Ryby papugi: odmiany i tajemnice trzymania

Ryby papugi są dobrze znane akwarystom i są bardzo popularne wśród nich. Zapotrzebowanie na ten gatunek tłumaczy się bezpretensjonalnością w warunkach pozbawienia wolności oraz uderzającym wyglądem, który może ozdobić każde akwarium.

Papuga, znana również jako papuga japońska lub czerwona papuga (łac. Cichlid, czerwona papuga), jest wynikiem eksperymentów hodowlanych na wolności. Widok został uzyskany dzięki pracy tajwańskich specjalistów w 1964 roku i natychmiast zyskał powszechną sławę. Labiatum i severum należące do rodziny pielęgnic, a także bardzo ozdobne i zdrowe, były wykorzystywane jako osobniki rodzicielskie.

Jednak pełna lista uczestników prac hodowlanych nad rozwojem hybrydy nie została ogłoszona - hodowcy azjatyccy trzymają ją w tajemnicy. Udział dwóch wymienionych gatunków w tym eksperymencie można ustalić jedynie za pomocą znaków pośrednich, takich jak zewnętrzne podobieństwo i zachowanie.

Podobnie jak wiele młodych mieszańców, papugi mają pewne upośledzenia fizyczne, których przedstawiciele gatunków naturalnie występujących są pozbawieni. Jako jedną z anomalii można zauważyć usta zbyt małe, co nie pozwala im normalnie jeść, ani nie bronić się przed bardziej agresywnymi krewnymi. Ponadto, w wyniku transformacji genów, kręgosłup papugi jest lekko zdeformowany, dlatego pęcherz pływacki ma również pewne nieprawidłowości rozwojowe.

Papuga wygląda niezwykle pięknie. Ciało ma interesujący kształt beczki, płetwa ogonowa jest raczej krótka, a same ryby dorastają do 25-30 cm. Istnieje również wersja bezogonowa - papuga w kształcie serca, która wygląda bardzo wdzięcznie i niestandardowo. Wyróżnia się spośród reszty mieszkańców akwarium ciekawym kształtem i jasnymi kolorami.

Pomimo pięknego koloru twarz papugi nie jest zbyt ładna. Wynika to z garbowatego kształtu nosa, przypominającego dzioba i wystających na zewnątrz kłów. Ponadto papugi pływają dość niezręcznie, co również nie dodaje gracji i estetyki ich wyglądowi. Jednak bardzo piękna kolorystyka i ciekawe nawyki wywołują podziw i czułość wśród miłośników akwariów, utrzymując papugę na wysokich pozycjach w rankingu popularności.

Jeśli chodzi o kolor, powinieneś rozmawiać osobno. Faktem jest, że malowane są papugi. Podczas eksperymentów hodowcy używają specjalnych barwników, które są dodawane do eksperymentalnych próbek w żywności. W rezultacie papugi zyskują nienaturalnie jasne i piękne kolory, które oczarowują innych.

Ale najbardziej nieprzyjemną rzeczą jest nie karmienie ryb barwnikami, ale tatuażami na nich. Aby to zrobić, umieszcza się je w pojemniku z alkaliami, które rozpuszczają naturalny śluz, który chroni skórę ryby przed uszkodzeniem i infekcją. Ponadto, nieszczęsne „papugi” zanurza się w farbie lub nokautuje się na nich tatuaż.

Ostatnim etapem wykonania jest umieszczenie ryb w specjalnym roztworze, który działa drażniąco na skórę, powodując intensywne wytwarzanie nowego śluzu. Podczas tej dzikiej procedury umiera wiele ryb papugi, niezdolne do wytrzymania zastraszania azjatyckich hodowców. Okazy, które przeżyły, mieszcząc się w normalnych warunkach, żyją do 10 lat, wyróżniają się dobrym zdrowiem i silną odpornością.

Jednak nie wszystkie papugi są pomalowane; większość ryb ma naturalny kolor. Wśród naturalnych odcieni dominują kolory czerwony i pomarańczowy, żółty jest nieco mniej powszechny. Warto również zauważyć, że wśród ryb papugowych często znajdują się osobniki całkowicie odbarwione - albinosy. Różnią się słabym zdrowiem, niską wytrzymałością i wymagają stworzenia bardziej komfortowych warunków.

Klasyfikacja ryb kształt i kolor ciała. W sumie istnieje ponad 100 odmian ryb papugowych, ale tylko kilka z nich jest najbardziej znanych. Najczęstsze kolory to żółty, złoty, biały, diament, marmur, perła i fiolet, a także różnorodne odmiany.

Jednak najbardziej popularna jest czerwona papuga. Wyróżnia go jaskrawoczerwony kolor z pomarańczowymi błyskami, garbaty nos, który wygląda jak dziób i wystające do przodu kły. Dorośli dorastają do 25 cm i nadają się do wspólnego utrzymania z rybami innych gatunków.

Drugim kryterium klasyfikacji jest kształt ciała i płetw papugi. Na tej podstawie wyróżnia się następujące odmiany hybrydowe:

• jednorożec - gatunek z małą pieczęcią na głowie w kształcie rogu;

• zakochane serce to gatunek, który nie ma ogona, przez co jego ciało nabiera kilku niezwykłych kształtów;

• czerwony wlewek - przedstawiciele tej odmiany mają ciało przypominające kształt dysku i wyglądają bardzo interesująco;

• czerwony majątek to gatunek o bardzo długich płetwach i imponującym wzroście na czole.

• King Kong - te ryby są ogromne i mają duży gruby stożek w przedniej części głowy.

Papuga jest jednym z nielicznych gatunków pielęgnic amerykańskich, które nie mają problemów z sąsiadami akwarium. Są nieagresywne i nietknięte, nie mają żadnych skarg na inne ryby dotyczące terytorium. „Papugi” są kompatybilne z prawie wszystkimi rybami akwariowymi i nie powodują problemów właścicieli związanych z wieloma gatunkami pielęgnic południowoamerykańskich.

Ryby papugi dobrze dogadują się z sumem, kolcami, czarnymi nożami, astronautami, characinami i większością pielęgnic. Wyjątkiem są skalary - jedna z najmniejszych odmian pielęgnic. Ryba ta nieustannie ukrywa się w gęstych zielonych algach, które bezlitośnie jedzą „papugi”. Po zjedzeniu zieleni zwracają uwagę na miniaturowe skalary i starają się je zjeść.

Ryby papugi są bezpretensjonalnymi stworzeniami, dobrze nadają się dla początkujących i są dość łatwe w utrzymaniu. Jednak przed ich zakupem należy odpowiednio przygotować akwarium. Aby to zrobić, zaleca się zabranie pojemnika o pojemności co najmniej 150 litrów na jedną parę ryb, wlanie do niego zdezynfekowanej gleby i ułożenie dużych korzeni, drewna driftu, dużych płaskich kamieni, doniczek ceramicznych i łupin orzecha kokosowego na dnie. Elementy te będą służyć jako schronienie dla ryb i miejsce do składania jaj.

Jako glebę zaleca się stosowanie mieszanki piasku rzecznego i małych kamyków, pobranych w równych ilościach, starannie wymieszanych i kalcynowanych w piekarniku. Grubość warstwy powinna wynosić co najmniej 6 cm, co wynika z tendencji „papug” do kopania gleby. Ponadto kamyki powinny być okrągłe i gładkie, w przeciwnym razie zwierzęta, które lubią grzebać w podłożu, mogą zostać zranione.

Następnie musisz kupić i zainstalować potężny filtr, który może destylować co najmniej dwie objętości akwarium w ciągu godziny, oraz kompresor, który nasyca wodę tlenem. Woda jest aktualizowana co tydzień, zastępując od 20 do 30% całkowitej objętości. Temperatura wody w akwarium powinna wynosić + 24-27 stopni Celsjusza, kwasowość - 7 jednostek, a wskaźnik sztywności wynosi nie więcej niż 25 dGh.

A także nie możemy zapominać o podświetleniu. Ryby papugi jak umiarkowane światło, więc jeśli akwarium znajduje się w ciemnym pokoju, należy je zaznaczyć. Jako urządzenie oświetleniowe możesz używać lamp z czerwonym światłem, ponieważ bardzo pięknie oświetlają łuski ryb, czyniąc je jeszcze bardziej spektakularnymi.

Jeśli chodzi o tereny zielone, lepiej sadzić je wzdłuż ścian akwarium lub w tle. Wynika to z faktu, że podczas tarła samice wyrywają korzenie glonów i składają jaja w utworzonych dołach.

Możesz karmić „papugi” rozdrobnione jedzenie roślinne, albo żywe mrożona pasza, a także suche granulowane preparaty. Możesz urozmaicić dietę robakami krwi, artemią, krewetkami i robakami. Jako górny opatrunek można podawać żywe gupiki i produkty mięsne. Aby zapobiec utracie kolorów, zaleca się włączenie do menu produktów bogatych w beta-karoten.

Ryby papugowe są karmione 2 razy dziennie - rano i wieczorem, tworząc niezbyt duże porcje. Jedzenie dla nich podlega obowiązkowemu mieleniu, co wynika z małych ust i trudności w jedzeniu. Raz w tygodniu musisz umówić się na post, nie dając rybom żadnego pożywienia. Potrzeba ta wynika ze skłonności ryb papugowych do przejadania się i szybkiej otyłości.

Biorąc pod uwagę specyfikę trzymania ryb papugowych, nie można nie powiedzieć o ich chorobach, które często są spowodowane złymi warunkami i niezrównoważonym odżywianiem. Więc pojawienie się czarnych plam na łuskach wyjaśnia oparzenie amoniakiem lub silny stres, które powstały z powodu zniszczonego schronienia lub dużego przeludnienia akwarium. Ponadto papugi czasami cierpią na typowe choroby ryb, takie jak semolina i heksamitozajednak na ogół znacznie silniejsze i zdrowsze niż wszyscy ich przodkowie.

Dymorfizm płciowy u tego gatunku jest bardzo słabo wyrażony, z tego powodu na pierwszy rzut oka bardzo trudno jest odróżnić młodą kobietę od mężczyzny. Można to zrobić tylko podczas tarła, kiedy jajnik pojawia się u samic, a nasienie u samców. Rozróżnienie ich jest dość proste: owipositor jest dość szeroki, ma kształt rurki i małą długość, podczas gdy nasieniowody są spiczaste i wąskie.

I tylko z wiekiem (około półtora roku) pojawiają się zauważalne różnice zewnętrzne. Samce zyskują jaśniejszy kolor, a ich płetwy stają się spiczaste. Ponadto w tym wieku są już zauważalnie większe niż kobiety, co nie pozwala popełnić błędu w określaniu płci.

Podobnie jak wiele gatunków uzyskanych za pomocą inżynierii genetycznej, spermatogeneza u samców papug jest całkowicie nieobecna, co czyni je bezpłodnymi. Zachowują się jednak w okresie godowym w taki sam sposób, jak gatunki płodne. Pary układają gry godowe, kopią ziemię i przygotowują miejsce do tarła. Potem samice składają jaja i to wszystko. Samce nie są w stanie zapłodnić jaj, z powodu których umierają lub są zjadane przez mężczyzn i kobiety.

Jeśli para żyje we wspólnym akwarium, a samce innych gatunków pielęgnic mają czas na zapłodnienie jaj, wówczas pojawia się wiele potomstwa, które wygląda jak matka, ale w zupełnie innym kolorze. Na przykład narybek od samicy w kolorze czerwonym do 5 miesiąca życia ma kolor szaro-czarny, po którym wiele z nich zmienia kolor na pomarańczowy.

Ryby papugi to bardzo interesujący hybrydowy gatunek pielęgnic, a ich wygląd i nawyki nie pozostawiają nikogo obojętnym. Tak więc w nocy wielu z nich bierze udział w tworzeniu kokonu ze śluzu, w którym bezpiecznie spędzają noc. Ciekawe jest również to kolor papug jest niestabilny przez całe życie, zmienia się w zależności od wieku i warunków przetrzymywania. W tym przypadku mamy na myśli naturalne niepomalowane odmiany, które nie były poddawane różnym egzekucjom.

Interesujące jest również zachowanie papug w parach. Po odrodzeniu i pojawieniu się narybku z udziałem innego mężczyzny „małżonek” często dowiaduje się o związku i walczy ze sobą. Nie wiadomo, czy jest to spowodowane pojawieniem się „innego mężczyzny” w domu, ale fakt pozostaje faktem. Godne uwagi i ich umiejętność zapamiętania właściciela na twarzy i przyszłego rozpoznania go.

Najmniejszy z nich to pulwery pelvicachromis (łac. Pelvicachromis pulcher). Gatunek ten odnosi się już do pielęgnic afrykańskich, różni się od swoich ogólnych krewnych miniaturowymi rozmiarami i absolutnym spokojem. Ponadto, w przeciwieństwie do dużych „papug”, ryba ma naturalne pochodzenie i jest w stanie rozmnażać się w naturalny sposób. Na wolności „papuga” występuje w rzekach Nigerii, Kamerunu i innych krajach Afryki Zachodniej.

Długość miniaturowych „papug” rzadko przekracza 8 cm, a oczekiwana długość życia to tylko 5 lat. A naturalny kolor dekoracyjności jest znacznie gorszy od sztucznych barwników i tatuaży charakterystycznych dla azjatyckich hybryd, co sprawia, że ​​ryby są niepozorne.

Oprócz miniaturowych ryb papugowych istnieją również duże gatunki, takie jak zielona papuga w kształcie stożka. Należy do klasy oddziałów skrzydlatych i mimo tej samej nazwy nie ma nic wspólnego z cyklicznymi „papugami”.

Dowiedz się więcej o rybach papugi w poniższym filmie.