Barbus: opis, rodzaje ryb akwariowych i ich zawartość

Wśród akwarystów kolce stały się bardzo popularne. Ale aby właściwie wyhodować tę rybę i odkryć wszystkie jej atrakcyjne możliwości, musisz działać z namysłem. Na początek warto uporządkować podstawowe informacje o tym zwierzęciu.

Opis ryby barbus należy rozpocząć od tego, że ma ona inną nazwę - zwykły brzana. Jest to przedstawiciel rodziny cyprinidae, która należy do rzędu cyprinidów i należy do klasy ryb płetwiastych. Barbus tworzy własny specjalny rodzaj w rodzinie cyprinidów. W naturze ryby zamieszkują:

• południe i południowy wschód Azji;
• Afryka
• Europa

Ciało ryby jest wydłużone. Płetwa ogonowa ma 2 ostrza. Barbus charakteryzuje się dymorfizmem płciowym, podczas gdy samce są mniejsze, ale podczas tarła wyglądają jaśniej. Należy zauważyć, że niektóre kolce są objęte definicją GMO - w ich hodowli stosowane są metody inżynierii genetycznej. Przede wszystkim mówimy o czerwonej rybie sumatrzańskiej.

Charakterystyczny blask uzyskano przy użyciu materiału genetycznego zaczerpniętego z życia morskiego. Dorosłe osobniki osiągają rozmiar 0,05-0,06 m. Przy zapewnieniu dobrej opieki zwierzę gwarantuje, że przeżyje 5 lub 6 lat. Chociaż na wolności występują dziesiątki odmian barbusów, kultura akwariowa obejmuje tylko około 30 gatunków. Wśród nich prawie nie ma dużych ryb - zwykle długość nie przekracza 0,12 m.

Tylko kilka przypadków jest w stanie osiągnąć 0,25-0,3 m.Notuje się mielenie tych zwierząt, szczególnie dlatego, że próbują sadzić osobniki średniej wielkości w akwariach. Zamiast pełnych zębów w jamie ustnej rozwijają się zęby gardła. Każdy przedstawiciel rodzaju barbus ma aparat Webera, który zapewnia znaczną ostrość słyszenia. Cechą charakterystyczną takich ryb jest minimalna kapryśność i brak konkretnego konfliktu.

Tylko przy rażących błędach w utrzymaniu brzana akwarium zaczyna wykazywać agresję u innych ryb. Dlatego będziesz musiał dokładnie przestudiować cechy gatunku przed jego rozmnażaniem. Jak każdy drapieżnik, barbus pływa szybko i jest bardzo mobilny.

Spośród gatunków zadziorów akwariowych zdecydowanie należy zwrócić uwagę na gatunki alfinowe. Jego nazwa elokwentnie charakteryzuje główny wygląd ryby. Dzikie osobniki ze szkarłatnymi płetwami osiągają 0,1 m, a ich odpowiedniki w akwarium rzadko rosną nawet do 0,06 m. Ciało ma owalny kształt, boki są lekko spłaszczone. Dla tego gatunku typowy jest srebrny kolor z niebieskawym lub żółtawym odcieniem.

Na czele barbusa alfarbiusa znajduje się ciemna plama. Dokładnie ten sam obszar, tylko z „złotym” obwodem znajduje się na ogonie. Skrzynia jest pokryta płatkami o dużych rozmiarach. W tych skalach krawędzie są pomalowane na ciemne kolory. Nazwa tego gatunku jest związana z krwistoczerwoną płetwą, której kolor jest rozcieńczony tylko ciemnymi wtrąceniami i czarną obwódką na obwodzie.

Pozostałe płetwy mają żółty lub czerwonawy odcień. Samice grubodzioby są mniejsze niż samce. Płetwy takich osobników są czysto czerwone, nie mają kolorowych wtrąceń. Pozostałe płetwy mają przezroczysty kolor, nie są nawet tak dobrze widoczne.

Szkarłatny typ barbus może dorastać do 0,06 m, ryba ta jest pomalowana głównie srebrno-brązowym odcieniem. Samce mają swoją nazwę na cześć wydłużonego bocznego paska jasnego koloru. Ta linia sięga do szczeliny skrzelowej z przodu i ogona z tyłu. U kobiet nasilenie takich pasm nie jest zbyt duże. Barbel Arulius zasługuje na uwagę. Jest to dość duża odmiana (0,1–0,12 m).

W naturalnym środowisku (jakim są rzeki indyjskie) aruliusze okazują się jeszcze większe - do 0,15 m. Charakterystyczną cechą jest wydłużona konfiguracja ciała. Ryby są pomalowane na żółto-szary odcień, a ich powierzchnia ma metaliczny połysk. Z boku widoczne są zielonkawo błyszczące kropki. Górna część pleców ozdobiona jest rzędem czarnych pasków, a brzuch jest pomalowany na srebrno-żółty kolor.

Atrakcyjny wygląd ma czarny barbus. Wielkość takich ryb jest stosunkowo niewielka. Ale skromne parametry są uzasadnione wyrazistym pięknem. Zwierzęta stają się szczególnie wdzięczne w okresie tarła, czasem czarna brzana jest mylona z bliskim biologicznie gatunkiem sumatrzańskim. Ostatnio hodowcom udało się uczynić ryby jeszcze piękniejszymi niż wcześniej. Szerokie, ale stosunkowo krótkie ciało wieńczy spiczaste usta bez wąsów.

Kolor jest żółty lub szaro-żółty, uzupełniony pionowymi czarnymi paskami. Ryby na etapie dojrzewania zmieniają się na zewnątrz - głowa nabiera purpurowo-czerwonego tonu. Samce mają czerwony kolor, szczególnie silny podczas okresu odradzania. Na tle stresu przedstawiciele obu płci bledną. To samo może wynikać z dolegliwości cielesnych lub niepiśmiennych treści. Na szczęście w sprzyjających warunkach wygląd wraca do normy. Czarna brzana może żyć do 5 lat.

Nie mniej atrakcyjnym wyborem może być leszcz barbus. Do tej pory można go spotkać tylko w akwariach osobistych od czasu do czasu. To duża rasa, pomalowana na surowe kolory. To duży rozmiar osobników sprawia, że ​​trudno jest je hodować w domu.Czasami gatunek ten nazywa się ogonem czerwonym (dla odpowiedniego koloru ogona i płetw), a także folią (dla specyficznego wyglądu boków).

Brzana brzana znajduje się na liście potwierdzonych gatunków ryb w 1853 r. Zostały one opisane przez holenderskiego przyrodnika Bleckera. Rasa ta zachowuje się spokojnie w stosunku do osobników o większej i równej wielkości.

Konieczne jest przyjrzenie się fluorescencyjnemu wyglądowi źrebaka glofish. Ta odmiana została opracowana sztucznie. Sama nazwa pokazuje, że ryba ma promienny wygląd. Należy pamiętać, że zmodyfikowany genetycznie barbus jest zabroniony przez rządy kilku państw. Głównym źródłem tego gatunku są wyspecjalizowane firmy zlokalizowane na Tajwanie.

Fluorescencja gatunku glofish w ciemnościach nocnych nie występuje. Ryba będzie musiała być oświetlona światłem niebieskim, a najlepiej promieniowaniem ultrafioletowym. Produkowane są nawet specjalne uchwyty, które pozwalają zrealizować tę zaletę estetyczną. Należy pamiętać, że tego rodzaju barbus jest niezwykle trudny do ustalenia ze względu na płeć.

Złoty barbus jest często dobrym wyborem. Gatunek ten jest znany od 1822 roku. Należy jednak pamiętać, że złoty kolor nie istnieje w naturze. Został opracowany przez hodowców w wyniku specjalnych badań przeprowadzonych w latach 60. Naturalne złote kolce pokryte są lekko zieloną łuską. Zaludniają się jak Indie. Australia, Kolumbia i dalekowschodnie regiony naszego kraju.

W niektórych przypadkach łuski nadają miedziany połysk. Brzuch jest pomalowany prawie idealnie na biało. Umiarkowanie agresywny olbrzymi kolczasty pochodzi z części wód kontynentu południowo-wschodniego. Gatunek ten można rozpoznać po podłużnym, ściśniętym bocznie ciele. Powierzchnia jest pokryta dużymi łuskami, oczy również osiągają znaczny rozmiar. Płetwa ogonowa ma 2 ostrza.

Oligolepisy są pomalowane na kolor tan. Poszczególne łuski są perłowe i mają czarną obwódkę. Kolor może się nieznacznie zmienić, jeśli zmieni się sytuacja emocjonalna. Największa długość oligolepis wynosi 0,05 m, żyją około 4-5 lat.

Ta rasa jest spokojna i nieśmiała. Zalecana zawartość w grupach po 5–10 egzemplarzy. Jeśli z jakiegoś powodu ludzie nie lubią oligolepisów, to opcjonalnie można zastosować pięciopasmowy barbus. Piękne i mobilne osobniki są trzymane bez żadnych problemów w wyposażonym akwarium. W naturze gatunek ten koncentruje się na wyspie Borneo, a dokładniej na torfowiskach i otaczających je rzekach.

Dorosłe osobniki rosną do około 0,05 m, samice są większe i jaśniejsze. Przeważa miedziano-czerwony kolor w postaci 5 ciemnych pionowych pasków. Zaleca się rozpoczęcie brzana pięciopasmowego w grupach po 8-10 sztuk. Barbus welon, nazywany w niektórych źródłach „ognistym” lub różowym, jest pomalowany na nasyconą czerwień. Z tyłu ten kolor jest zastąpiony zielonkawym, a brzuch, choć czerwony, ale jaśniejszy z boków.

Na ogonie znajduje się ciemna plama, otoczona z zewnątrz złotym pierścieniem. Ruchy ryb welonów są płynne i pełne wdzięku. Zwierzę pływa chętnie i dziennie w akwarium przechodzi 2-4 km. Co ciekawe, w ruchu kolce zasłony mogą zobaczyć raczej małe szczegóły otoczenia. Gatunek ten charakteryzuje się tendencją do koncentracji w stadach, dlatego tworzenie grup mniejszych niż 6 osobników nie jest w ogóle wskazane.

Pasiasty barbus w naturalnych warunkach zaludnia Indie, a dokładniej dorzecze Gangesu. Gatunek można spotkać w dowolnym biotopie, od szybko płynących górskich potoków po stojące wody na równinie. Dorosłe osobniki mogą mieć do 0,06-0,07 m. Kolor i wzór na powierzchni ryby zależą od konkretnego obszaru, w którym dorastała. Teraz hybrydy są najczęściej sprzedawane, dlatego dominują osoby o połączonych cechach.

Barbel filamentoza (w innym wykonaniu filamento-zus) w naturze zamieszkuje Sri Lankę i południowo-zachodnie stany Indii. Gatunek ten jest popularny od prawie 50 lat. Duże (do 0,15 m) osobniki są spokojne i dobrze dogadują się z innymi pokojowymi zwierzętami wodnymi. Dojrzewanie osiąga 12 miesięcy. Rhombocellatus pochodzi z wyspy Kalimantan.

Kolce z brylantami zostały oficjalnie opisane przez biologów w 1940 roku. W naturalnych warunkach osobniki mogą dorastać do 0,07 m, aw akwarium do 0,045-0,05 m. Przeszczepianie osobników do akwarium domowego odbywa się zgodnie ze zwykłym schematem. Ale należy zachować ostrożność, wybierając inne rodzaje ryb do kwarantanny.

Neonowy wygląd ryby jest taki sam jak ognista odmiana.

Jeśli nie podoba ci się ten wygląd lub Hongkong, możesz spojrzeć na typ tęczy. Alternatywne nazwy to Ciprinella i Notropis. Największa długość ciała dochodzi do 0,07 m. Ciało lekkie ma przepełnienia określone przez kąt padania światła. Dlatego jedna osoba może mieć zarówno elegancki, jak i bardzo prosty wygląd.

Gracilis to kolejny atrakcyjny typ. Osiąga maksymalną długość 0,02 m. Opakowania zawierają co najmniej 20 okazów. Cechą charakterystyczną tego gatunku jest całkowity spokój i doskonała kompatybilność z tymi samymi małymi spokojnymi mieszkańcami wody. Przezroczysty korpus ryby ma mały różowy obszar w jelicie i czarną plamę na ogonie.

Niemożliwe jest wizualne oddzielenie kobiet i mężczyzn gracilis. Jeśli chodzi o kolce słoneczne, jest to większa ryba - do 0,04 m. Z wyglądu jest podobna do wysokich ciał. Dominuje kolor żółty, czasem zmieszany z piaskowym odcieniem. Głowa i brzuch są pomalowane na srebrno.

Barbus tygrysi lub sumatrzański jest prawie najbardziej popularny wśród gatunków akwariowych. Jest konsekwentnie umieszczany na liście najlepszych odmian ryb domowych. W tej grupie wyróżnia się wiele odmian hodowlanych, w tym zielony i albinos. Wszystkie te odmiany są doskonale przystosowane do osobistych akwariów i są odpowiednie dla hodowców, niezależnie od ich doświadczenia.

Zaokrąglony brzany tygrysa rozpoznaje wysoka płetwa grzbietowa i spiczasta głowa. Cały kontur ciała tworzy myśl o szybkości i szybkości. Dominujący kolor waha się od odcieni żółtych do czerwonawych. Wyraźnie widoczne 4 paski w kolorze czarnym. W wielu przypadkach można znaleźć czerwony ogon i te same płetwy.

Barbus Oreichtis wygląda bardzo nietypowo. Samice tego gatunku są mniej imponujące niż samce i są wyraźnie gorsze pod względem nasycenia kolorów. Odmiana jest uważana za bezpretensjonalną i dobrze dogaduje się z innymi mieszkańcami akwariów. U osobników rozwiniętych długość wynosi 0,03-0,045 m. Łatwo jest pomylić oreichtis i zamknąć cozuatis - w tym miejscu należy zwrócić szczególną uwagę.

Jeśli chodzi o kolce albinos, często nazwa jest nadawana osobnikom sumatrzańskim uzyskanym przez złożoną selekcję. Kolory zwierząt mogą wahać się od żółtego do kremowego, czasami występują bezbarwne paski. Pokrywy skrzelowe czasami nieobecne. Problemem jest często dokładność warunków w akwarium.

Z kolorowych ryb klaun również zasługuje na uwagę. Gatunek ten jest bardzo mobilny i podatny na skakanie z wody. W naturze klauni zamieszkują stojące zbiorniki wodne w południowo-wschodniej Azji. Charakteryzują się wydłużonym i wydłużonym ciałem.Grzbiet jest bardziej łukowaty niż brzuch, usta zdobią cztery wąsy, a ogon jest płetwą z dwóch ostrzy.

Typ krzyżowy charakteryzuje się również mobilnością i jednocześnie osiąga dość dużą wartość. Stado porusza się aktywnie przez całe życie. Długość brzana poprzecznego może osiągnąć 0,15 m. Kobiety są cięższe od mężczyzn. Przeważa tonacja światła, a wzór na powierzchni ciała przypomina krzyż (stąd nazwa).

Wygląd tęczy jest nieznany biologom - jest to popularna nazwa shiner i notropis. Charakterystyczną cechą zwierząt jest energiczna aktywność i ciągły ruch. Jeśli chodzi o ryby oliwne, są one opisane w 1844 roku. Widok pochodzi albo z południa Indii, albo z Tajlandii. Pojedyncze osoby mogą osiągnąć 0,18 m, aw konfiguracji zbliżone są do aruliusza. Kolor ryby nie jest czystą oliwką, wpleciono w nią srebrny ton. Charakterystyczne są duże łuski o matowym zielonym kolorze i średniej wielkości złote łaty.

Barbus Aral ostatnio przerzedził się. Dlatego w praktyce akwarystów znajduje się wiele razy mniej niż typ melona lub pod inną nazwą dla pandy. W naturze ryba ta osiąga 0,15 m, aw akwakulturze - tylko 0,07 m. Podobnie jak inne brzany, ryby należy przechowywać w szkołach.

Uzupełnienie przeglądu zadziorów jest właściwe dla odmiany liniowej. Ta ryba pochodzi z Półwyspu Malakka. Długość sięga 0,08-0,1 m, ciało jest wydłużone, a profil grzbietowy jest lekko wklęsły. Dominuje kolor żółto-złoty, wzdłuż korpusu narysowane są 4 niebiesko-czarne paski. Płetwa ogonowa jest lekko zaokrąglona, ​​jakby nacięta, wzdłuż obwodu ma wąską czarną krawędź.

Kolce rekina optymalnie czują się w akwariach o objętości co najmniej 200 litrów. Tam ujawniają swoje walory estetyczne. Zwierzęta te osiągają długość 0,2-0,25 m. Nazwa gatunku związana jest nie tylko z charakterystycznym wyglądem płetw. Apetyt na tak brzana jest również imponujący, tak jakby był to naprawdę miniaturowy rekin.

Liniowy (liniowany, pasiasty) typ barbus jest pomalowany na oliwkowy lub szary kolor. Od rozgałęzionej części ciała do płetwy ogonowej znajdują się czarne paski. Istnieje linia barbus z wysp indonezyjskich. Długość wynosi 0,08-0,09 m, najczęściej 5 lub 6 osobników umieszcza się w akwarium. Ryba w paski jest bezpretensjonalna i prawie wszystkożerna.

Kolce dogadują się stosunkowo dobrze ze sobą i z innymi gatunkami. Nie można jednak wykluczyć krótkich wybuchów agresji. Jeśli konflikt już wybuchł, może doprowadzić do poważnego rozlewu krwi. Dlatego hodowcy ryb muszą ostrożnie zapobiegać kolizjom w zarodku. Nie jest pożądane trzymanie ryb z potężnymi pięknymi płetwami w tym samym akwarium - mogą one bardzo cierpieć. Biednymi towarzyszami będą lilyus i astronotus. Aby uzyskać najlepszą kombinację, możesz zamieszkać w tym samym akwarium:

• żyworodne ryby (szermierze);
• pecilia;
• molliesia;
• wszelkie tetras;
• gourami;
• spokojne odmiany pielęgnic.

Geometria statków dobierana jest z uwzględnieniem szybkiego ruchu i szybkości manewrów tej ryby. Dlatego akwarium powinno być wydłużone, podłużne - w przeciwnym razie ryby nie będą w stanie „uzyskać przyspieszenia” tak jak powinny.

Barbusy (przynajmniej Sumatran) nie są bardzo wrażliwe na stężenie tlenu w akwarium. Ale nadal powinieneś ostrożnie podchodzić do tego problemu. Warto systematycznie wymieniać część cieczy lub przeprowadzać napowietrzanie wysokiej jakości. Zaleca się również utrzymanie temperatury 20-25 stopni.Dokładniejsze wskaźniki jakości wody zależą od konkretnego rodzaju zadziorów.

Należy pamiętać, że w temperaturach poniżej 20 i powyżej 28 stopni ryby nie tylko zaczynają źle się zachowywać. Cierpią na poziomie organicznym. Najlepszym wskaźnikiem jest rozgrzewanie od 23 do 25 stopni. W takim przypadku powstają najbardziej fizjologiczne warunki dla tego gatunku. Oczywiście, jeśli wysokiej jakości opieka jest prowadzona również w innych obszarach.

Istnieją pewne wyjątki od ogólnej zasady. Tak więc wygląd sumatrzański najlepiej czuje się w temperaturze od 25 do 30 stopni. W każdym razie najskuteczniejszą kontrolę uzyskuje się za pomocą termometru akwarystycznego. Jego zakup i ciągłe użytkowanie pozwoli zaoszczędzić wiele niepotrzebnych kosztów dla ryb akwariowych.

Dno pokryte jest ciemną ziemią. Będzie służyć jako optymalne tło dla osób o jasnych kolorach. Zbyt wiele roślin nie powinno być sadzonych w stawie, dlatego nie trzeba dbać o żyzność gleby. Wskazane jest preferowanie gleb bez zsyntetyzowanych barwników. Lepiej nadają się naturalne materiały, takie jak bazalt, kamyki i żwir.

Jednocześnie unika się cząstek z krawędziami tnącymi. Sadzenie roślin wytwarza zwarte gęste grupy. Obszar pośrodku zbiornika jest zwolniony dla swobodnego ruchu. Wskazane jest nadanie roślinom akwariowym roli zarówno schronienia, jak i dekoracji. Ale holenderski typ akwarium nie jest odpowiedni - w nim kolce szybko złamią całą harmonię. Do sadzenia w akwarium z zadziorami polecam:

• Wallisneria
• kryptokoryna;
• Anubias
• groty strzał;
• echinodorus;
• elodei.

Najlepszymi kandydatami są mchy z Tajlandii i Jawy, hornwort, nyass, fontinalis, liście cirrus. Takie uprawy będą służyć jako optymalne schronienie dla ryb. Pływające gatunki stworzą niezbędne zacienienie i uratują mieszkańców akwarium przed nadmiernie jasnym światłem. Ważne: będziesz musiał zamknąć pojemnik pokrywką, a zdolność skoków kolców sprawia, że ​​podążasz za nimi nawet podczas karmienia.

W średnich (0,5 m długości i pojemności do 100 l) akwariach zawiera małe brzana. Mówimy o gatunkach nie dłuższych niż 0,5 m: oligolepis, ryby Schuberta, gatunki żółte, wiśniowe i pasiaste. Średnie odmiany (sumatrzański, złoty, ognisty, czarny, eugramus i inne) są osadzone w bardziej przestronnych zbiornikach. Jeśli akwarium przekracza 1 m długości i ma pojemność ponad 200 l, możesz rozpocząć:

• Barbus Everett;
• barbus Schwanenfeld;
• gatunki rekinów o czerwonych policzkach, leszczach, a także denisoni.

Karmienie barbusa jest łatwe do zorganizowania - to zwierzę jest wszystkożerne. Można mu podać cyklopa, cewkę, rozwielitkę, dżdżownicę. Brzana chętnie zjada dżdżownice nawet w zamrożonej formie. Dozwolone jest również stosowanie kombinacji samodzielnie gotowanych potraw z suszoną rozwielitką i stosowanie przygotowanych pasz przemysłowych. Wąsowate ryby mają skłonność do zjadania roślinności, a jeśli brakuje takiego składnika w diecie, zjadają warzywa z samego akwarium. Dlatego dorosłe kolce otrzymują jedzenie z dodatkami:

• cukinia;
• ogórek
• liście mniszka lekarskiego;
• szpinak
• wolfia.

Już w ogólnym opisie różnych rodzajów barbusów podanym powyżej głównym kryterium takiego oddzielenia jest wyraźny rozmiar. Należy pamiętać, że u niektórych gatunków samice są większe niż samce, a u innych dymorfizm płciowy wyraża się w odwrotnym stosunku. Ale charakterystyczny brzuch wolumetryczny (którego cel jest zrozumiały) nie zależy od gatunku. Należy zauważyć, że u mężczyzn kolor jest zwykle jaśniejszy i tworzy większy kontrast. Począwszy od 4. miesiąca rozwoju końcówki płetwy ogonowej u samców stają się nieco czerwone.

Należy pamiętać, że określenie podłogi barbusa nie zawsze jest łatwe. Dojrzewanie osiąga się w przedziale od 6 miesięcy do roku. Jednak niektóre objawy dymorfizmu są już wyrażane przez 3 miesiące. Właśnie wtedy istnieje różnica w kolorze. Gdy mija trochę więcej czasu, pojawia się specyfika rozmiarów i typowego zachowania.

Kolce sumatrzańskie mają mniej mężczyzn niż kobiet; ich ciało jest spłaszczone. Różnica w kształcie brzucha jest szczególnie zauważalna, gdy nadchodzi czas na tarło. Jednocześnie „mężczyźni” są stosunkowo jaśniejsi, mają czerwone nosy i te same końce ogonów. A aktywność tych osób jest znacznie wyraźniejsza. Często mężczyźni prowadzą nawet rodzaj „walki gladiatorów”.

Zmutowane zadziory to boczna gałąź Szczytu. Dlatego dymorfizm płciowy jest w nich mniej więcej tego samego typu.

Mężczyźni mają skłonność do bójki, ale takie działania mają jedynie charakter demonstracyjny. Gdy tylko „potencjalni fani” odpłyną, konflikt natychmiast się kończy. Samce wiśni barbus są pomalowane na czerwono, a podczas okresu tarła uzyskują soczysty wiśniowy odcień. Kobiety nie są tak jasne, brzuch jest pomalowany kremowym tonem. Wiśniowe kolce konkurują, ale wyraża się to nie w walkach, ale w symbolicznych tańcach.

Brzana Denisoni charakteryzuje się wyjątkowo słabym dymorfizmem płciowym. Jednak niezwykle rzadko spotyka się takie ryby. Rozmnażają się z dużym trudem w akwariach. Denisoni jest produkowany głównie przez profesjonalistów, którzy tworzą niezbędne warunki w specjalnych żłobkach. Istnieje kilka różnic:

• nieco większe kobiety;
• zaokrąglenie brzucha przed spawnem;
• stosunkowo skromna kolorystyka samicy w ciągu ostatnich 7-14 dni przed spawnem zmienia się w „strój godowy”;
• agresywność samców względem mniejszych ryb;
• stosunkowo słaba rywalizacja między sobą.

Aby rozmnażać kolce, musisz najpierw wybrać idealne osobniki hodowlane. Mówimy o zwierzętach dojrzałych płciowo i zdrowych fizycznie. Najmniejsze odchylenia fizyczne są kategorycznie niedopuszczalne. Po selekcji producenci są natychmiast umieszczani w specjalnie przygotowanych warunkach. Jest to dość przestronne akwarium i dobre pożywienie.

W ciągu ostatnich 10 dni przed rozpoczęciem hodowli producenci są sedymentowani od reszty osobników i odpowiednio karmieni. Pojemność tarła nie musi być duża, zwykle wystarczy 20 litrów. Faktem jest, że wodę można zmieniać systematycznie bez problemów. Przeszczepianie osób heteroseksualnych należy przeprowadzać na 2 godziny przed zanikiem nocnym. Czasami tarło odbywa się pierwszej nocy.

Barbusy składają jaja o wyjątkowo małych rozmiarach, które są również przezroczyste. Akwaryści muszą jednak zawsze szukać muru, ponieważ po jego pojawieniu się ryba musi zostać natychmiast przeszczepiona do innego pojemnika. W przeciwnym razie jajka mogą być spożywane - dorośli zwykle biorą je na jedzenie.

W tarliskach dno pokryte jest szczytem, ​​mchem jawajskim, czasem zamiast tego stosuje się kabombę. Te 3 rodzaje podłoża są idealne do tarła.. Możesz rozmnażać kolce we wspólnym akwarium, jeśli jest dużo gęstej roślinności i schronień. Lepiej jednak przenieść zwierzęta do osobnego zbiornika. Około 0,02 m nad dnem zaleca się układanie siatki separacyjnej.

Następnego ranka po spawnowaniu pojemnik powinien być dobrze oświetlony. Dlatego zaleca się umieszczenie go w słonecznym miejscu. Możesz spodziewać się, że larwy gryzą 24 godziny po murze, jeśli woda zostanie podgrzana do 25 lub 26 stopni.Początkowo larwy będą nieruchome, ale nie trzeba się bać - taka jest norma fizjologiczna. W sprzyjających warunkach pływanie larw rozpoczyna się 4 lub 5 dnia.

Młode narybki karmione są wrotkami i infusorią. W późniejszym wieku otrzymują małe skorupiaki.

Akwaryści są oczywiście zainteresowani tym, ile żyje kolców. Średnia długość życia wynosi 5 lat. Należy jednak pamiętać, że zwierzęta gospodarskie zaleca się aktualizować co 3 lata. W przeciwnym razie „weterani akwarium” będą wyjątkowo leniwi, a życie w statku gwałtownie zahamowane. Terminowe rozliczenie nowo przybyłych pomaga wyeliminować ten problem w zarodku.

Tarło i hodowla rozpoczynają się od 6-7 miesięcy. Jednak każda rasa ma własne dojrzewanie biologiczne. Dzięki kompetentnemu podejściu, gdy używasz wysokiej jakości żywej żywności, a zwierzęta są leczone z powodu chorób i biorą udział w zapobieganiu, możesz dokładnie liczyć na 4-5 lat życia zwierząt domowych. Tarło jest rzadkie i niekontrolowane. Średnia częstotliwość wynosi 1 raz w ciągu 6 lub 12 miesięcy. Warunki życia według rasy są następujące:

• Wiśnia - około 3 lata;
• czerwony, Schubert i ognisty - 6 lat;
• pentazony, na uboczu i czarne kolce - średnio 5 lat;
• filamentosus, osteobrames, aruli, kolce rekina - od 7 lat.

Hodowla brzana nie jest zbyt trudna - wystarczy wszystko przemyśleć i nie spieszyć się. Nie zaleca się umieszczania zwierząt z:

• zakrzywiony do tyłu;
• postrzępione płetwy;
• deformacje ciała i tych samych płetw.

Wskazane jest wyposażenie akwariów spawalniczych w kompresory, filtry i regulatory temperatury. Doświadczeni hodowcy nabywają to wszystko z wyprzedzeniem, a nie w ostatniej chwili. Przed spawnowaniem przyszli producenci umieszczani są w osobnych brzegach i systematycznie dostosowują parametry wody do tych, które będą się pojawiać. Kobiety w tym czasie są karmione pokarmami roślinnymi, mężczyźni otrzymują więcej białka. Czasami barbus unosi się do góry nogami. Jest to zwykle wywoływane przez:

• walka o pozycje przywódcze;
• niedobór tlenu;
• błędy żywieniowe;
• choroby
• infekcja pasożytami.

Po przegraniu walki o dominację w stadzie, ryby pochylają głowy, a następnie próbują się zemścić. Ale to trwa, z oczywistych powodów, nie za długo. W większości przypadków grill unosi się do góry nogami z powodu niewłaściwej konserwacji. Mówimy o przekarmianiu lub wydawaniu żywności niskiej jakości. Suche jedzenie zaleca się moczyć przez 5 minut, najlepiej w wodzie z samego akwarium.

Różne organizmy patologiczne mogą powodować zawieszanie się do góry nogami (oraz bakterie, orzęski i grzyby). Ta infekcja objawia się wysypką i białymi plamami. Jeśli nie ma takich objawów, musisz zmienić wodę, zwiększyć napowietrzenie.

O funkcjach dbania o barbus, patrz poniżej.