Ślimaki akwariowe: zalety i wady, odmiany, pielęgnacja i rozmnażanie

Ślimaki akwariowe są wiecznymi towarzyszami ryb i świetnie się czują nie tylko na ulitarii, ale także we wspólnych zbiornikach. Pomimo faktu, że ślimaki są w większości uważane za przydatne stworzenia, od dłuższego czasu trwają debaty na temat celowości ich obecności w domowych akwariach. Właśnie dlatego kwestia trzymania ślimaków pozostaje dość aktualna i jest szczególnie interesująca dla początkujących akwarystów.

Aby zrozumieć, czy ślimaki są potrzebne w domowym akwarium, należy wziąć pod uwagę pozytywne i negatywne aspekty ich pobytu w zbiorniku. Poniżej znajduje się szereg niewątpliwych zalet, które sprawiają, że te niesamowite stworzenia są niezwykle popularne.

• Ślimaki są prawdziwymi sanitariuszami w stawach. Jedzą pokarm nie zjedzony przez ryby i zbierają martwe cząstki roślinności wodnej. Ze względu na niewielkie rozmiary ślimaka łatwo przenikają w niedostępne miejsca i usuwają je z pozostałości organicznych. Pod tym względem znacznie przewyższają uporządkowanych sumów, za co są doceniani przez akwarystów. Wiele gatunków ślimaków zjada martwe ryby i zapobiega niszczeniu wody.
• Ślimaki wyglądają bardzo organicznie w sztucznym zbiorniku i nadają mu bardziej naturalny wygląd. Szeroka gama kształtów i kolorów muszli pozwala skutecznie ozdobić akwarium i ożywić nawet najbardziej nudny staw.
• Ślimaki są bardzo interesujące do oglądania. Dosłownie oczarowują obserwatora powolnymi ruchami i pomagają się zrelaksować po ciężkim dniu.
• Często ślimaki działają jako wskaźniki stanu ekosystemu i z czasem sygnalizują gospodarzowi negatywne zmiany.Na przykład przy niskiej zawartości tlenu wiele z nich unosi się na powierzchni wody, informując, że nadszedł czas, aby włączyć aerator. Takie zachowanie zmusza właścicieli do podjęcia nadzwyczajnych działań w celu znormalizowania warunków przetrzymywania zwierząt domowych w akwarium, co ratuje wiele gatunków ryb przed śmiercią.
• Następną funkcją mięczaków jest to, że często działają one jako pokarm dla drapieżnych mieszkańców zbiornika. Jest to bardziej prawdziwe w przypadku małych ślimaków i kawioru, które są pyszną ucztą dla gatunków mięsożernych.
• Inną ważną rolą ślimaków jest spulchnianie gleby. W wyniku tej procedury nasyca się tlenem, co zapobiega tworzeniu się siarkowodoru i zapobiega stagnacji zbiornika.

Jednak wraz z oczywistymi zaletami ślimaków istnieją poważne wady, z powodu których wielu akwarystów odmawia ich zachowania.

• Wiele rodzajów ślimaków, chociaż są środkami do czyszczenia zbiorników, same je bardzo zanieczyszczają. Wynika to z uwolnienia dużej ilości śluzu, który rozpuszczając się w wodzie, prowadzi do jej zmętnienia i spienienia.
• W przypadku braku pozostałości glonów na szybie akwarium ślimaki zaczynają pożerać całe rośliny. Problem staje się widoczny gołym okiem, gdy liczba mięczaków jest zbyt wysoka, gdy zajmują się bujnymi roślinami w ciągu kilku minut. Mięczaki mogą jeść jaja rybne pozostawione bez opieki, uniemożliwiając innym mieszkańcom akwarium normalną reprodukcję.
• Jeśli ślimak zmarł i nie został złapany na czas przez właściciela, jego ciało szybko zaczyna się rozkładać, zanieczyszczając w ten sposób wodę w akwarium i zaburzając równowagę biologiczną zamkniętego ekosystemu.
• Ze względu na wysoką płodność ślimaków przeludnienie zbiornika występuje bardzo szybko. W krótkim czasie populacja osiąga ogromne rozmiary, a jeśli nie zostaną podjęte działania w celu uregulowania liczby, kolonia może spowodować nieodwracalne uszkodzenie zbiornika. Kiedy jest zbyt wiele mięczaków, ilość tlenu rozpuszczonego w wodzie zmniejsza się i powoduje stan stresu u ryb. Co więcej, mięczaki dosłownie atakują rośliny i bezlitośnie je jedzą. Kolejnym problemem niekontrolowanej hodowli jest duża ilość odchodów wydzielanych przez ślimaki. Z tego powodu konieczne jest znacznie częstsze czyszczenie gleby za pomocą syfonu.
• Ślimaki mogą być nosicielami robaków i innych pasożytów, które są niebezpieczne dla innych członków społeczności. Dotyczy to szczególnie okazów przypadkowo złowionych w akwarium przyniesionych z piaskiem rzecznym lub algami z naturalnego zbiornika.

Obecnie istnieje ogromna liczba ślimaków akwariowych. Poniżej znajdują się najpopularniejsze typy, które nie wymagają opieki, których zawartość będzie dostępna nawet dla początkujących.

Gatunek ten reprezentowany jest przez piękne, żywe i dobrze widoczne mięczaki, które różnią się dużymi rozmiarami i dorastają powyżej 7 cm. Kolor osobników dorosłych jest dość intensywny i jest reprezentowany przez odcienie żółty, niebieski, bordowy, czarny i brązowy. Ślimak ma długie wyraziste wąsy. Natura obdarzyła ten gatunek specjalną rurką syfonową, przez którą mięczak ma zdolność oddychania, gdy nie chce znajdować się na powierzchni. Aby to zrobić, wyciąga jeden koniec rurki z wody i zasysa powietrze. Ze względu na duży rozmiar i potrzebę poruszania się raczej ciężkim ciałem, ampułki zmuszone są dobrze jeść i są znane jako jeden z najbardziej żarłokowych gatunków. Są uprawiane w wodzie o temperaturze 20-28 stopni i nie ma specjalnych wymagań dotyczących twardości i kwasowości wody.

Odmiana należy do kategorii tropikalnej i dość wymagającej w pielęgnacji. Paski muszli dorosłych są pomalowane na oliwkowo-czarny złoty kolor i wyglądają bardzo elegancko. Hodowanie takich mięczaków nie jest łatwe. W tym celu w zbiorniku powinna zawsze znajdować się czysta i świeża woda o temperaturze 25–27 stopni, a nad jej powierzchnią powinna znajdować się szczelina powietrzna. Nerityny uwielbiają jeść glony i są dość przydatne w silnie zarośniętych zbiornikach.

Ta różnorodność ślimaków ma zwarty rozmiar i ma okrągły, spiczasty koniec muszli. Kolorystyka jest reprezentowana przez szarobrązowe lub brązowe odcienie ze złotymi plamami. Ale… pomimo atrakcyjnego wyglądu gatunek ten ma 2 znaczące wady. Pierwszy polega na zwiększonym tworzeniu śluzu, a drugi - na obżarstwo. Bez względu na to, ile ślimaka się karmi, nie może go zabraknąć. W rezultacie gryzły grube łodygi glonów i zjadane liście.

Gatunek ten wizualnie różni się od innych odmian. Ich zlew przypomina stożek, rzadko rośnie do 3,5 cm i ma zwiększoną wytrzymałość. Melania prowadzi nocny tryb życia, aw ciągu dnia zagłębia się w piasku i zyskuje siłę na nocne wyjścia. Z tego powodu gleba w zbiorniku jest codziennie poluzowana i wentylowana, co wyklucza zbrylanie i stagnację. Kolor tych ślimaków przypomina kolor gleby, dlatego trudno je zauważyć w akwarium.

Charakterystyczną cechą topnienia jest szybkie rozmnażanie, którego niekontrolowalność często prowadzi do wzrostu populacji do niewyobrażalnych rozmiarów. Ogólnie rzecz biorąc, ta odmiana mięczaków jest bezpretensjonalna w opiece, jedyną rzeczą, której potrzebuje ślimak, jest temperatura wody w zakresie 18-28 stopni. Pozostałe parametry nie są dla nich zbyt ważne. To samo dotyczy pożywienia: melania może być zadowolona z resztek pokarmu dla ryb i liści podwodnych roślin.

Ta różnorodność ślimaków jest reprezentowana przez atrakcyjne i nieszkodliwe osobniki, które nigdy nie wyrządzą żadnej szkody akwarium. Ich czerwono-brązowa skorupa harmonijnie łączy się z podwodnym otoczeniem i nadaje mu większą naturalność. Cewki są uważane za skuteczne uporządkowane zbiorniki wodne, jedzące glony, które są wyjątkowo nieodpowiednie do dalszego wzrostu. Z przyjemnością zjadają łodygi, które zostały zjedzone przez inne ryby, obgryzione liście i gnijące części podwodnych plantacji.

Świeże i zdrowe rośliny nie używają. Wynika to ze specyfiki struktury aparatu jamy ustnej, która nie może dostrzec solidnych i soczystych zieleni i może jedynie strzępić się miękko, zaczynając gnić fragmenty. Ponadto cewki reagują bardzo wrażliwie na pogorszenie jakości płynu i mogą być stosowane jako naturalne wskaźniki.

Ta różnorodność ślimaków należy do kategorii drapieżników i jest często stosowana do regulacji zwierząt gospodarskich. Ta metoda pozwala kontrolować liczbę ślimaków akwariowych bez uciekania się do chemikaliów. Helena nie należy do kategorii hermafrodytów, dlatego do jej hodowli potrzebne są zarówno samice, jak i samce. Te mięczaki to wielcy fani kopania w ziemi i spędzania tam wystarczająco dużo czasu. Z tego powodu zaleca się stosowanie piasku glebowego lub drobnego żwiru jako gleby. Heleny są raczej małymi ślimakami, średnica ich skorupy ledwo rośnie do 2 cm, sama skorupa ma kształt stożka i jest pomalowana na żółto spektakularnym spiralnym paskiem w kolorze brązowym.

Ta odmiana mięczaków ma niezwykły wygląd i szeroką gamę form.Skorupa jest często wyposażona w kolce lub odrosty, może być absolutnie gładka lub mieć spiczaste krawędzie i piękne loki. Korpus tylomelanii jest również dość nietypowo zabarwiony i może być czarny lub pomarańczowy w małą żółto-białą kropkę. Ten rodzaj mięczaka jest dość wymagający pod względem opieki, potrzebuje czystej wody i przestronnego zbiornika.

Tilomilania również nie przyjmuje zbyt gęstej roślinności, ponieważ osiąga 12 cm długości i potrzebuje wolnej przestrzeni. Te mięczaki są dwupiennymi żyworodnymi stworzeniami i mają niską płodność. Każdorazowo niosą po jednym jajku, z którego pojawia się kilka młodych osobników. Wszystkie tilomelania są dość żarłoczne, dlatego należy je karmić co najmniej 2-3 razy.

Są to gigantyczne ślimaki, których skorupa dorasta do 6 cm średnicy. Marises uwielbiają gęste zdrowe rośliny, a czasem jedzą je do samego korzenia. Aby kontynuować rodzaj, wymagane są osobniki płci męskiej i żeńskiej. Samica składa jaja na ściankach zbiornika lub liści, a same jaja są reprezentowane przez galaretowatą substancję z małymi ślimakami w środku. Marisy są bardzo kapryśne i potrzebują wody o temperaturze 21-25 stopni, o poziomie kwasowości od 7,5 do 7,8 pH. Z góry należy przykryć akwarium z mariami, ponieważ mają tendencję do wydostawania się i grozi zmiażdżeniem.

Gatunek ten otrzymał swoją nazwę od obecności oryginalnych ostrych rogów, bardzo trwałych i szorstkich w dotyku. Dzięki pięknej żółto-czarnej skorupie o średnicy około 1 cm taka osoba nigdy nie pozostanie niezauważona we wspólnym zbiorniku. Rogaty ślimak jest bardzo mobilny i bardzo aktywny. Jednak opis tego gatunku będzie niekompletny bez wzmianki o naturze tych stworzeń. Uwielbiają uciekać z akwarium i podróżować drogą lądową.

Dlatego Kupując rogate ślimaki dla społeczności domowej, musisz kupić siatkę lub przezroczystą pokrywkę i przykryć ją zbiornikiem. Ogólnie rzecz biorąc, rogate ślimaki są dość bezpretensjonalne. Jednak podczas ich hodowli mogą pojawić się pewne trudności. Faktem jest, że takie mięczaki rozmnażają się wyłącznie w wodzie morskiej. W zbiornikach słodkowodnych ich kawior nie jest opłacalny i szybko umiera.

Skorupa tych ślimaków jest pomalowana na żółto lub biało i jest wyposażona w ciemnobrązowy pasek, skręcający się w spiralę. Noga może być żółta lub brązowa i mieć kilka ciemnych plam. Na zewnątrz spiksi przypominają nieco ampułki, jednak mają wiele istotnych różnic w strukturze i zachowaniu. Po pierwsze, nie rosną tak duże jak ampullaria i ledwie osiągają 3 cm, po drugie brakuje im rurki do oddychania, a ich wąsy są znacznie dłuższe.

Na koniec jaja ślimaka układane są na drewnie driftowym, kamieniach i płytach liściowych, aby nie musiały chodzić na ziemię w celu rozmnażania. Ponadto kolce poruszają się znacznie szybciej niż ampułka i podnoszą skorupę na maksymalną wysokość nad powierzchnią, na której się czołgają. W ciągu dnia lubią zakopywać się w warstwie gleby i leżeć w niej aż do zmroku.

Ślimaki akwariowe, które zjadają resztki martwych substancji organicznych, a tym samym oczyszczają zbiornik wodny, są bardzo przydatnymi stworzeniami i są specjalnie pozyskiwane przez właścicieli podwodnych społeczności. Jednak często zdarzają się sytuacje, w których mięczaki pojawiają się nagle w akwarium, kiedy nikt nie planował ich tam umieścić. Zjawisko to jest dość powszechne i wyjaśnione bardzo prosto. Nieproszeni goście wchodzą do zbiornika wraz z nieuprawianą glebą lub roślinami. W pierwszym przypadku piasek po prostu nie został poddany obróbce cieplnej, a mały ślimak dostał się do akwarium nietknięty. Często mięczaki wchodzą do zbiornika w postaci kawioru, który został złożony przez mieszkańców poprzedniego zbiornika na liściach świeżo kupionych alg.

Małe ślimaki są słabo rozpoznawalne w gęstych zaroślach podwodnej roślinności, z powodu których właściciel zbiornika może nie być świadomy przez długi czas, że ma ślimaki. I tylko doświadczony akwarysta jest w stanie zauważyć na liściach roślinę małą, przypominającą kamyk solidną placerkę w czarnym kolorze. Po kilku dniach staje się jasne, że to tylko młode ślimaki. Przerost zaczyna się szybko przesuwać po akwarium, delikatne ciało mięczaków staje się wyraźnie widoczne.

Większość ślimaków akwariowych szybko dostosowuje się do mikroklimatu zbiornika i żyje w nim dobrze. Są to dość odporne i zdrowe stworzenia, które nie wymagają indywidualnej opieki, jedzą resztki pokarmu dla ryb i przynoszą niewątpliwą korzyść ekosystemowi akwarium. Jedyne, co musisz uważnie monitorować, to jakość wody. Powinien być umiarkowanie twardy i zawierać wystarczającą ilość wapnia i innych soli mineralnych niezbędnych do budowy muszli przez mięczaki. W miękkiej wodzie zlew zaczyna mięknąć i deformować się. Istnieje opinia, że ​​zbyt duża liczba mięczaków intensywnie wyciąga niezbędne sole z wody, dlatego twardość wody jest znacznie zmniejszona.

Najlepszymi wskaźnikami są kwasowość od 6,5 do 7,8 pH, twardość od 10 do 15 dGH i temperatura powyżej 20 stopni. Ponadto na każde 8-10 litrów płynu powinno przypadać nie więcej niż 1 skorupiak. Ślimaki należy kupować wyłącznie w sklepach zoologicznych, a następnie poddać kwarantannie.

Kolejnym ważnym punktem w zawartości ślimaków jest rodzaj pożywienia. Większość z nich jest wszystkożerna, dlatego ich obecność w akwarium nie prowadzi do dodatkowych kosztów i nie powoduje problemów. Równie dobrze jedzą pokarm dla ryb, jak i naturalne pokarmy roślinne. Jednak wszystkożerny ma odwrotną stronę i często prowadzi do uszkodzeń i całkowitego zniszczenia dużej liczby podwodnej roślinności. Jest to szczególnie spowodowane niezdarnymi gatunkami ślimaków żyjących w tym samym akwarium ze zbyt szybkimi i zwinnymi rybami, które szybko zjadają całą paszę. Ślimaki w tej sytuacji nie mają innego wyjścia, jak pożreć glony.

W takim przypadku możesz wyposażyć osobne akwarium dla ślimaków i posadzić je mięsistymi algami. W tym celu zwykle bierze się rośliny o dużych liściach, na które ślimaki nie mogą wyrządzić dużej szkody. Same ślimaki powinny być karmione specjalnymi paszami lub naturalną żywnością: marchew, kapusta, sałata, ogórek i okruchy białego chleba. Nawiasem mówiąc, te same produkty można stosować podczas przechowywania ślimaków w ogólnym akwarium. Takie pokarmy nie jedzą ryb, więc nie będą udawać, że jedzą ślimaki. Mięsożerne gatunki mięczaków są dodatkowo karmione plasterkami gotowanej wołowiny.

Po stworzeniu sprzyjających warunków rozmnażanie ślimaków odbywa się bez żadnych trudności. Skorupiaki składają jaja na kamieniach, liściach roślin lub na szybie akwarium, tuż nad poziomem cieczy. Początkowo jaja przypominają galaretowate kulki, z których kilka dni później rodzą się małe mięczaki.Jeśli chcesz szybko uzyskać potomstwo, proces ten można sztucznie przyspieszyć. Aby to zrobić, weź pojemnik o pojemności 30 litrów i napełnij go osadzoną wodą. Następnie umieszcza się tam kilka pływających glonów i sadzi 3-4 ślimaki. Karmi się je dwa razy dziennie, jedząc ryby, chleb, liść kapusty, gotowaną marchewkę i ziemniaki.

Ponadto mięczaki są uważnie obserwowane i czekają, aż jedna z osób zacznie składać jaja. Podczas hodowli gatunków biseksualnych osobnik ten należy w jakiś sposób odnotować, aby później dokładnie wiedzieć, gdzie jest samica. Wiele gatunków ślimaków wytwarza sprzęgło późnym wieczorem, dlatego obserwację należy zintensyfikować w tym okresie. Niektóre ślimaki, na przykład ampularia, leżą bezpośrednio na powierzchni wody.

W żadnym wypadku nie można dotknąć złożonych jaj, z wyjątkiem sytuacji, gdy jaja przepłynęły zbyt blisko urządzenia oświetleniowego i mogą umrzeć z powodu podwyższonej temperatury. W takim przypadku musisz ostrożnie umieścić piankę pod murem i odholować ją na bezpieczną odległość. Powinieneś być cierpliwy i oczekiwać pojawienia się młodych zwierząt. Im bliżej tego wydarzenia, tym ciemniejszy będzie kawior. Średnio ślimaki dojrzewają po około 3 tygodniach.

Wskaźnik przeżycia nowonarodzonych mięczaków jest na ogół bardzo wysoki, ale jeśli murowanie odbywa się we wspólnym akwarium, nie każdy ma szansę na przeżycie. Większość z nich zostanie zjedzona przez ryby, a tylko kilka dzieci może przeżyć. Przy odpowiedniej opiece i terminowej kontroli urodzeń dorosły może żyć do 3 lat. Jeśli akwarium jest przeludnione lub temperatura wody jest zbyt wysoka, żywotność ślimaków jest drastycznie zmniejszona.

Dorosłe ślimaki są kompatybilne z większością gatunków ryb, podczas gdy dzieci często wymagają starannej selekcji sąsiadów. Wynika to z faktu, że nowo wyklute mięczaki natychmiast zjadają dorosłą rybę. Grillowanie szczególnie lubi świeże ślimaki. Zjadają noworodki w całości, a młode młode są najpierw chwytane za nogę, a następnie strząsane ze zlewu i dopiero wtedy jedzą. W rezultacie pusta skorupa jest opuszczana na ziemię. Tetradonty i wiele rodzajów pielęgnic chwyta mięczaki w pysku. Gryzą i wypluwają skorupę, a następnie jedzą zawartość.

Większość małych ślimaków dobrze dogaduje się z małymi i nieagresywnymi rybami, a jedyną niedogodnością dla nich są ataki zwinnych ryb na ich wąsy. W związku z tym często można zaobserwować sytuację, gdy ślimak, gdy ryba się zbliża, odruchowo dociska je do ciała.

Aby poznać zalety i wady przechowywania ślimaków akwariowych, zobacz następny film.