Akita amerykańska: opis i treść rasy

Jako psy towarzyszące samurajom i szogunom amerykańskie Akity były uważane za odważne i nieustraszone. Swoim wyglądem często straszyli nieznajomych. Psy były również wykorzystywane podczas polowania na zwierzynę. Są to obecnie doskonałe psy do towarzystwa i są używane jako psy stróżujące i psy uprzęży. Do dziś odwaga i lojalność są integralnymi elementami ich charakteru.

Akita amerykańska należy do jednej z najstarszych ras na świecie. Na skałach znaleziono rysunki podobne do tej rasy, które pojawiły się około 5000 lat temu.

Dokładne pochodzenie i rodowód rasy pozostaje nieznany do dziś. Istnieją spekulacje, że został założony w XVII wieku. W prowincji Akita w północnym regionie wyspy Hoshu japońscy arystokraci postanowili wyhodować odważną, silną rasę myśliwską. Ale ta osoba była mniejsza niż dzisiejsi przedstawiciele Akita. To były elitarne psy. Jedynymi właścicielami i hodowcami Akita mogli być tylko japońscy szoguni. Metoda opieki nad psami została sklasyfikowana. Wskazuje to na duży szacunek dla psów tej rasy.

Pod koniec XIX wieku (około 1897 r.) W wyniku skrzyżowania ras bojowych Akity i japońskiej wyhodowano agresywną rasę imponujących rozmiarów. Doprowadziło to do prawie całkowitego zniknięcia czystej akity. Burmistrz Odate, Shigei Izumi, bronił czystości rasy i opowiadał się za jej ochroną.Opinia publiczna popierała ruch w celu ochrony czystości rasy, a już w 1919 r. Uchwalono ustawę o ochronie Akita. Ale ze względu na dużą liczbę różnych rodzajów psów niemożliwe było utrzymanie cech rasy czystej.

Wyniki zostały zaprezentowane w pracach „Pochodzenie japońskich psów” i „Historia utrzymania czystości rasy japońskich psów” Hiroshi Saito, a także na spotkaniu Towarzystwa Zoologicznego w 1922 r. W 1927 r. Opracowano standard Akiho.

W 1931 r. Przywrócono populację psów pod przywództwem dr Tokyo Kaburagi, aw 1931 r. Zmieniono nazwę rasy Akita.

W 1931 r. Akita została oficjalnie uznana za „National Dog of Japan”, a eksport tych psów był zabroniony. Podczas II wojny światowej rasa prawie wymarła. Głównie z powodu ostrego braku żywności - każda osoba karmiąca psa była uważana za zdrajcę. Utrzymanie tak dużych psów było zbyt drogie i nie mogło zaszkodzić ludzkiemu życiu ani zdrowiu. Psy były wykorzystywane do mięsa i skóry. Wojnę przeżyło nie więcej niż tuzin psów tej rasy. W okresie powojennym psy nie hodowały się dobrze z powodu chorób i wad rozwojowych.

Pierwszy pies sprowadzony do Stanów Zjednoczonych został podarowany pani Helen Keller w lipcu 1937 r. Od Itiro Ogasawara (późniejszego prezesa Akiho).

Po wojnie popularność Akita na arenie międzynarodowej wzrosła. Amerykańscy żołnierze, którzy wrócili do kraju, przywieźli ze sobą te cudowne zwierzęta.

W tym czasie pies Kongo-Go wygrał wystawę JKC, a pies tego samego typu, wygrywając wystawę Akihoco, wzbudził zainteresowanie rasą, szczególnie od późnych lat 40. do połowy lat 50. Psy Kongo-Go były duże, dobrze zbudowane i wspaniałe, jednak ich wygląd był inny niż japońskich hodowców.

Akita to symbol wierności. Są to psy zakochane w swoich właścicielach, wierne do końca. Przykładem tego jest historia psa Hati-Ko, dzięki któremu świat dowiedział się, że istnieje stworzenie (niestety nie człowiek, ale pies), dla którego pojęcie miłości, oddania i wierności nie jest pustymi słowami, ale sensem życia.

Hati-Ko, szczeniak Akity Inu, urodził się w 1923 roku. Jego właścicielem był profesor na uniwersytecie w Tokio Eisubaro Ueno. Kiedy Hati-Ko trochę dorastał, eskortował swojego mistrza na stację Shibuya. Wracał tam codziennie o czwartej po południu, aby spotkać się z panem. Każdego dnia mężczyzna i pies, niezależnie od pogody, rozstali się i przywitali na placu przed dworcem. Wydawało się, że nic nie może złamać harmonii panującej między nimi.

Jednak w 1925 roku, kiedy pies miał 18 miesięcy, Hati-Ko jak zwykle pożegnał się z panem, jadąc pociągiem, ale nie czekał, aż wróci o czwartej. Eisubaro Ueno zmarł w pracy. Wszyscy o tym wiedzieli, ale nikt nie potrafił tego wyjaśnić psu, który codziennie wracał na plac, szukając swego ukochanego pana u drzwi stacji. Trwało to 9 lat do śmierci psa.

Zaopiekowali się nią przyjaźni ludzie. Ale nikt nie mógł zastąpić psa Eisubaro Ueno. Hati-Ko zasłynęło dzięki artykułowi w prasie z 4 października 1932 r. Pt „Wzruszająca historia starego psa”, a na jego cześć japoński rzeźbiarz Teru Ando wzniósł pomnik z brązu.

Innym przykładem takiego niezwykłego oddania dla człowieka jest historia 12 psów Akita, które w 1957 roku wzięły udział w wyprawie naukowej szlakiem południowym. Z powodu trudnych warunków pogodowych japońscy naukowcy zostali zmuszeni do powrotu ze środka trasy, pozostawiając sprzęt i psy.

Kiedy ekspedycja została wznowiona trzy lata później, naukowcy odkryli 12 z 20 psów pozostałych w byłym obozie. Przeżyli w ekstremalnych warunkach, byli zdrowi i w dobrej kondycji. Cesarz Hirohito zlecił wzniesienie pomnika ku ich czci - 12 pełnowymiarowych sylwetek psów odlanych w brązie w pobliżu Wieży Tokio.

Literatura japońska przedstawia Akitę jako starożytnego i rdzennego psa, z którym związane były pewne wierzenia. Małe drewniane figurki przedstawiające akitę w wykonaniu japońskich rzeźbiarzy zostały przedstawione jako prezenty - symbole szczęścia.

Akita American to pies o silnej budowie ciała i dużej wadze. Jej głowa jest charakterystyczna w postaci dwóch równobocznych trójkątów.

W tej rasie istnieje wiele odmian odcieni futra. Są psy, które mają czerwony, czerwony, płowy, biały kolor. Jak również różne mieszane kolory i wzory (na przykład tygrys). Łaciate osobniki mają duże, równomiernie rozmieszczone miejsca na białym tle głowy i tułowia. Kolor podkładu może różnić się od koloru zewnętrznej warstwy płaszcza, co jest szczególnie widoczne u długowłosych przedstawicieli Akity.

Poniższa tabela pokazuje główne cechy tej rasy.

Akita amerykańska - właściwości rasy (w 10-punktowej skali):

Duże japońskie psy są odpowiednie dla spokojnych, a jednocześnie silnych ludzi. Niewłaściwe szkolenie tych psów może powodować ich nieśmiałość lub agresję. Wzajemne zrozumienie można osiągnąć poprzez przyjazne, cierpliwe i konsekwentne wychowanie. Jednak pies należy do dominujących osobników, więc zwierzę będzie próbowało ujarzmić członków rodziny.

Składanie jest im nieznane. Tylko dzięki życzliwości i cierpliwości zamierzony cel zostanie osiągnięty. Amerykańska Akita jest idealna do wyszukiwania osób uwięzionych w lawinie.

Również nigdy nie możesz być w 100% pewien, że akita będzie ci posłuszna, nawet jeśli pies jest dobrze wychowany. Na obszarach leśnych bogatych w zwierzynę lepiej trzymać Akitę na smyczy, ponieważ instynkt myśliwski jest obecny w genach tej rasy.

Piękne futro tych psów składa się z dwóch warstw (wełny i podszerstka), bardzo łatwo je pielęgnować. Konieczne jest jedynie czesanie dwa razy w roku.

Przedstawiciele amerykańskiej Akity mają wiele różnych kolorów i kombinacji kolorów, w tym czarny, biały, czekoladowy lub pręgowany.

Zazwyczaj są uparci i nie lubią nieznajomych. Są to dobre cechy dla stróża, ale doświadczony trener będzie wymagany, jeśli będziesz musiał wchodzić w interakcje z innymi zwierzętami lub ludźmi. Początkujący są ostrożni wobec tej rasy. Niemniej jednak Akici są wiernymi towarzyszami, którzy zostaną przywiązani do swego pana na całe życie. Dlatego jeśli ty i twoja rodzina jesteście gotowi podjąć wyzwanie, będziecie mieć dożywotniego przyjaciela, który cię nie zawiedzie.

Rozmiar samców wynosi około 70 cm, waga od 38 do 60 kg; kobiety - 63 cm, waga od 30 do 50 kg.

Duży japoński pies - świetny indywidualista. Akita jest pewna siebie, uparta i władcza. Dzięki odpowiedniemu wychowaniu od najmłodszych lat pies będzie rzetelnym i serdecznym przyjacielem rodziny. Jeśli chodzi o nieznajomych, Akita nie spieszy się z nawiązaniem przyjaznych relacji z nimi, co czyni ją idealnym stróżem. To zrównoważony pies, ale w walce - okrutny, bezwzględny i niekontrolowany.

Trening posłuszeństwa powinien rozpocząć się już w wieku szczenięcym, ponieważ są to psy dominujące. Po uzyskaniu najwyższej pozycji będą starali się ją utrzymać, co może być bardzo niebezpieczne dla każdego, kto chce pozbawić psa tej pozycji.Z tego powodu Akita nie jest odpowiednia dla osób starszych, słabych fizycznie, a także zbyt silnych, uległych lub nerwowych.

Początkowo były wykorzystywane jako psy myśliwskie do polowania na dziki, jelenie, a nawet niebezpieczne czarne niedźwiedzie. Ceniono ich za upór i bezwzględność w walce, a także za pasję do polowania.

Podczas polowania na niedźwiedzie zwykle pracowały w parach. Początkowo zwierzę krążyło wokół ofiary, a gdy niedźwiedź podniósł się na tylnych łapach, pierwszy pies zaatakował bok zwierzęcia, a drugi gryzł go w gardło. Bitwa odbyła się w całkowitej ciszy. Często psy padały ze szponów niedźwiedzia. Jedno ze źródeł podaje, że w Kolorado w USA 400 kg niedźwiedź grizzly spadł na parę psów po 30-minutowej bitwie.

Stare źródła przedstawiają Akitę jako psa, który pomagał rybakom łowić ryby. Pies zwykle siedział obok swego pana na skale, prawie metr nad powierzchnią wody i obserwował zachowanie ryb (pstrąga i łososia) w pobliżu brzegu. Gdy ryba płynęła w pobliżu brzegu, pies na komendę wskoczył do wody, aby go złapać i zanieść właścicielowi. Według raportów średnia efektywność połowów wynosiła około 60–70%.

Te zasadniczo milczące psy działały również jako stróże, chroniąc bydło przed dzikami. Z czasem, gdy ich popularność wzrosła, stała się Akita, znana ze swojej siły i determinacji popularny pies walczący, szczególnie w regionach Kazuno i Senbok. Walki były przedmiotem wielu zakładów, a zainteresowanie nimi było tak duże, że odbyły się mistrzostwa. Zwykle walki toczyły się na małych podium otoczonych siatką. W każdym przypadku walka kończyła się śmiercią jednego z psów. Zwiększyło to agresora zwycięzcy wraz ze wzrostem liczby pokonanych przeciwników.

Ta rasa jest znana niezachwiane oddanie dla swoich właścicieli i mogą być zaskakująco słodkie i przywiązane do członków rodziny. Wyobraź sobie kochającego obrońcę, który będzie podążał za tobą z pokoju do pokoju, a jego całą życiową misją jest po prostu ci służyć. Akita jest odważnym, naturalnym strażnikiem rodziny. Uparta i silna wola nie odejdą od próby. Zwykle nie szczekają, chyba że jest ku temu dobry powód, ale krzyczą głośno i robią śmieszne chrząknięcia, jęki i mamrotanie. Niektórzy właściciele twierdzą, że Akita mamrocze coś do siebie i wydaje się mówić do siebie.

Podczas gdy te urocze „gadające” cechy pojawiają się w rodzinie, Akita często jest na uboczu i milczy w obecności obcych. Oczywiście boją się obcych, choć będą gościnni dla gości, a ich właściciele będą w domu.

Jedną ze szczególnych cech akity jest jej usta. Akita uwielbia nosić rzeczy w ustach, w tym nadgarstek. To nie jest akt agresji, ale po prostu sposób komunikacji między Akitą a tymi, których kochają. Mogą doprowadzić cię do smyczy, ponieważ chcą na przykład iść na spacer lub wskazać dowolną liczbę innych pomysłów, które pojawiają się w ich inteligentnej głowie. Z przyjemnością przyniosą ci gazetę lub kapcie. Akita manifestuje się również niezwykle, lizając swoje ciało jak kot. I to nie jest ich jedyna cecha „kota”: niczym tygrys będą cicho ścigać swoją zdobycz, przywierając nisko do ziemi.

Dorośli powinni zawsze kontrolować interakcje między psami i dziećmi, co jest szczególnie ważne dla tej rasy.. Żadne dziecko nie może mieć bardziej lojalnego opiekuna i towarzysza zabaw niż Akita, ale złe traktowanie Akity może stanowić przeszkodę, a nawet zagrozić życiu Twojego dziecka.Konieczne jest nauczenie dzieci szacunku i życzliwości pod każdym względem z psami. Zabawa między psami i dziećmi powinna być zawsze kontrolowana, nawet przy dobrze wyszkolonych zwierzętach. Jednak Akita jest odpowiednia dla rodzin ze starszymi dziećmi.

Zalety:

• wierny i przywiązany do psa rodzinnego;
• dobry stróż;
• aktywny, potrafi uprawiać sport;
• inteligentny, szybko uczy się z odpowiednim wykształceniem;
• futro nie pochłania brudu;
• cicho.

Negatywną właściwością jest to, że przedstawiciel rasy Akita to:

• uparta i niezależna;
• ma tendencję do dominacji;
• agresywny wobec obcych i psów;
• ma silny instynkt łowiecki (może to być wadą na spacerze, ale zaletą podczas polowania);
• dwa razy w roku zrzuca ciężko.

Pomimo faktu, że japońska i amerykańska Akita są tego samego pochodzenia, rozwinęły się w różnych warunkach. Silna i silna Akita o spokojnym charakterze jest hodowana w Stanach Zjednoczonych. W Japonii w latach 60. XX wieku, zgodnie z panującą wówczas modą, hodowano szczupłe i małe osobniki. W wyniku różnic w obu typach tych psów postanowiono sklasyfikować je jako:

• akita inu (Japońska Akita), liczona przez Kennel Club w grupie V;
• duże japońskie psy (Amerykańska Akita) zaliczona do grupy II.

Ich głowy przypominające lisy różnią się znacznie od rozszerzonej średnicy głowy amerykańskiej akity. Japoński pies ma oczy w kształcie migdałów. Amerykański - trójkątny.

Czarna maska ​​jest bardzo popularna na amerykańskiej Akicie, ale nie jest rozpoznawana w Japonii, gdzie oznaczenia na pysku są białe. W Ameryce każdy kolor na Akicie jest dozwolony; tylko czerwony, biały i niektóre tygrysy są dozwolone w Japonii. Różnica między rodzajami tych skał jest dość duża.

Wybierając szczeniaka należy pamiętać o kilku kwestiach.

Tylko rodowód gwarantuje, że dumna akita wyrośnie z małej puszystej piłki, którą przyniosłeś do domu.

Kupując szczeniaka powinieneś dostać akt urodzenia potwierdzający, że twój szczeniak urodził się ze starannie zaplanowanej kombinacji dwóch rodowodowych akit.

Należy pamiętać, że Akita jest złożona, raczej niezależna. Dlatego musisz traktować ją zdecydowanie, ale ostrożnie. W treningu Akita ważna jest konsekwencja.

Wydając polecenie, nie oczekuj, że zostanie ono wykonane natychmiast - dobrze, jeśli możesz przekupić go czymś smacznym.

Musisz być jeszcze bardziej uparty niż pies.

Akita nie dogaduje się z innymi psami i nie toleruje ich obecności w pobliżu. Decydując się na zakup Akity, musisz pamiętać, że gdy szczeniak dorośnie, możesz zostać skazany na samotne spacery z psem.

Jedną z opcji jest znalezienie szczeniaka w Internecie. Jest jeszcze jedna możliwość - wystawy psów.

Przed podjęciem ostatecznej decyzji o zakupie szczeniaka Zaleca się, aby osobiście odwiedzić kilka bud, zobaczyć warunki, w których żyją psy. W hodowli natychmiast zobaczysz, czy psy są zadbane, czy dobrze się odżywiają, czy mają warunki do biegania i innej aktywności fizycznej.

W pierwszym przypadku jest to kpina ze zwierząt. Nie ufaj takiemu hodowcy, który twierdzi, że psy żyją razem w doskonałej harmonii. Zwykle na małym obszarze psy trzymane są w małych klatkach. W drugim przypadku jest to normalna produkcja za pieniądze, która nie ma nic wspólnego z ideą wychowywania psów rasowych.

Tylko przy osobistym udziale możesz mieć pewność, że szczeniak dorastał w odpowiednich warunkach.

Zabrałeś szczeniaka i co dalej ...

Masz małą, długo oczekiwaną akitę. Szczeniak z pewnością pochłonie cały twój wolny czas. Dlatego warto wziąć urlop, aby za kilka dni szczeniak przyzwyczaił się do Ciebie i nowych warunków.

Wybierając akita, określ, jak szczenięta zjadły w hodowli. Odżywianie jest bardzo ważną kwestią, szczególnie w okresie szczenięcia. Przynajmniej w ciągu pierwszych kilku dni szczeniak zwykle otrzymuje jedzenie, które zjadł w hodowli. Racja dla szczeniąt: surowe i gotowane mięso, biały ser, jogurt naturalny, ryż, pierogi, warzywa i owoce.

Dorosłą Akitę można karmić suchą karmą. Ale nie oszczędzaj na jedzeniu, ponieważ z czasem wpłynie to na zdrowie twojego zwierzaka. Zalecane są różnorodne potrawy - suche jedzenie, gotowane jedzenie; czasami surowe mięso, udo cielęce, jagnięcina, końskie mięso, wołowina. Pamiętaj, że zbyt dużo białka może powodować alergie.

Szczepienia podane psu muszą zostać wyjaśnione przy zakupie szczeniaka, a następnie skonsultowane z weterynarzem.

Zrzucenie Akity zajmuje około trzech tygodni, jest bardzo obfite i zwykle powtarza się dwa razy w roku. W tej chwili pies traci głównie miękki podkład, który jest łatwy do czyszczenia.

Cechą linienia tej rasy jest to wełna nie spada równomiernie na całej powierzchni, ale odpada - jak wilki. Psa należy czesać codziennie (zwykle tylko raz w tygodniu), ale należy to robić ostrożnie, ponieważ skóra staje się wrażliwa i bardziej podatna na podrażnienia.

Zdarza się również, że podczas pleśni pies może nawet wydawać się chory.

Najlepiej nadaje się do pielęgnacji metalowy grzebień o średniej grubości.

Jeśli chcesz wystawić swojego zwierzaka w konkursach, pamiętaj, że przedstawiciel tej rasy nie wymaga specjalnego przygotowania do wystawy.

Najlepsze zabawki dla szczeniąt tej rasy to grube sznury, twarde kulki i naturalne ząbkowanie. Musisz także nauczyć tego swojego szczeniaka zabawki należą do właściciela, a pies przyjmuje je w określonym czasie.

Ta rasa potrzebuje codziennych ćwiczeń, które nie zawsze są wygodne w domu. Pół godziny dziennie dziennie wystarczy na akitę. Pieprzone spacery, jogging (dla dorosłego psa powyżej dwóch lat) i gry w ogrodzie to ulubione zajęcia. Dla bezpieczeństwa innych wyprowadzaj psa na pysk. Wizyta w parku dla psów prawdopodobnie nie jest dobrym pomysłem, biorąc pod uwagę agresywną tendencję Akity do innych psów.

Przyciągnij Akitę na rodzinne imprezy i nie zostawiaj jej samej w mieszkaniu na długo. Bezpiecznie ogrodzony dziedziniec jest również ważny zarówno dla bezpieczeństwa Akity, jak i dla bezpieczeństwa nieznajomych, którzy mogą błędnie wjechać na ich terytorium. Chociaż zazwyczaj nie są agresywni wobec gości, jeśli ich rodzina jest w domu, warunki gry zmieniają się, gdy ich właściciele nie są w pobliżu. Akita jest wierną strażniczką i będzie chronić przed wszystkim, co uważa za zagrożenie.

Szczególną uwagę należy zwrócić na wychowywanie szczeniąt Akity. Psy te rosną bardzo szybko w wieku od czterech do siedmiu miesięcy, co czyni je podatnymi na choroby kości. Nie pozwól też szczeniakowi biegać i bawić się na twardych powierzchniach, takich jak chodniki. Idealną opcją jest gra na trawie. Unikaj przymusowych skoków lub joggingu na twardych powierzchniach, dopóki pies nie osiągnie co najmniej dwóch lat, a jego stawy będą w pełni uformowane.

Ogólnie rzecz biorąc, opieka nad akitą nie jest bardzo trudna. Ale Akita jest puszysta. Dlatego częste sprzątanie pomieszczeń będzie Twoim stylem życia, jeśli wybierzesz tę rasę. Wełna będzie leżała na meblach, ubraniach, sprzęcie i żywności. Cotygodniowe szczotkowanie futra pomoże zmniejszyć ilość włosów w mieszkaniu i utrzyma zdrowy płaszcz Akity.

Akita należy również kąpać mniej więcej co trzy miesiące. Oczywiście możesz częściej, gdy zwierzę wypadnie w brudnej kałuży lub źle pachnie.

Pazury należy przycinać co miesiąc. Ponadto raz w tygodniu należy wytrzeć uszy specjalnym środkiem czyszczącym do kanałów usznych psów. Jak w przypadku wszystkich ras Ważne jest, aby zacząć opiekować się Akitą w młodym wieku.

Akita są nieczytelne w jedzeniu. Rodzaj żywności musi być dostosowany do ich stylu życia. Psy, które się trochę poruszają, nie powinny otrzymywać zbyt pożywnego pokarmu, ponieważ szybko przybierają na wadze. Z kolei menu zwierząt żyjących na zewnątrz w zimie powinno być bogate w kalorie.

Podczas linienia można wprowadzać produkty wspomagające regenerację włosów i poprawiające stan skóry zwierzęcia.

Niewątpliwie jest to bardzo wygodny sposób, który nie stwarza poważnych problemów dla właściwej zbilansowanej diety. Warto pamiętać, że dawki zalecane przez producenta są często zbyt wysokie. Dlatego lepiej dać trochę mniej, aby pies zjadł wszystko, nie pozostawiając żadnych pozostałości w misce.

Najwygodniej jest podawać wysokiej jakości suchą karmę z dodatkiem glukozaminy i chondroityny dla dużych ras. Jednak karma nie powinna zawierać zbyt dużej ilości białka, ponieważ Akita ma alergię pokarmową. Pokarmy jagnięce lub rybne doskonale nadają się do karmienia.

Najlepiej jest, jeśli jedzenie zostanie namoczone w ciepłej wodzie. Aby uniknąć niepożądanych powikłań ze strony przewodu pokarmowego. Jeśli wlewamy suchą żywność, konieczne jest zapewnienie stałego dostępu do świeżej wody.

Dla tych, którzy wybiorą tę dietę, możesz dać jedną ważną wskazówkę - nie ma w tym samym czasie dobrego jedzenia, a jednocześnie taniego. Lepiej kupić paszę droższą lub przynajmniej w średnim przedziale cenowym.

Dobrze zbilansowany posiłek powinien obejmować pokarmy, które dostarczają psu białko - mięso, ryby, produkty mleczne.

Wołowina (w tym podroby), jagnięcina i drób najlepiej nadają się dla psów. Ten ostatni nigdy nie jest podawany na surowo ze względu na ryzyko zakażenia salmonellą. Ryby - tylko morskie, gotowane z usunięciem dużych kości.

Biały ser jest szczególnie zalecany dla szczeniąt i rosnących psów. Chudy ser jest bardziej pożądany.

Jeśli chodzi o mleko, zaleca się podawanie mleka koziego lub krowiego. Dla szczeniąt i dorosłych psów naturalny jogurt, który można dodawać do żywności, jest całkiem odpowiedni. Przy naturalnej metodzie karmienia podaje się również jajka: żółtko lub całe jajko, dobrze ugotowane.

Psy otrzymują także tłuszcze niezbędne do utrzymania prawidłowych warunków skóry i sierści. Zwykle wystarcza jedna łyżka oleju roślinnego (zwykle zimą lub podczas linienia). Najlepszym olejem jest kukurydza i siemię lniane.

Jest to metoda, która nie jest zalecana przez producentów pasz. Ale wielu właścicieli używa tego rodzaju jedzenia, nie widząc w nim żadnych oznak szkodliwości dla psów. Używają suchej karmy w połączeniu z wątróbką lub rybą, a także niewielką ilością ryżu. Szczenięta otrzymują na przemian pokarm i pokarm naturalny.

Bez względu na metodę karmienia konieczne jest prawidłowe podzielenie dziennej ilości jedzenia na mniejsze porcje. Szczenięta w wieku do 7 miesięcy są karmione cztery razy dziennie. Następnie trzy razy dziennie przez okres do 1 roku. Dalej i przez całe życie pies może być dwa razy lub raz dziennie.

Po jedzeniu wskazane jest, aby dać zwierzęciu godzinę odpoczynku w celu lepszego wchłaniania składników odżywczych.

Pies amerykańskiej rasy Akita jest inteligentny, szybko się uczy, ale wykonuje polecenia tylko wtedy, gdy rozumie ich znaczenie. Jest niezależny i może podejmować decyzje niezależnie, co nie zawsze jest mile widziane przez właścicieli. Podczas treningu ważna jest właściwa motywacja, umiejętność koncentracji uwagi psa i różne ćwiczenia, które nie powinny trwać zbyt długo. Używaj tylko pozytywnych metod; nie używaj siły. Należy również o tym pamiętać Akita zwykle wykonuje polecenia znacznie wolniej niż inne rasy (takie jak psy pasterskie).

Szczenięta od początku wymagają konsekwencji i determinacji. Akita ma silny charakter z tendencją do dominacji, więc nie możesz się wahać z edukacją i treningiem. Akita nie jest psem dla wszystkich.

Chociaż akita jest z natury odporna, czasami jest podatna na następujące dolegliwości.

• Choroby oka: zaćma, postępująca atrofia siatkówki i dysplazja siatkówki, objawiające się częściowym lub całkowitym oderwaniem, co prowadzi do ślepoty.
• Dysplazja stawu biodrowego (rzadziej stawy łokciowe).
• Choroba żołądka
• Alergie pokarmowe.
• Czasami występują tendencje do chorób autoimmunologicznych, charakteryzujących się zniszczeniem własnych komórek i tkanek układu odpornościowego organizmu. Najczęstszymi tego typu chorobami są: pęcherzyca, łojowe zapalenie gruczołu łojowego (gruczoły łojowe są niszczone w tej chorobie), zespół Vogta-Koyanagi-Harady, objawiający się depigmentacją, łysieniem i utratą pazurów oraz autoimmunologiczną niedoczynnością tarczycy.

Odporność na warunki atmosferyczne jest bardzo duża. Akita łatwo toleruje duże mrozy. Niemniej jednak nie lubi wiatru i wilgoci, a także nadmiernego ciepła. Dlatego należy go chronić latem przed silnym światłem słonecznym.

Żywotność: 10-12 lat

W przypadku chłopców możesz wybrać:

• Abaris, Abdul, Abiz, Aden, Adonis, Alf, Ador, Alamo, Amber, Arnold, Alvaro, Żelazo, Agat, Akari, Aramis, Arden;
• Barney, Bilbo, Brian, Bruce, Bregon, Black, Byron, Benjamin (Ben), Brutus, Boyar;
• Dakar, Danny, Dustin, Dexter, Dandy, Draco, Dingo (Ding), Dollar, Don;
• Maestro, Martin, Max, Mickey (Mick), Merlin, Morgan, Maurice, Misha;
• Parsifal (Parsi), Pedro, Pluto, Poseidon, Pinko;
• Ralph, Ramon, Ram, Ringo, Ruby, Rafael (Raf);
• Hachiko.

Dla dziewcząt:

• Adelaide, Hayka, Albina, Alma, Allegra, Annabel, Andromeda, Akanava, Ariel, Astra, Arista, Azalea, Alaska, Alexis, Aretha, Arina, Asyria, Aurora;
• Olympia, Ohana, Ochra, Opium, Okima;
• Salma, Samira, Sati, Savannah, Sierra, Cynthia, Santa, Suliko;
• Esmeralda, Estima, Etola, Erinia, Evernia.

Według właścicieli amerykańska Akita charakteryzuje się następująco.

• Piękne psy z grubą sierścią.
• Niestety nie są najlepszymi towarzyszami dla małych dzieci. Bez odpowiedniego przeszkolenia pies może być niebezpieczny dla innych.
• Te zwierzęta są dość złożone. Pies jest odpowiedni dla właściciela, który jest stanowczy i zdeterminowany, może poświęcić wiele czasu na edukację.
• Jednocześnie, przy odpowiednim wychowaniu, są to serdeczni, wierni, inteligentni towarzysze, którzy dogadują się z dziećmi (w wieku szkolnym) i mogą pokojowo współistnieć z innymi zwierzętami. Wiele zależy od osobowości poszczególnych psów, a także od wykształcenia hodowcy.
• Psy tej rasy należy traktować bardzo indywidualnie.
• Jeśli pies wychowany przez hodowcę komunikuje się i bawi się z małymi dziećmi od urodzenia, często taki zwierzak kocha dzieci w każdym wieku do końca życia. Ci sumienni hodowcy zapewniają swoim psom fantastyczny start w życie.
• Jeśli jesteś zainteresowany pozyskaniem psa tej rasy, najpierw porozmawiaj z hodowcami. Mogą opowiedzieć nie tylko o rasie jako całości, ale także o naturze swoich psów.
• Te psy silnie topią się dwa razy w roku, a wełna przenika do wszystkich pęknięć. Wanny pomagają zmniejszyć lub pozbyć się większości włosów, co zmniejsza potrzebę odkurzania i czyszczenia przestrzeni życiowej.

Zobacz 5 najlepszych profesjonalistów z amerykańskiej Akity w następnym filmie.