszczepiana do osobnego pojemnika o pojemności około 30 litrów. Wielu akwarystów zaleca najpierw posadzić samca, a dopiero po dniu sadzić samicę.
• Woda w procesie odradzania powinna być krystalicznie czysta, i aby ryba stała się bardziej prywatna, przykryj akwarium arkuszem grubego papieru. Na dnie kładzie się piaszczystą glebę i do stawu wypuszczana jest riccia - naturalny materiał do budowy gniazd. Samiec szybko podejmuje budowę gniazda: połyka powietrze na powierzchni i uwalnia małe pęcherzyki na liściach riccii. Stopniowo na powierzchni arkusza powstaje duża piankowa czapka, której średnica wynosi 5-7 cm, a wysokość często osiąga 4 cm. Samiec wyposaża gniazdo w około jeden dzień, po czym uprzejmie wpuszcza do niego samicę.
• Poziom wody w akwarium nie powinien przekraczać 20 cm, a jego sztywność powinna wynosić od 4 do 8 dGh. Konieczny jest również specjalny reżim temperaturowy: szybsze tarło jest ułatwione dzięki cieplejszej wodzie niż +29 stopni Celsjusza w ogólnym akwarium.
• Ze względu na prawdopodobieństwo zniszczenia gniazda przez przepływ wody użycie aeratorów podczas tarła nie jest dozwolone.
• Nakarm parę przed spawnem, powinna ona być wyłącznie żywą paszą, wykluczenie cyklopów i rozwielitek z diety. W przeciwnym razie istnieje duże ryzyko, że młodzi rodzice pochłoną narybek.
• Samo rozmnażanie trwa około 4 godzin: samiec popycha samicę w kierunku gniazda i owijając ją wokół swojego ciała, wyciska i nawozi jaja. Następnie zbiera jaja, które nie wpadły do ​​gniazda, przenosi je do gniazda w ustach i przykleja do piankowej nasadki na ślinie. W przypadku jednego tarła samica może złożyć od 200 do 2000 jaj.
• Po zakończeniu procesu odradzania samica jest umieszczana w innym pojemniku, a samca zostaje, aby zająć się potomstwem. Larwy powstają trzeciego dnia, a czwartego ojca rodziny siedzi, a narybek zaczyna żyć niezależnie. Jeśli nie zostanie to zrobione, samiec, który nie jest karmiony przez cały okres opieki nad potomstwem, może po prostu pożreć młode.
• Po pojawieniu się narybku poziom cieczy w zbiorniku obniża się do 6-8 cm i utrzymuje na tym poziomie przez miesiąc. Jest to konieczne do prawidłowego tworzenia labiryntowego aparatu oddechowego u narybku. Jeśli podczas tarła jest zbyt wiele dzieci, zaleca się dodatkowo zapewnić słabe napowietrzenie.

Jako paszę dla młodych zwierząt używaj orzęsków, żywego pyłu i specjalnych pasz. W takim przypadku należy upewnić się, że niezjedzona nadwyżka paszy zostanie na czas usunięta z akwarium i nie gnije. Konieczne jest również obserwowanie zachowania dużego narybku, który ostatecznie zaczyna jeść mniejsze i słabsze. Zjawisko to występuje dość często i wynika z nierównomiernego wzrostu populacji.

W warunkach akwariowych perły gourami żyją od 7 do 9 lat. Ryby wyróżniają się silną odpornością i bardzo rzadko chorują. Możliwe dolegliwości częściej występują z powodu niewystarczającej opieki i przeludnienia akwarium. Często czynnikami, które doprowadziły do ​​choroby, są urazy podczas transportu lub przeszczepu, naruszenie temperatury i kwasowości wody, nadmiar lub brak pożywienia, żywność niskiej jakości lub skażona, a także zbyt niska temperatura pokojowa.

Ciężkie dolegliwości obejmują limfocytozę, aeromonozę i pseudomonozę., które mają charakter wirusowy i są traktowane specjalnymi preparatami i całkowitym odkażeniem akwarium. Przyczynami infekcji są zakażone żywe pokarmy, gleba dotknięta patogenną florą i chore rośliny, a choroba rozwija się szybciej na tle ogólnego zanieczyszczenia akwarium i niskiej temperatury wody. Ale jeśli opieka nad akwarium odbywa się zgodnie ze wszystkimi zasadami, a dieta jest starannie dobierana, to perłowe gourami praktycznie nie są chore i nie powodują żadnych problemów dla ich właścicieli.

Aby uzyskać więcej informacji na temat funkcji tych ryb, zobacz następny film.